De Week (van 15-02-05)

*Bic Runga - Beautiful Collision
Bic is zo'n meisje dat eigenlijk in deze regionen overal tussen valt, dunkt mij. Succes heeft ze niet, zover ik weet. Maar ze maakt wel net even te gelikte pop voor de "serieuze" muziekliefhebber. Ik heb altijd wel een beetje een zwak voor haar gehad sinds ik dit album een paar jaar terug op mp3 ontdekte. Election Night blijft een heel mooi liedje en ze kan uitstekend zingen. Toch is ze geen Souad Massi, waarmee ze raakvlakken vertoond, hoewel die niet echt in de muziek zitten, maar meer in de "feel" eromheen.

*M83 - Before The Dawn Heals Us
*M83 - Dead Cities, Red Seas, & Lost Ghosts
Alles wat ik over M83 heb gelezen blijkt waar. De eerste plaat is een soort moderne My Bloody Valentine, nog gladder dan Schnauss, en de 2e plaat heeft inderdaad een ietwat spaceprogachtige sfeer. Helaas ben ik nog niet een ECHT goed nummer tegengekomen.

*Skum - Rollenspel
Ik verjaarde afgelopen donderdag en al het nu volgende, inclusief deze Skum, waren kadootjes. Skum kreeg een paar maanden terug een puike Oor-recensie voor zijn kiezen, zo eentje had ik er ook wel gewild. Genoeg reden om zijn cdr in de lokale cdwinkel op te pikken. (Hij komt namelijk ook uit Breda) Het is een kort album met 9 tracks. De cd begint fantastisch met een sfeervol intro waarin een sample is verwerkt die aan The Books' Bonanza doet denken maar dan in een horrorfilm. Misschien van dezelfde sprookjes-lp gesampled? Dan knalt er een dissonante basslijn in alsook de razendsnel rappende Skum. Hij rapt het zelf al, je wou dat ik een zanger was dan praatte ik wat langzamer. Van mij had dat best gemogen. Misschien ben ik ongeoefend maar het vereist behoorlijk wat inspanning om niet her en der de draad kwijt te raken. Dat zou zonde zijn want hij heeft een hoop interessante dingen te melden. De hele sfeer van de plaat doet denken aan die van een Sanctum cd, waar ik het een tijdje terug over had. Vrij duister en melancholisch dus. Wat Sanctum op Skum voorheeft is dat hij een tophit had (in mijn boek tenminste). Skum mist die op deze release nog. Wat het dichtst in de buurt komt is De Slijterij. Een nummer wat via ook Oor.nl te beluisteren is. Het nummer begint met een rap van Omi (Fair Play Committee) die ik eerst met Skum verwarde. Omi heeft een native tongue rapstijl die me beter ligt. Maar de kracht van dit nummer is niet alleen aan hem toe te schrijven, de muziek die ook door Skum wordt verzorgd is perfect: een trompetje, een pianootje en een goede beat. Muzikaal en ook tekstueel is De Slijterij (over een zwerver) het hoogtepunt van de plaat. Ik was altijd al vel over been, maar er zit nauwelijks nog vel over heen en even later ..steeds verder heen, mijn ogen puilen uit als die van Herman van Veen. 2 teksten die gerapt worden door Omi, geen idee of hij ze ook geschreven hebt, ik denk het wel. Maar ook Skum bezit de gave van het woord, wat ik zo nog wel even aan zal tonen. De Auditie heeft een gastproducer achter de knoppen en een afwijkende frisse, gelikte beat. Funky. Het refreintje balanceert wel erg op het randje van vreselijk, maar Skum deelt de kaarten uit: nooit geweten dat sommige mensen geen geweten hebben. Wij Woorden is het meest toegankelijke nummer, muzikaal gezien. Het is de 2e highlight op de cd en dat zou wel eens te maken kunnen hebben met de uitstekende bijdrage van ene Shycop op gitaar en bas. Zeker voor herhaling vatbaar. Doodsorzaak heeft DE tekstregel van de plaat prognose van een jaar maar we hadden al een kerstboom. Stroomafwaarts illustreert uitstekend de kracht van Skum's associatieve verhalen. Jij mag kiezen, voorin! Het hele nummer doet trouwens denken aan dat beroemde gedicht over een moeder die samen met haar zoon naar de wolken kijkt. (van Nijhoff)
Om niet te langdradig te worden nog 2 quotes en de mededeling dat hier zeker potentieel te vinden is.
Een stilleven in de sneeuw betekent hier dat iemand is overleden
En de komische noot mag ook niet ontbreken. Als je alles mocht wensen wat wens je dan? Een auto.. en mijn rijbewijs ook eigenlijk.

