De Week (van 17-05-05)

Dankzij Pinksteren helemaal van slag en zeker niet de geest gekregen. Hier dan toch het weekoverzichtje..

*Andrew Bird - & the Mysterious Production of Eggs
2e poging. De context is in elk geval goed. Recensies die de naam Gerrit Achterberg noemen, Sufjan Hamel die applaudisseert en het artwork dat werkelijk magistraal is. De tekeningen daarin zijn van dezelfde kunstenaar die ook de nieuwe I am Kloot verzorgde. Van het voorkantje van die cd was ik niet zo onder de indruk, maar voor deze cd heeft hij zich overtroffen. Glorieus mooi, duur boekje. Deze 2e luisterpoging heeft ook wel wat opgeleverd, ik was op mp3 nooit bij de laatste paar nummers aanbeland, terwijl die zeker de moeite waard zijn. There will be snacks! De melodieën van Bird zijn uitdagend en niet 1,2,3 te behappen. Het enige wat me blijft kwellen is een zekere verveling. Misschien is de plaat te lang. Aan de andere kant je kunt van elke plaat wel zeggen: "als die en die nummers er niet op hadden gestaan was het perfect geweest". Platen zonder mindere nummers zullen wel niet bestaan. Goede platen zijn platen waarbij het gewoon niet in je opkomt dat een minder nummer eraf moet.De conclusie moet dus zijn dat Bird er nog niet helemaal is.

*Stephen Malkmus - Face The Truth
Ik ben aan het worstelen met deze plaat. Begin ik op de NME te lijken nu ik iedere artiest na 1, door mij juichend ontvangen, plaat als een baksteen laat vallen? Het duurde wel lang voordat bij Pig Lib het kwartje viel, maar het viel magistraal. Wat een swingende, vrolijke plaat. Misschien profiteerde Pig Lib van het feit dat het mijn eerste echte kennismaking met Malkmus was. Deze nieuwe plaat klinkt ook na pakweg 5 luisterbeurten als een ongeïnspireerd werkje. (Merk op: pas 5, dus wie weet) Het midden van de plaat kan er nog wel mee door, onder andere dankzij de hoogtepunten Freeze The Saints en Mama.

*Jan A.P. Kaczmarek - Finding Neverland OST
Nu ik zelf films aan het downloaden ben is het einde van de entertainmentindustrie weer een stapje dichterbij gekomen. Finding Neverland is een tearjerker die het niet lukt om tears te jerken. Johnny Depp, die ik pas herkende op de aftiteling, speelt nochtans goed. Kate Winslet overtuigt dit keer niet echt. De muziek is zweverige New Age klassiek met een hoop witte toetsen. Toch, over films kan ik nooit echt kritisch zijn, ik vermaak me er altijd wel mee.

*Martha Wainwright - Martha Wainwright
Queen of the Audioscrobbler!