donderdag, december 09, 2004

10. Joanna Newsom - The Milk Eyed Mender

Zo. Er is lang genoeg nagedacht. Ik geloof niet dat er ooit een jaar was waar ik zo serieus over het eindlijstje heb nagedacht. Eigenlijk veel te lang en veel te vaak. Dat moet volgend jaar anders. Zo belangrijk is het helemaal niet.
Ik heb dit jaar een kleine 200 platen gehoord. Toen ik daar vorige week een eerste schifting in doorvoerde hield ik er 14 over. Dat wil niet zeggen dat de rest allemaal een onvoldoende scoorde. Nummer 10 heeft op de schaal van 1 tot 10 ongeveer een 7.5 denk ik. Daarmee is 2004 een veel beter jaar dan 2003, vorig jaar had de nummer 1 een 7.5 denk ik. (Ware het niet dat vorig jaar 2 briljante platen in mijn lijstje ontbraken wegens; over het hoofd gezien (Okkervil River's Down The River Of Golden Dreams) en schandelijk onderschat (Sufjan Stevens's Michigan) Maar genoeg over dat jaar.. Dit jaar net buiten de boot gevallen zijn Adem, Marz, Nitrada en Cocorosie. Cocorosie zou een mooi bruggetje kunnen zijn naar Joanna Newsom. Geschifte meisjesplaten. Bij beide platen dacht ik in eerste instantie dat ze zeker mijn eindlijstje zouden halen maar Cocorosie heb ik eigenlijk maar een paar weken gedraaid. Joanna Newsom iets langer, maar ik geef toe, ook die veel minder dan ik in eerste instantie had gedacht. Dat zal dan toch te maken hebben met haar compleet maffe stem. Snerpend, schel en bij vlagen ook heel mooi. De plaat is ook wat aan de lange kant. Vooral zodra het engeltje haar harp verlaat en achter de piano of andere toetsen gaat zitten, verslapt mijn aandacht. De recensies spraken vaak ook nog over haar interessante teksten. Wel, die zijn me volledig ontgaan. Teksten kunnen belangrijk zijn maar Joanna is nogal lastig te volgen en ik heb de teksten nooit nagelezen. Het mooie aan de plaat is de tijdloosheid ervan. Het gouden harpspel dat een stoukoude sfeer uitstraalt. Joanna Newsom kon een van Oh Brother Where Art Thou's sirenen zijn. Wel een beetje een rare dan, maar toch.

Hoogtepunten:
*Bridges And Balloons
*Sprout And The Bean
*The Book Of Right-On
*Sadie
*En Gallop

3 Comments:

Blogger bas said...

ik heb het geprobeerd, maar die stem staat me ontzettend tegen. verschrikkelijk.

10:50 p.m.  
Blogger Ludo said...

Tsja, die stem doet de replay value wel behoorlijk zakken ja. Maar elke keer dat ik 'm dan weer eens draai ben ik er ook weer zo aan gewend.

1:47 p.m.  
Blogger willem said...

zit ik net wat te willekeuren door recent neergehaalde mp3-tjes, komt er een vrolijk 'hoog' doorharpend nummer voorbij: joanna newsom, "peach, plum, pear". "waar had ik ook alweer iets heur over gelezen?", bedacht ik me...

:-)

een hele plaat lijkt me iets teveel van het goede, maar dit was een heel aangename "hé" ervaring.

12:02 a.m.  

Een reactie posten

<< Home