*Ochre - A Midsummer Nice Dream
Ochre is een idm-producer, moeilijke electronica dus. Hij is een producer die al jaren in "mijn" scene te vinden is. Na wat eigenbeheer en kleinschalige releases is dit zijn debuut op het relatief grote Toytronic. Probleem: het is meer een best-of, ik ken veel nummers al heel lang, sommigen misschien wel al jaren. Dat geeft niet want hij kan het wel. Alleen zou ik graag zien dat hij meer de grenzen van zijn vermogen opzoekt. Wie weet komt dat met de 2e plaat nog. Nu blijft hij in de beats steken die hij al jaren doet en de synths gebruiken die ik ook al zo lang van hem ken. Het is niet gek, zelfs begrijpelijk, maar ik hoorde laatst een simpel pianowaltzje van hem en dat doet gewoon naar meer verlangen. Risico graag! Hoe verleidelijk het ook is om dat niet te nemen.

*Kittridge Records - New Music Sampler
Is het een Valentijnskaart!? Nee een verlaat verjaardagskado van de Groothertog! Veel dank voor de aardige attentie en nog een aardig plaatje ook. Ik hoop dat hij hem dubbel had want het klinkt wel als typische ThinkSmall muziek. De sampler van ruim een half uur bevat Fiery Furnaces (veel j/m liedjes) meets Beach Boys meets al die andere gebruikelijke lo-fi-verdachten nummers en heeft een redelijk begin, een goed middenstuk en een vreselijk matig, melig einde. Heb ik nog iets ontdekt wat ik echt in de gaten moet houden? Ja, Girlboy Girl en vooral The National Splits. Zij (het blijkt inmiddels a one man band) brengen die typische zonnige Amerikaanse indiemeezingers. Zometeen maar eens alle artiesten op deze sampler op Think Small in de zoekfunctie intikken..

*Antony & The Johnsons - I A Bird Now
De ultieme test voor een plaat is hem afspelen in de buurt van je moeder. Geen goed idee met Antony, mijn moeder heeft zonder dat ze de artiesten zou herkennen een ongelofelijke hekel aan Jeff Buckley en vooral Rufus Wainwright. Nu doet die laatste mee en bevindt Antony zich een beetje in dezelfde categorie als deze mannen. Een golf van negatieve energie vulde de huiskamer. "Wat een stemmetje." "Wat een herrie." Een andere keer dan maar.

*Jandek On Corwood dvd
Amusante dvd. Zodoende wel wat teveel Jandek deze week. De film zorgt voor een normalisatie van het fenomeen Jandek. Hij is niet gek. Hij lijkt precies te weten wat hij wil. Dit concludeer ik uit het hoogtepunt van de film een opgedoken interview met Jandek uit 1985, toen hij zich zowaar nog liet interviewen, telefonisch althans. Ergens daarna heeft hij de (slimme) keuze gemaakt om een ware kluizenaar te worden. Al lieten de regisseur en producer van de film wel doorschemeren wat contact met hem te hebben gehad. De mythe valt dus misschien wel mee, de muziek wordt er niet minder boeiend door.