De Week (van 02-08-05)

*Lambchop - Nixon
*Lambchop - Is A Woman
Tsja.. Lambchop. Vreemde band. Tijdje niet meer naar geluisterd. Is A Woman is een en al gezapigheid en toch zeer aangenaam. Nixon, met geweldig artwork, beviel me deze week meer. (tot nu toe was dat altijd andersom geweest) Kurt Wagner zingt met een hulpeloze falsetto soulliedjes. Alles wringt en toch is het fijn. Croonen kan hij eigenlijk ook al niet trouwens!

*In Good Company (film & OST)
In Good Company draait op dit moment in de bios, maar het is geen echte aanrader. Ik zat 'm lekker thuis te kijken, terwijl ieder half uur een tekst over mijn beeldscherm schoof die me vertelde dat dit exemplaar van de film enkel bedoeld was voor "awards inclusion". Nou ja, moet ik aan het eind van het jaar maar een The Gone Wait film van het jaar award uitreiken.. De film was niet echt slecht, hoor. Het is niet echt een komedie, maar bij vlagen toch erg grappig. We hebben te maken met 2 verhaallijnen. In het ene verhaal zien we hoe Dennis Quaid, die wat mij betreft een beetje overacteert, worstelt met zijn nieuwe piepjonge baas: Topher Grace. Topher Grace speelt uitstekend en draagt de film. De 2e verhaallijn handelt over de relatie die ontstaat tussen Grace en Scarlett Johansson, die -complicatie- de dochter van Quaid speelt. Deze 2e verhaallijn doet eigenlijk aan Garden State denken. Grace en Johannson spelen beiden karakters die hun plek in het leven zoeken. Bovendien doet ook de soundtrack mijn gedachten naar Garden State uitgaan. (The Shins en Iron & Wine)
De minpunten uit de film komen er op neer dat de 2e verhaallijn erg mager is uitgewerkt, ook al lijkt het me terecht dat de film op verhaallijn 1 focust. Niettemin doen juist de ontwikkelingen in verhaallijn 2 wat geforceerd aan. Ook is de film wat aan de trage kant, het kabbelt allemaal. Ik las ergens kritiek op het einde, onterecht dunkt mij. Het einde is juist niet helemaal happy, wat toch alleszins redelijk is voor een typisch Hollywoodproduct.

*Air - The Virgin Suicides (en ook de film)
*Todd Rundgren - Something/Anything?
Ik had de soundtrack van The Virgin Suicides al jaren in huis. De film had ik echter nog nooit gezien. Nu was het dan zover. Het is een fascinerend werk. Hoewel de film al direct met een zelfmoordpoging begint, zat ik de eerste tien, twintig minuten toch met een glimlach te kijken. Warme beelden, kleine grapjes en absurde personages. Al snel daarna wordt het echter een stuk grimmiger, beklemmend zelfs. Ik ben nu ook wel erg benieuwd geworden naar het boek waarop de film gebaseerd is. De film laat vele vragen open staan en ik ben benieuwd of en hoe het boek daarmee omgaat. Misschien zijn juist die vragen en onzekerheden de bedoeling van dit verhaal.
De soundtrack van Air vond ik "los" altijd wat onopvallend en ook in de film vallen de deuntjes niet echt op. Het niveau van Alone in Kyoto halen ze nergens. Het leukst zijn -pech voor Air - de jaren '70 liedjes die de film bevolken. Een goede reden om weer eens naar Something/Anything te luisteren, waarvan Hello It's Me op een ingenieuze manier door de hoofdpersonages wordt gebruikt. De groep jongens die de tragische meisjes observeren bellen de meisjes op en zetten Todd's Hello It's Me op. Geweldige keuze! Heerlijk sentimenteel. Het singletje wat ze in de film draaien is wel een beetje omhoog gepitcht, in vergelijking met het origineel dat ik op mp3 heb. Zou dat komen door het oude pick-upje?
"Mooie jongen" Trip lijkt trouwens wel een kruising tussen Nick Drake en de hedendaagse (!) Michael Jackson.