Keshco
Memo aan mezelf: Schrijf stukjes op het moment dat je inspiratie hebt.
Tijdens mijn weeklijstje merkte ik op dat Blueberry Boat van The Fiery Furnaces me aan wat Engelse Lo-fi indiemuziek deed denken. In dit stukje zal ik dat eens wat nader specificeren:
Keshco.
Nadat ik Blueberry Boat een paar keer had beluisterd haalde ik dus mijn Keshco cd'rs onder een dikke laag stof vandaan. Keshco heeft de laatste paar jaar een sluimerende status. Het had sowieso nooit succes. Geen label, geen erkenning, geen recensies. (Trouwens, volgens mij ooit eens een concertbespreking in een lokaal Engels krantje.) Als mijn geheugen me niet in de steek laat ken ik Keshco via Vitaminic. Vitaminic is heel lang mijn favoriete muzieksite geweest, samen met Garageband. Via Vitaminic maakte ik behalve met Keshco ook voor het eerst kennis met Club Diana, Speedboat FC (ofzoiets, een Travoltas-zijproject in elk geval) en wat andere acts van het My First Sonny Weismuller label. Vitaminic had namelijk van die labelpages, die ik fanatiek browste. In die tijd had ik heel weinig mp3's denk ik, want al die nummers heb ik heel vaak gedraaid. Voor mij is Burt Skins A Rabbit van Club Diana een absolute klassieker. Een briljante nostalgietrip. Let op: die mp3 is nu nog te vinden op Vitaminic.nl
Zo ook met Keshco. Ik denk dat Keshco´s Vitaminicpagina een link bevatte naar hun mp3.com pagina. Van die mp3.com kan ik me nog heel goed het design herinneren. Een donkerrode achtergrond, bordeauxrood wellicht, en felgroene en paarse letters. Een kriebelig tekeningetje van de band en een hele hoop nummers. Die werden allemaal binnengehaald, want wat ik hoorde beviel me. Toen ik eens een keer met een maat zat te computeren kwam er een Keshco nummer langs, wat tot het volgende commentaar leidde: "mooie muziek, maar die stem van die gast is te homo."
Ok, wie weet zit er wat in. (Nou ja..) Andrew Brain zingt hoog, eigenlijk hoger dan hij kan, dus het vereist wat doorzettingsvermogen. Ik was toen en ben nu geen kenner van Daniel Johnston maar hij zingt ergens (Cemetery Sophie blijkt straks) op klagende en vanzelfsprekend hoge toon: Do you think i'm mentally deranged?, of iets van die strekking ... en dan komt hij toch zeker in de buurt van de grootste lo-fi held in de moderne geschiedenis.
Vanzelfsprekend mailde ik bandleider en componist Andrew mijn complimenten. Er is niks leukers dan fan zijn en welgemeende complimenten uitdelen. Vanzelfsprekend kreeg ik een album opgestuurd. (de oplage zal in 1 klap verdubbeld zijn..) Hoewel Andrew en Keshco dus Engels is doet me dat dan weer denken aan Amerikanen. Al die jaren dat ik me op het internet begeef kreeg ik de ene naar de andere cd opgestuurd, met name van Amerikanen. Tot op het punt dat ik er bijna zenuwachtig van werd: al die cd's, allemaal gratis, wat doe ik er eigenlijk voor terug, etc. Typisch Hollands.
Het album The Seeds Of Wom wat bij me op de mat plofte is FLAWLESS, echt waar. Ik kende de meeste nummers al via mp3.com, maar in deze volgorde, poeh. Ik was deze week aangenaam verrast toen ik het opnieuw hoorde. De volgende keer dat ik mijn kast opruim krijgt Keshco een plaatsje tussen de "echte" cd's en niet tussen de gratis compilaties van OOR en "demo's".
De plaat opent met een intro, zoals ook de 2 platen van Keshco die nog in de loop der jaren volgden zouden doen. Het bevat krakkemikkige drums, vreemde voices, een Casio-sfeer, synths, de hele mikmak, heerlijk. Die krakkemikkige drums zijn trouwens een van mijn favoriete onderdelen van de plaat. Ik las op de zo goed als dode Keshco homepage dat dit eerste album volledig met een Fostex 4 sporenrecorder is opgenomen, dat zouden meer artiesten moeten doen. (En Keshco had het ook moeten blijven doen, want de 2, helaas mindere platen die volgden klonken beter en tegelijkertijd ook veel slechter.)
Altijd als ik zo'n nummer-per-nummer bespreking doe ben ik het eigenlijk bij nummer 2 al zat. Geloof me, ik zei Flawless en ik meen het voorlopig.
Hoogtepunten die allen worden afgewisseld met korte sfeer en psychedelicastukjes zijn, Here We Go Again, dat aan de eerder genoemde elementen een gitaar toevoegd. Het blijft een gitaarbandje hoor. This Perfect Day dat nog beter is, een meezinger van formaat met potten en pannen drums en een fijn orgeltje. Het nummer daarna is de ware Keshco essential: Cemetery Sophie. Melancholisch en met het typische Casio toetsengeluid. En daarin zit dus:
Do you think I'm strange, cause there are people who think, that I'm mentally deranged.
