De Week (van 29-03-05)
*Elvis Costello with Burt Bacharach - Painted From Memory
Op papier staat het best goed. Dit zijn toch 2 grote namen uit de muziekwereld. Maar in de werkelijkheid is het tenenkrommend. Elvis Costello is totaal ongeschikt voor de muziek die hij hier probeert te zingen, echt te slecht voor woorden, voorbij een mogelijk komisch effect. Bacharach heeft goede zangeressen nodig of hij moet zelf zingen, met fragiele stem. Maar helemaal zonder blaam is ook Mister Toothpaste niet, zijn trucendoos komt veel te bekend voor.
*Robert Wyatt - Rock bottom
Is dit progrock? Ik denk het wel. Mike Oldfield doet ook nog eens mee. 2 redenen om deze plaat te verafschuwen en voor eeuwig te negeren. Maar ik vind 'm geweldig. Bizarre teksten, prachtige melodieën en een hele hoop laagjes instrumenten die schijnbaar achteloos doorelkaar heen spelen. Lang uitgesponnen nummers maar wel een bondig aantal (6). Uitstekende plaat.
*Scanner - Europa 25
Het leukste aan deze release is het piekfijne minimalistische artwork en het is allemaal nog gratis te verkijgen ook, via de British Council in Brussel. Cool. Jammer dat de muziek een zeer ongeïnspireerde indruk maakt. Het nieuwe Europese volkslied heeft geen goede melodie en het samplewerk erin klinkt ook alsof er 3 seconden aan besteedt is. De tweede helft van de 30 minuten durende ep belandt in Fennesz/Dark Ambient wateren, daar is het wat beter toeven maar het blijft dozijn-muziek.
*The Decemberists - Picaresque
Death Cab For Cutie covert Daniel Johnston meets Okkervil River. De zanger verenigt 300 zangers in zich en verveelt toch nog een beetje. Wat voor hem geldt, geldt ook voor de muziek. Het klinkt allemaal erg bekend. The Sporting Life was nochtans mijn hitje van de week.
*New Order - Waiting For The Sirens' Call
Get Ready was een ware eye-opener. Dankzij wat Moordlijst airplay leende ik die plaat toch maar eens in de bieb en ik bestempelde de plaat meteen tot de beste uit 2001, (ik hoorde 'm pas in 2002) Vooral de 2e helft stond vol fijn hemelse synthrockers. Hoewel ook Get Ready met de jaren en vooral ook met het horen van oude New Order klassiekers begon af te bladderen had ik toch verwachtingen van deze plaat. Helaas is het een bittere teleurstelling geworden. Wat mij betreft verwoordde The Guardian het uitstekend: de vertrouwde elementen zijn er, maar meer ook niet. Ik zou daaraan willen toevoegen dat juist die vertrouwde elementen nu op de zenuwen gaan werken, nu de nummers zo slecht zijn.Tijdens opener Who's Joe had ik het echt helemaal gehad met Hooky's bas. Daarna wordt het niveau gelukkig nog wel wat opgekrikt, maar in feite is alleen Krafty een nummer waar ik blij van wordt. Om een reggaerommeltje als I Told You So kun je lachen of huilen, goed wordt het nooit. Ook de eeuwige werkschuwe teksten van Sumner zorgen voor wat gegrimlach en wenkbrauwverplaatsingen. Op de vorige plaat stonden een paar aardige bijdragen van een (of meerdere) soulzangeressen. De zangeressen die ditmaal aanwezig zijn voegen niks toe. Jetstream klinkt eerder als een slechte Britney of Gwen Stefani single, maar ook dat is eigenlijk weer zo'n afschuwelijk mid-tempo doorslenterend nummer. Brrrr. Guilt Is A Useless Emotion heeft wel tempo en zorgt voor een grote grijns, het kan zo door naar het Eurovisie Songfestival. Turn is het eerste en het laatste goede nummer na Krafty, het refrein voelt enigzins bekend, dat wel. Dus laten we zeggen dat dit hele album kan worden gecomprimeerd tot een single: Krafty, met als b-kantje Turn. De enige song die dan nog tekort wordt gedaan is het titelnummer dat hele aardige coupletten heeft. (Gotta catch the midnight train/First to Paris then to Spain/Travel with a document/All across the continent, heerlijk nietszeggend optimistisch, net als de tekst van Krafty trouwens)
Tekenend is dat ik nu na 3 luisterbeurten al geen zin meer heb de plaat nog op te zetten. Zonde.
p.s. Teruggrijpen op Technique zou ook moeten betekenen dat de nummers de 3 minuten grens niet meer passeren.
p.p.s Het titelnummer is stiekem toch beter dan Turn dus wissel ze in gedachten even om.
Op papier staat het best goed. Dit zijn toch 2 grote namen uit de muziekwereld. Maar in de werkelijkheid is het tenenkrommend. Elvis Costello is totaal ongeschikt voor de muziek die hij hier probeert te zingen, echt te slecht voor woorden, voorbij een mogelijk komisch effect. Bacharach heeft goede zangeressen nodig of hij moet zelf zingen, met fragiele stem. Maar helemaal zonder blaam is ook Mister Toothpaste niet, zijn trucendoos komt veel te bekend voor.
