De Week (van 19-04-05)

*Joseph Arthur - Our Shadows Will Remain
Als ik me niet vergis was het Mathijs Linneman die deze plaat in de Oor behandelde. Hij waagde het een sneer richting Sufjan Stevens te plaatsen, dus ging ik met een ultranegatieve instelling deze plaat eens fileren. Helaas, de plaat is gewoon echt goed. Het heeft alleen weinig met Sufjan van doen. Wel met een wagonlading andere artiesten. Joseph Arthur tapt met smaak uit allerlei vaatjes en hij komt er mee weg. Het merendeel van de nummers zou ik als soulvolle rock bestempelen. Misschien komt het omdat ik de laatste tijd veel Afghan Whigs heb gehoord, ik moet toch echt af en toe aan Greg Dulli denken. Met name in hoogtepunten als Can't Exist en Devil's Broom. Echo Park daarentegen is een heerlijke ballade waarin Arthur in de coupletten als Mr. E van Eels zingt en in de refreinen aan Rufus Wainwright doet denken. Met die laatste heeft hij sowieso een hang naar het overdadige gemeen. Ambities. Mooizo. Toch had het meer dan dertig pagina's tellende boekje vol matige kunst achterwege kunnen blijven. Een tekstvel zou gepaster geweest zijn. De plaat is over de hele linie "solid". Maar de nakende valkuil zit 'm in de geprogrammeerde drums die her en der opduiken. Dan scheert Arthur vervaarlijk langs het diepe ravijn waarin Todd Rundgren sinds zijn laatste gedrocht verkeert. New Order duikt ook nog even op in "Puppets", maar dat nummer kent teveel breaks wat de vaart er wat uithaalt. Al met al toch een aanrader. Nu verschil ik alleen nog met Linneman van mening over zijn opmerking in de Books recensie: de leraar in It Never Changes To Stop staat juist op het punt te breken en in huilen uit te barsten.

*Autechre - Untilted
*Autechre - Incunabula
Weer eens op Autechre trip geweest. Dat was lang geleden. Niet alleen deze 2 platen maar vrijwel het hele oeuvre aangehoord. Ik blijf een enorme fan van Incunabula, hun enige meesterwerk. De melodieën aldaar zijn heerlijk, bijna warm. Dat Incunabula leeft hier in huis trouwens als een bijzonder cdrtje. Het kaftje bestaat uit wat vlijtig geknutsel met mijn wiskunderepetities uit het jaar dat ik die plaat kopieerde. Lang, lang geleden alweer.. Op het recente Untilted gaat Autechre hardstyle. Beats zonder funk en liederen zonder melodie. Ik heb nog geen opening gevonden, van hun laatste pak platen vind ik alleen Confield eh.. mooi.

*Caribou - The Milk Of Human Kindness
Dit is zeker niet schoon. Bagger zou ik wel zeggen. Me zelden zo verveelt op een plaat waar zoveel gebeurt. Alleen Pelican Narrows ontrekt zich aan het moeras, maar dat zou dan wel weer een nummer van Prefuse 73 kunnen zijn.

*Summersteps Records - A Second Tribute to Jandek: Down In A Mirror
Ja! Mijn exemplaar is binnen. Trots als een pauw natuurlijk. Mijn eigen nummertje klinkt wel aardig voor iets dat aangeleverd was als mp3. Beetje vlak, ok.. Maar ach: Multi-Panel is spreading the word. Ofzoiets. De grote namen stellen niet teleur. Het is altijd fijn om een nieuw nummer van Okkervil River te horen en Jeff Tweedy verzorgt ook een van de hoogtepunten. Six Organs Of Admittance nam hun cover op aan de zee, met zijn twee en het klinkt lekker landerig. Het beste nummer wordt echter voor rekening genoemen door een bandje van het huis: Lewis and Clarke. Zij doen Nancy Sings en of het dan toeval is dat het goed wordt? Rest de vraag: who the f**k is George Parsons? Beroemde achternaam, maar hier lult ie 2,5 minuut tegen de luisteraars aan. Dat is niet zo gek trouwens, want hij covert een nummer van Worthless Recluse, 1 van de 3 a capella cd's in het oeuvre.

*Filip & Chadwick - Demo
Pianobased progrock noem ik dit. Wat Coparck en Pink Floyd invloeden. Er dient nog flink aan het materiaal geslepen te worden, maar een score van 3/5 is zo gek nog niet voor een eerste demo. 2 van die 3 goede nummers zijn op www.filipandchadwick.com te downloaden, dus ik zou zeggen ga vooral zelf luisteren.