De Week (van 03-05-05)

*Bonnie "Prince" Billy & Matt Sweeney - Superwolf
Ik ben niet zo'n grote Will Oldham fan. Master and Everything kan rustig tot een van de slechtste platen in mijn collectie gerekend worden. Dit duo-project is gelukkig wat beter. Her en der een goed nummer. (Met name Bed Is For Sleeping) Maar echt enthousiast kan ik er niet van worden, maar dat kan ook aan de week zelf liggen, denk ik.

*Bruce Springsteen - Devils & Dust
Springsteen is mijn jeugdheld. Mede daardoor kan ik hier wel weer van genieten. Mooie teksten, alhoewel hopeloos gezongen, mompelend en 30 % van de lettergrepen blijven onuitgesproken. De liedjes zijn melodisch niet echt sterk, maar ze hebben wel sfeer. De titelsong is wel een sterk liedje, maar een treurige drumloop verpest het een beetje. Ook kan The Boss zijn the Rising neigingen niet helemaal inhouden: vooral Long Time Comin' getuigt daarvan. Die moet geskipt worden, evenals de tracks (2) waarin hij falsetto gaat. Met name All I'm Thinking About is echt een disgrace voor zijn talent. Wat er na dit schrapwerk nog overblijft is schoon. Met name Silver Palomino. Eigenlijk komt Bruce met deze plaat een beetje in Michael de Jong vaarwater terecht met expliciete teksten aan de zelfkant van de maatschappij. Hoewel zelfkant? Hij bezoekt verbazingwekkend dure hoeren! Ook opgemerkt door een Amerikaan die Amsterdam recent bezocht, op de website van Springsteen. Waar de forums trouwens opvallend "open" zijn, kritiek wordt niet gecensureerd. Maar om nog even terug te komen op Michael de Jong, hij heeft wel meer kwaliteit in huis, zelfs diens stampers zijn tegenwoordig beter dan die van The Boss. Een ander voorbeeld is The Hitter, met een tekst over een bokser. Mooie tekst, minimalistisch gitaarspel, maar bij Micheal de Jong zou de gitaarmelodie zo goed zijn dat het voor 5 minuten zou blijven boeien. Een tekstvoorbeeldje dan nog: "If you're a better man than me then just step to the line, Show me your money and speak out your crime." Dat is zo De Jong! Maar goed, ze staan natuurlijk allebei in Americana tradities en wat De Jong doet, deden ongetwijfeld tientallen voor hem, die zitten alleen niet in mijn denkraam.

*Vic Chesnutt - Ghetto Bells
Het eerste wat ik van Chesnutt hoorde was de cd Silver Lake. Een draak van een plaat. Vooral een erg kloterig geluid. Heel lelijk, cheap. Er stond 1 goed nummer op die ging van Fa-la-la is running around. Mooie tekst had die track ook over een meisje en Vic in het ziekenhuis. Is er sprake van verbetering op deze nieuwe cd? Jawel, maar eigenlijk ook niet want er is weer maar 1 echt goed nummer. Dankzij Frissell ook nog. Hij tilt Fortright boven alles uit, hoewel Vic meehelpt door daar met zijn meest emotionele zanglijn aan komen zetten. De gehele 2e helft van de plaat is eigenlijk wel ok. Van Dyke Parks doet ook mee, maar doet dat een beetje onopvallend. Dus gaat de twijfel toeslaan, Merriment vind ik namelijk ook een uitstekend Chesnutt album, maar daar heeft hij de muziek niet voor geschreven. Misschien heeft hij de stem maar niet schrijftalent. Voordat die conclusie getrokken kan worden moet eerst zijn oudere werk geluisterd worden, maar zijn nieuwe platen zorgen er niet voor dat ik daar tijd voor ga maken.

*Great Lake Swimmers - Bodies and Minds
Ook rond deze 2e cd van Tom Dekker hangt een zweem van saaiheid. Het is te schoon, te engelachtig. Wel schreef hij zijn beste nummer tot nu toe: Let's Trade Skins. Eigenlijk kun je hier gewoon het stukje over Superwolf plakken. Mijn reactie is vergelijkbaar en de muziek ook. Al zou ik Bodies and Minds boven Superwolf verkiezen.

*Snoop Dogg - Signs (ft. Justin Timberlake, e.a.)
"You gotta have cake, you'll have Sunday's with chiquitas, you'll see Venus and Serena in the Wimbledon arena."
Worden die hardhittende meiden toch ineens een stuk cooler!
Benieuwd of Snoop die lijn echt zelf heeft bedacht of dat hij er een ghostwritertje op nahoudt.