*Robert Wyatt - Rock bottom
Is dit progrock? Ik denk het wel. Mike Oldfield doet ook nog eens mee. 2 redenen om deze plaat te verafschuwen en voor eeuwig te negeren. Maar ik vind 'm geweldig. Bizarre teksten, prachtige melodieën en een hele hoop laagjes instrumenten die schijnbaar achteloos doorelkaar heen spelen. Lang uitgesponnen nummers maar wel een bondig aantal (6). Uitstekende plaat.
*Scanner - Europa 25
Het leukste aan deze release is het piekfijne minimalistische artwork en het is allemaal nog gratis te verkijgen ook, via de British Council in Brussel. Cool. Jammer dat de muziek een zeer ongeïnspireerde indruk maakt. Het nieuwe Europese volkslied heeft geen goede melodie en het samplewerk erin klinkt ook alsof er 3 seconden aan besteedt is. De tweede helft van de 30 minuten durende ep belandt in Fennesz/Dark Ambient wateren, daar is het wat beter toeven maar het blijft dozijn-muziek.
*The Decemberists - Picaresque
Death Cab For Cutie covert Daniel Johnston meets Okkervil River. De zanger verenigt 300 zangers in zich en verveelt toch nog een beetje. Wat voor hem geldt, geldt ook voor de muziek. Het klinkt allemaal erg bekend. The Sporting Life was nochtans mijn hitje van de week.
*New Order - Waiting For The Sirens' Call
Get Ready was een ware eye-opener. Dankzij wat Moordlijst airplay leende ik die plaat toch maar eens in de bieb en ik bestempelde de plaat meteen tot de beste uit 2001, (ik hoorde 'm pas in 2002) Vooral de 2e helft stond vol fijn hemelse synthrockers. Hoewel ook Get Ready met de jaren en vooral ook met het horen van oude New Order klassiekers begon af te bladderen had ik toch verwachtingen van deze plaat. Helaas is het een bittere teleurstelling geworden. Wat mij betreft verwoordde The Guardian het uitstekend: de vertrouwde elementen zijn er, maar meer ook niet. Ik zou daaraan willen toevoegen dat juist die vertrouwde elementen nu op de zenuwen gaan werken, nu de nummers zo slecht zijn.Tijdens opener Who's Joe had ik het echt helemaal gehad met Hooky's bas. Daarna wordt het niveau gelukkig nog wel wat opgekrikt, maar in feite is alleen Krafty een nummer waar ik blij van wordt. Om een reggaerommeltje als I Told You So kun je lachen of huilen, goed wordt het nooit. Ook de eeuwige werkschuwe teksten van Sumner zorgen voor wat gegrimlach en wenkbrauwverplaatsingen. Op de vorige plaat stonden een paar aardige bijdragen van een (of meerdere) soulzangeressen. De zangeressen die ditmaal aanwezig zijn voegen niks toe. Jetstream klinkt eerder als een slechte Britney of Gwen Stefani single, maar ook dat is eigenlijk weer zo'n afschuwelijk mid-tempo doorslenterend nummer. Brrrr. Guilt Is A Useless Emotion heeft wel tempo en zorgt voor een grote grijns, het kan zo door naar het Eurovisie Songfestival. Turn is het eerste en het laatste goede nummer na Krafty, het refrein voelt enigzins bekend, dat wel. Dus laten we zeggen dat dit hele album kan worden gecomprimeerd tot een single: Krafty, met als b-kantje Turn. De enige song die dan nog tekort wordt gedaan is het titelnummer dat hele aardige coupletten heeft. (Gotta catch the midnight train/First to Paris then to Spain/Travel with a document/All across the continent, heerlijk nietszeggend optimistisch, net als de tekst van Krafty trouwens)
Tekenend is dat ik nu na 3 luisterbeurten al geen zin meer heb de plaat nog op te zetten. Zonde.
p.s. Teruggrijpen op Technique zou ook moeten betekenen dat de nummers de 3 minuten grens niet meer passeren.
p.p.s Het titelnummer is stiekem toch beter dan Turn dus wissel ze in gedachten even om.
posted by Ludo at 3/29/2005
4 Comments:
Titelnummer, "Krafty", "Turn" - dat zijn ook de drie die ik steeds draai ja, skippend langs de rest. Oh, en die gekke afsluiter natuurlijk. Town Called Malice meets I Wanna Be Your Dog.
Maar om nu Get Ready heilig te verklaren, hmm. Ik zie weinig verschillen tussen de overbodige gastbrijdragen toen en nu.
Voordeel van elke nieuwe New Order is wel dat ik het oude werk weer ga draaien. Brotherhood lekker vaak de afgelopen week, vandaag is Low Life aan de beurt.
mind, ik heb Get Ready heilig verklaard omdat het mijn 1e kennismaking was met New Order.. Die plaat was goed genoeg om wel.. in te slaan als een bom, terwijl deze.. als ik deze voor het eerste hoorde ik 'm waarschijnljk heel snel terzijde zou schuiven.
Rock Bottom - weergaloze plaat vol prachtig getoonzet leed van een man die niet lang voordat hij de plaat maakte zichzelf verlamde door beneveld uit een raam te vallen. Zelfs de woorden in zijn teksten zijn verlamd. Dondestan uit 1991 is trouwens ook een beauty.
Zelfs de woorden in zijn teksten zijn verlamd
waanzinnig inderdaad.
(Dondestan gaat op de 2checklist, en Cuckooland staat op de herchecklist. ;) )
Bandite? Si!
Een reactie posten
<< Home