Jandek

I See the Open Door
I want to go back
To that lost place
Waiting, waiting, waiting
For that lost place I see the open door
Just step in
Close it back
But wait, wait, wait
Resolve the present
How’d it get like this
But it did
Complexity, I know your name
Dignified and congratulations
Here you are and there you’ll be
Stop, turn around
The other side is on the ground
You don’t own anything
Guess I’ll walk to the mailbox
I can’t ever be there
It all comes true in those dreams
When I open that door
There’ll never be a going back

(uit het album The Gone Wait, 2003)

Er is niemand die zo erg de blues heeft als Jandek. Volgens mij heeft hij daar eigenlijk helemaal geen reden toe. Hij woont, naar het schijnt, in een aardige wijk met veel groen en een honkbalveldje in de buurt. Toch heeft hij de blues en niet zo'n beetje ook. Al tientallen jaren, al tientallen platen. Jandek is onveranderlijk hetzelfde in veranderlijke tijden. Lezen over Jandek en KIJKEN naar zijn platen is heel wat meer aan te raden dan luisteren naar zijn platen. "Jankdek" is de ultieme tenenkrommer. Een grindcore plaat is een heerlijk verteerbaar eitje in vergelijking met Jandek. Op The Gone Wait "speelt" Jandek een basgitaar. Hij maakt er zowaar wat Tom Waits ritmes mee. Hij zingt over koning zijn toen hij 12 was. Maar hij is het nog steeds. En niemand kan hem raken.

I’m standing firm at the front room
You can’t take me away
I might just go now
In my own time
I will come out of my body
And make you run away