De Week (van 15-03-05)

*Boulez: Marteau Sans Maitre; Messiaen: Sept haikai
Allemaal gedirigeerd door Pierre Boulez himself. Jammer dat ik er geen klap van snap. Modern klassiek daar kun je beter over lezen dan het beluisteren. Ooit wel eens een prachtige documentaire over Messiaen gezien en vorige week stond er in de Vrij Nederland een interessant stuk over Pierre Boulez. Heel boeiend allemaal, maar de muziek daar gaan we het niet over hebben.

*Doves - Some Cities
Fijn! Popmuziek! Schoenmaker houd je bij je leest. Over deze nieuwe Doves was ik eerst heel cynisch gestemd maar doordat hij per ongeluk ongewist bleef op mijn mp3-speler heeft het album meer draaibeurten gekregen. Dat heeft geholpen. Het is een mooie coherente sfeerplaat. Doves zijn meesters in het verzorgen van een ruimtelijke, rijke productie. Black and White Town is een extreem aanstekelijk hitje. Het niveau is ook constant in orde dus dat luistert fijn weg. The Storm is niet zo'n erg goed liedje maar het heeft een in- & outro dat klinkt als Joe Hisaishi, de man van de muziek in o.a. Spirited Away. Pluspuntje dus. Het tweeluik Shadows of Salford (Doves doet Mercury Rev en doet dat goed) en Sky Stars Falling (een fijne meestamper) vormen het fijne toetje. Ambition is een wat zeikerige slotballade, maar ach, zand erover want het gitaartje wat daar aanwezig is, vergoedt veel.

*Andrew Bird - & The Mysterious Production Of Eggs
Zijn vorige cd was dus een ep. Dat doet het label nu voorkomen in elk geval. Ik werd heel erg chagrijnig van die plaat. Hoewel.. Toen ik mijn commentaar op deze plaat terugzocht, bleek het toch weer niet zo hard te zijn als ik het me had herinnerd. Deze plaat begint als Andrew Bird's revanche op mijn chagrijn, maar stort dan in de tweede helft in. Het wordt werkelijk oersaai. 53 minuten duurt de plaat en dat zijn er minstens 20 teveel. Het beste nummer is dan ook nog Sovay, wat al op de vorige release stond. 2e hoogtepunt is A Nervous Tic Motion Of The Head To The Left. Als ik dat nummer hoor gaan er toch weer positieve gedachten in mijn hoofd rondzingen die fluisteren over het talent is aanwezig en dergelijke.

*Jóhann Jóhannsson - Englabörn
De grote hit van deze week. Een plaat die op zeer subtiele wijze een weg naar je hart zoekt. Englabörn stamt uit 2002, de meest recente plaat, van vorig jaar moet ik toch ook eens snel gaan horen. Deze oude plaat klinkt op en top IJslands, wat altijd goed is. (Een land als kwaliteitskenmerk, grappig eigenlijk) Wat ik me afvraag is: zou er aan een plaat als deze nu aandacht worden besteedt in de klassieke muziekbladen? Of wordt Jóhann Jóhannsson enkel door popnerds serieus genomen en klinkt het voor de mensen die diep in de klassieke muziek zitten als een ongelofelijk afgezaagd plaatje..

*Daft Punk - Human After All
De plaat waar het deze week in de blogcommunity omdraaide. Nu ben ik geen fan en geen hater dus tsja. De plaat mist de pop-appeal van de vorige, ik vrees dat mijn zusje er dit keer geen barst aan zal vinden. De goede en slechte nummers wisselen elkaar af. Extreem aanstekelijk is Robot Rock, maar zodra je het origineel van Breakwater hebt gehoord neem je dat nummer niet echt serieus meer. Blijft eigenlijk alleen nog het geweldige Emotion over met de machinale zuiggeluiden. Cheesy en over the top, maar een lekker sentimentele melodie.

*Kraftwerk - Tour de France Soundtracks
*Kraftwerk - The Man-Machine
Daft Punk is de opvolger van Kraftwerk naar het schijnt. Alleen ontbreekt bij Daft Punk volgens mij de vernieuwing, het ver voor de troepen uitlopen. Over 10 jaar is Daft Punk een groep die een paar mooie platen heeft gemaakt en Kraftwerk is nog steeds de groep die allerlei stromingen heeft beïnvloed. Toen Kraftwerk 2 jaar terugkeerde met Tour de France Soundtracks heb ik de plaat fijn genegeerd en terecht blijkt nu. Behalve Prologue waar die vervloekte robot zijn bek houdt is er niet veel an. The Man-Machine is een stuk beter, nog steeds zijn er de stemmetjes en al die andere trademarks, maar de melodieën zijn goed, vooral in het 2e gedeelte.

*Mercurial - Structure and Chaos
Idm/Breakbeat uit de underground. Denk Amon Tobin/Ninja Tune, zoiets. Bijzonder smaakvol.
Haal de mp3's + het prachtige artwork hier: http://www.laidbackelectronica.com/release.php?id=le005.