De Week (van 16-11-04)

*Will Johnson - Vultures Await
De voorman van Centro-Matic heeft een fantastische stem, met een dikke emotionele, melancholische laag. Vele platen brengt hij uit, maar ze zijn niet allemaal goed. Zoals deze. Het is precies 2 nummers leuk en dan begint het al te vervelen. Er valt niet echt meer over te zeggen. Hij kan het best, maar wel alleen, beluister daarvoor alle Centro-Matic platen, maar zodra het langzamer gaat zoals op South San Gabriel of deze solo-plaat wordt het allemaal wat minder.

*Sanctum - Opper-Rationeel
De duurste cd die ik ooit gekocht heb. 24,5 euro.. Dat was wat teveel van het goede, maar dat zat zo: ik bestelde 'm via een mailorder, denkend dat wordt 16,5.. Maar toen vroegen ze om 1 euro meer voor de verzendkosten, ok. Vervolgens diende het geld via een mooie internationale overschrijvingskaart te worden overgemaakt. No problemos. Ik kruis braaf "alle kosten voor de koper" of iets dergelijks aan, waarop de vriendelijke Postbank mij nog eens 7,5 euro vraagt, nee, int, voor deze transactie. Terwijl als ik "kosten delen" had gekozen ze dezelfde handelingen gratis hadden gedaan. Mooie boel.
De cd dan. Natuurlijk valt die een beetje tegen. Ik kende Sanctum dankzij een GEWELDIG nummer wat ik op mp3 bezit. Dat nummer heet Alleen en het blijkt DE absolute voltreffer van deze cd te zijn. De Vlaamse Sanctum is de Raskolnikow van de hiphop. Raaskallend doet hij verslag van zijn negativisme en er is zelfs een nummer wat Schuld & Boete heet. De sfeer is afwisselend dramatisch, melancholisch dan wel gewelddadig (Wat wel een lekkere uitlaatklep is "hey niecht houdt je bek diecht voor je hoofd naast je nek liegt". De beats zijn simpel, de achsten hi-hats tikken braaf in elk nummer de maat. Sanctum flowt zichzelf af en toe voorbij en de beatmaker samplet af en toe wel erg simpel. (Hij is duidelijk toe aan een cursus Colleen voor beginners) In elk nummer hoor je Sanctum declareren "Wa!" "Sanctum", maar goed, dat is normaal voor rappers dus ik zal het door de vingers zien. Toch, talent is overduidelijk aanwezig en misschien zal ik de plaat wel rippen en met de rest van de wereld delen.

*Karate - Pockets
De leukste plaat van deze week. Ik dacht dat ik alleen maar negatieve recensies had gelezen maar het is smullen geblazen. Dit is wel mijn eerste kennismaking met de band dus wie weet zijn ze nog wel veel beter op de andere platen. Dit is weer een kandidaat voor de onderste regionen van mijn eindlijstje. Heerlijk jazzy gepiel en een zanger met een stem zo melancholisch dat ik in tranen zou kunnen uitbarsten. (Nog beter dan Will Johnson eigenlijk)

*Earlimart - Treble And Tremble
Ik denk steeds dat de plaat Tremble And Fall heet.. Het kabbelt allemaal lekker, doch anoniem, voort maar ik wordt pas geraakt op de 2 laatste nummers: 808 crickets (een kort instrumentaaltje) en It's Ok To Think About Ending. De titel alleen al natuurlijk. Duidelijk het hoogtepunt van een dozijnplaatje.

*Marz - Wir Sind Hier
Ha fijn! De gebruikelijk fijne indietronica. Misschien wel de leukste plaat in dat genre van dit jaar. Heb me er zeker mee vermaakt. Wat Duitstalige zang is ook altijd goed voor bonuspunten.

*Yann Tiersen & Shannon Wright - "
Eigenlijk meer een plaat van vorige week. Vaak geprobeerd maar Shannon.. Neen.