Jandekdag: #0757

Jandek entert de jaren 90. Meteen een nieuwigheidje: hij staat in full colour (voorheen enkel zwart-wit) op de voorkant. Het haar slick achterover gekamd. Erg stoer. All right, all right, is het eerste wat hij zegt op deze plaat. Maar of alles zo right is weet ik niet.. De plaat is schizofreen to the max. Er doet wel een nieuwe zangeres mee. Ik weet niet of ik had geweten dat het een nieuwe zangeres was als dat niet op Seth's site stond trouwens. Ze klinkt wel een beetje als Nancy. Soms denk ik: waarom deze serie als Seth op zijn Jandek fanpagina al die platen in 1 of 2 regeltjes perfect schetst? Maar goed.. Wat je begint moet je afmaken.
Dit is wat ik tot nu toe altijd een groepsplaat heb genoemd. In het begin wordt er bijzonder toegankelijk geïmproviseerd. Want improvisatie is het, foutjes kunnen er niet meer uit worden gehaald en dat merk je soms. Het is een bijzonder korte plaat. Slechts 37 minuten, ik ben te lui om het na te zoeken maar het moet een van de kortste zijn. Ook de nummers zijn kort. Er is 1 lang nummer Come Through With A Smile en dat is ook meteen het beste nummer. Jandek zwijgt en de nieuwe zangeres zingt over Jezus, begeleid door een fijne mellow gitaarpartij en een klein crescendootje. De drumaccenten zitten ook redelijk op de tel zowaar..

Fear Jesus Christ
Ah, don’t fear what you have to do
He didn’t fear what he had to do
I’ll give it back tomorrow
I’ll give it back, all your sorrow
For what it’s worth to you
Come on through with a smile
Come on though and dance awhile

I May Not Be Around begint als een lo-fi Fleetwood Mac hit. Huppelend gitaartje, melodische gitaarstabs en een supersolo begeleiden de zangeres. Het verzandt al gauw in wat lawaaiigs. Maar Jandek beluisteren heeft ook vaak te maken met het genieten van intro's, vaak zeldzame momenten van consonanten en schoonheid. In het daaropvolgende Pastimes zitten ook weer compleet botsende, doch mooie melodiën door elkaar. Ze zijn goed te ontcijferen want nu zingt er helemaal niemand. Jandek heeft de vorige paar nummers zijn adem lopen sparen want nu komt een van zijn meest curieuze nummers. Om. Zo heet het, maar het klinkt meer als Ooooh. A Capella, een hele hoop Jandeks door elkaar, waarvan er sommigen vertraagd en versneld worden afgespeeld. En dissonant. Natuurlijk. Bizar. Hebben we dat gehad, krijg je dit:

You questioned her legs, spread on the table
Vultures that prey in her bosom, cursed her questions
Said she was dead anyway
A virgin mild scream
She wasn’t dead, just wasted
Said I’ll find a true eagle some day
Give him my genitals in a paper cup

Jandek lijkt ineens als een junk uit de jaren '80 te zijn gekomen. In de rest van de nummers krijgen we een soort Beefheartiaanse potten- en pannenblues te horen. Gekletter,gekleng en "biljartballen"! Ontoegankelijker als deze 2e helft van plaat kun je het niet krijgen, dit is Tom Waits to the extreme.

I sing a song, you got the mouth
I got a mirror, I got a gallery
I got a motion, I got a mouth
I keep them all hidden, I say a prayer
You look at the wall, you paint a picture
You messin’ with time, you look for a number
You got a door, you sing a song