Jandekdag: #0766

Ik ben vanzelfsprekend altijd geneigd het album van deze week te vergelijken met de plaat van vorige week. Dit keer komen we dan in een wat rare vergelijking terecht, New Town (vorige week dus) heeft slechts 1 goed nummer en The Beginning (van deze week) heeft er 3.
Maar die 3 nummers van deze week zijn dan weer lang niet zo goed als dat ene nummer van vorige week. En in het oeuvre van Jandek neig ik er dan naar de vorige plaat te prefereren. Neig ernaar? Ik weet het eigenlijk wel zeker.
The Beginning begint (..) met It's February. Een beetje de New Town van deze plaat, om het nog wat lastiger te maken.

Hello
It’s February
Ohhhhhhhh
I hope the lord is with me today
Its February
Hello
Hello

Het daaropvolgende You Standing There is behoorlijk agressief en uptempo en klinkt daardoor behoorlijk fris. Na deze fijne start is het kennelijk weer tijd om die bekende plieng-ploing te gaan spelen. Dus daar skippen we snel doorheen. Dan komen we al snel het 3e hoogtepunt(je) tegen: Falling Down Deep. Gesoleer op de hoge snaren wordt gelukkig begeleid door interessante lage tonen.

The journey is over, I’m falling down deep
I have no more promises to keep
This the feeling that won’t go away
This is the last time of the day
Excitement is canceled
Passion is far from here
And nothing is written in beer

Verder nog het memoreren waard is een soort kleine reprise van de tekst uit Nancy Sings in A Dozen Drops. Jammer dat het interessante extreem lo-fi "Nancy-gedeelte" halverwege overgaat in, jawel, Pling-Ploing.
The Beginning eindigt met een noviteit getiteld: The Beginning. Een 15 minuten durend nummer waarin enkel een piano figureert. Nog nooit was er zo'n lang nummer, nooit eerder was er een piano. Het eerste record zal de volgende plaat al vallen, zag ik stiekem, maar de 2e noviteit is geloof ik nog steeds een noviteit gebleven.
Niet zo gek en maar goed ook want, God, waar heeft Jandek die piano vandaan!? Compleet vals. Misschien heeft het ding al 40 jaar in zijn garage gestaan. Als je het mij vraag is het voor een leek iets makkelijker om iets moois te spelen op een piano, dan op een gitaar. Jandek bewijs wederom dat geen enkele wetmatigheid voor hem geldt. Woest ramt hij op de toetsen. Nee echt, er zijn wel wat momenten van schoonheid en voor een muzikale analfabeet, als hij dat al is, is het opvallend en amusant hoe geconcentreerd J met zijn voet de maat stampt.