De Week (van 9-11-04)
*Mory Kanté - Sabou
Het voelt vreselijk om een enorme lap tekst opnieuw te gaan zitten typen. Net hield Microsoft Works ermee op. Niet gedacht dat tekstverwerkers konden crashen. Maar natuurlijk.
Van tevoren had ik gedacht dat de nieuwe Mory Kanté , de Salif Keita van 2 jaar terug zou worden. De recensies wezen erop, dus dat moest wel goed zitten. Helaas. Mory Kanté , mij enkel vaag bekend is niet zo'n goede zanger als Keita. Dat is echter niet het grootste probleem met Sabou. Sabou dendert in 1 tempo door. Op Moffou het meesterwerk van Keita worden vrolijke dansplaatjes afgewisseld met melancholische klaagliederen waarin Keita solo gaat. Dat soort nummers ontbreken helaas op Sabou.
*De La Soul - The Grind Date
Tot mijn verbazing zijn de hoogtepunten NIET de tracks waarop de mannen van Madvillain meedoen. Het zijn de tracks waarin wat soul zit geïnjecteerd die me op doen veren. Helaas is niet het hele album daarmee gevuld, alhoewel wat variatie eigenlijk ook geen kwaad zou moeten kunnen natuurlijk.
*Efterklang - Tripper
Mij aangeraden door de kapitein van het Dronken Schip. Ja, het ligt wel in mijn muzikale straatje maar natuurlijk heb ik wat te mekkeren. Deze week was niet bepaald de week van de goede platen, wel van de nieuwe en dat alleen (al) maakt me een tevreden mens. Terugkomend op Efterklang, het probleem is dat ze in elke track een vervelende stotterglitch op de achtergrond hebben zitten. Bij track 2 dacht ik al, hè weer! Maar het gaat maar door. Die stotterglitch, de skippende cdspeler zeg maar, verbloemt de kwaliteiten van Efterklang. De zang is prachtig, de melodieën sturen de nieuwe Múm het heksenbos in. Misschien nog wat meer luisterbeurten dan maar.
*Graham Coxon - Happiness in Magazines & The Dears - No Cities Left
Of het nu door Blur-rippende Canadezen wordt gedaan of door Blur-afvalligen het boeit allemaal voor geen meter.
*Leonard Cohen - Dear Heather
Dit is waanzinnig! Bizar slechte instrumentatie en een oude zanger die verworden is tot spoken word kunstenaar. 2 engeltjes die hem met moeite op de rails weten te houden. Fascinerend.
*Solo - Songs 'n' Sounds
Ik baal vreselijk van die 'n'. Mijn hele mapnaamgevingregels op de pc raken ervan in de war. 'N' staat namelijk voor geen meter en normaal krijgt elk woord in een albumtitel een hoofdletter. De plaat zou ik uit mezelf nooit een beluistering waard hebben gegund ware het niet dat de laatste OORgasm mij met de neus op de feiten drukte. Solo wist daarop als Merry Pierce te klinken. Daar moest ik meer van horen. Helaas hoor ik dat enkel in die eerder genoemde track terug (When She Hit Me With a Kiss)
Losse opmerking: Pinback's Loro heeft de beste baslijn die ik dit jaar gehoord hebt. (Hoewel het nummer al van hun debuutalbum komt)
Het voelt vreselijk om een enorme lap tekst opnieuw te gaan zitten typen. Net hield Microsoft Works ermee op. Niet gedacht dat tekstverwerkers konden crashen. Maar natuurlijk.
Van tevoren had ik gedacht dat de nieuwe Mory Kanté , de Salif Keita van 2 jaar terug zou worden. De recensies wezen erop, dus dat moest wel goed zitten. Helaas. Mory Kanté , mij enkel vaag bekend is niet zo'n goede zanger als Keita. Dat is echter niet het grootste probleem met Sabou. Sabou dendert in 1 tempo door. Op Moffou het meesterwerk van Keita worden vrolijke dansplaatjes afgewisseld met melancholische klaagliederen waarin Keita solo gaat. Dat soort nummers ontbreken helaas op Sabou.
*De La Soul - The Grind Date
Tot mijn verbazing zijn de hoogtepunten NIET de tracks waarop de mannen van Madvillain meedoen. Het zijn de tracks waarin wat soul zit geïnjecteerd die me op doen veren. Helaas is niet het hele album daarmee gevuld, alhoewel wat variatie eigenlijk ook geen kwaad zou moeten kunnen natuurlijk.
*Efterklang - Tripper
Mij aangeraden door de kapitein van het Dronken Schip. Ja, het ligt wel in mijn muzikale straatje maar natuurlijk heb ik wat te mekkeren. Deze week was niet bepaald de week van de goede platen, wel van de nieuwe en dat alleen (al) maakt me een tevreden mens. Terugkomend op Efterklang, het probleem is dat ze in elke track een vervelende stotterglitch op de achtergrond hebben zitten. Bij track 2 dacht ik al, hè weer! Maar het gaat maar door. Die stotterglitch, de skippende cdspeler zeg maar, verbloemt de kwaliteiten van Efterklang. De zang is prachtig, de melodieën sturen de nieuwe Múm het heksenbos in. Misschien nog wat meer luisterbeurten dan maar.
*Graham Coxon - Happiness in Magazines & The Dears - No Cities Left
Of het nu door Blur-rippende Canadezen wordt gedaan of door Blur-afvalligen het boeit allemaal voor geen meter.
*Leonard Cohen - Dear Heather
Dit is waanzinnig! Bizar slechte instrumentatie en een oude zanger die verworden is tot spoken word kunstenaar. 2 engeltjes die hem met moeite op de rails weten te houden. Fascinerend.
*Solo - Songs 'n' Sounds
Ik baal vreselijk van die 'n'. Mijn hele mapnaamgevingregels op de pc raken ervan in de war. 'N' staat namelijk voor geen meter en normaal krijgt elk woord in een albumtitel een hoofdletter. De plaat zou ik uit mezelf nooit een beluistering waard hebben gegund ware het niet dat de laatste OORgasm mij met de neus op de feiten drukte. Solo wist daarop als Merry Pierce te klinken. Daar moest ik meer van horen. Helaas hoor ik dat enkel in die eerder genoemde track terug (When She Hit Me With a Kiss)
Losse opmerking: Pinback's Loro heeft de beste baslijn die ik dit jaar gehoord hebt. (Hoewel het nummer al van hun debuutalbum komt)
posted by Ludo at 11/09/2004
3 Comments:
aaah te gek! welkom in de wondere wereld die bloggen heet ;)
Hey, nog een filename-mierenneuker die blogt. Vet. Wel een schaamteloze plug zeg, op het Subs forum ;-)
Thijs
Schaamteloos, ik vond het zeer bescheiden!
Bovendien is dat het einde van de enorme lappen tekst die ik altijd in de week threads publiceer. ;)
Een reactie posten
<< Home