Those Germs heeft ook weer hele aandoenlijke teksten. Journey To Inner Duvetland is het grootste drumplezier. Drums van karton en psychedelica van formaat. The Guest heeft briljante dubbelvocalen en is mijn 2e Keshco essential. Ik merk dat ik eigenlijk geen echte woorden heb om precies de kwaliteit van alles aan te geven. Misschien is het wel gewoon mijn hang naar nostalgie, misschien ook niet. Na The Guest volgt Death In The Family, aan die titel hoef ik niets meer toe te voegen hoop ik. Death In The Family had het einde van de plaat moeten zijn, maar is het niet. Er volgt nog een, eerlijk is eerlijk redelijk overbodige psychedelicatrip van zo'n 20 minuten, in 2 delen. Het heeft zijn momenten, zeker aan het begin. Ik probeer altijd te denken dat die erop staan om mensen die dan toch een Keshco album wat kwantitatieve waarde voor hun geld te geven. (De andere 2 platen vullen ook wat krampachtig het volle uur.)
Maar mijn goede gevoel over The Seeds Of Wom verdwijnt geenszins. Verre van dat. Daarom, als eerbetoon aan Keshco ben ik zo vriendelijk geweest de plaat te rippen en op Soulseek te plaatsen en roep ik nu: laadt hem neer, laadt hem neer! (mijn username is LudwA, de soulseek global search functie is niet veel meer denk ik, dus dat zou niet werken..)
Memo aan mezelf deel 2: Als je over Keshco schrijft komt de inspiratie vanzelf.
http://stage.vitaminic.nl/keshco/singles/
http://uk.geocities.com/keshco/
http://stage.vitaminic.nl/main/w_trem_meets_keshco/all_tracks/
(opnames van een lekker vals live concert samen met W/Trem, ze spellen trouwens Cemetary Sophie op deze pagina.. Hmm.. Check met name de W/Trem compositie: Drug Lyrics. Tranen in mijn ogen kreeg ik daarvan toen ik die jaren geleden voor het eerste hoorde.)
http://codepoetics.com/
(alle muziek van W/trem is hier te vinden, inclusief het eerder genoemde concert, maar ook leuke reguliere albums waar ik in mijn weeklijstje nog op terug zal komen.)
Tijdens mijn weeklijstje merkte ik op dat Blueberry Boat van The Fiery Furnaces me aan wat Engelse Lo-fi indiemuziek deed denken. In dit stukje zal ik dat eens wat nader specificeren:Keshco.
Nadat ik Blueberry Boat een paar keer had beluisterd haalde ik dus mijn Keshco cd'rs onder een dikke laag stof vandaan. Keshco heeft de laatste paar jaar een sluimerende status. Het had sowieso nooit succes. Geen label, geen erkenning, geen recensies. (Trouwens, volgens mij ooit eens een concertbespreking in een lokaal Engels krantje.) Als mijn geheugen me niet in de steek laat ken ik Keshco via Vitaminic. Vitaminic is heel lang mijn favoriete muzieksite geweest, samen met Garageband. Via Vitaminic maakte ik behalve met Keshco ook voor het eerst kennis met Club Diana, Speedboat FC (ofzoiets, een Travoltas-zijproject in elk geval) en wat andere acts van het My First Sonny Weismuller label. Vitaminic had namelijk van die labelpages, die ik fanatiek browste. In die tijd had ik heel weinig mp3's denk ik, want al die nummers heb ik heel vaak gedraaid. Voor mij is Burt Skins A Rabbit van Club Diana een absolute klassieker. Een briljante nostalgietrip. Let op: die mp3 is nu nog te vinden op Vitaminic.nl
Zo ook met Keshco. Ik denk dat Keshco´s Vitaminicpagina een link bevatte naar hun mp3.com pagina. Van die mp3.com kan ik me nog heel goed het design herinneren. Een donkerrode achtergrond, bordeauxrood wellicht, en felgroene en paarse letters. Een kriebelig tekeningetje van de band en een hele hoop nummers. Die werden allemaal binnengehaald, want wat ik hoorde beviel me. Toen ik eens een keer met een maat zat te computeren kwam er een Keshco nummer langs, wat tot het volgende commentaar leidde: "mooie muziek, maar die stem van die gast is te homo."
Ok, wie weet zit er wat in. (Nou ja..) Andrew Brain zingt hoog, eigenlijk hoger dan hij kan, dus het vereist wat doorzettingsvermogen. Ik was toen en ben nu geen kenner van Daniel Johnston maar hij zingt ergens (Cemetery Sophie blijkt straks) op klagende en vanzelfsprekend hoge toon: Do you think i'm mentally deranged?, of iets van die strekking ... en dan komt hij toch zeker in de buurt van de grootste lo-fi held in de moderne geschiedenis.
Vanzelfsprekend mailde ik bandleider en componist Andrew mijn complimenten. Er is niks leukers dan fan zijn en welgemeende complimenten uitdelen. Vanzelfsprekend kreeg ik een album opgestuurd. (de oplage zal in 1 klap verdubbeld zijn..) Hoewel Andrew en Keshco dus Engels is doet me dat dan weer denken aan Amerikanen. Al die jaren dat ik me op het internet begeef kreeg ik de ene naar de andere cd opgestuurd, met name van Amerikanen. Tot op het punt dat ik er bijna zenuwachtig van werd: al die cd's, allemaal gratis, wat doe ik er eigenlijk voor terug, etc. Typisch Hollands.
Het album The Seeds Of Wom wat bij me op de mat plofte is FLAWLESS, echt waar. Ik kende de meeste nummers al via mp3.com, maar in deze volgorde, poeh. Ik was deze week aangenaam verrast toen ik het opnieuw hoorde. De volgende keer dat ik mijn kast opruim krijgt Keshco een plaatsje tussen de "echte" cd's en niet tussen de gratis compilaties van OOR en "demo's".
De plaat opent met een intro, zoals ook de 2 platen van Keshco die nog in de loop der jaren volgden zouden doen. Het bevat krakkemikkige drums, vreemde voices, een Casio-sfeer, synths, de hele mikmak, heerlijk. Die krakkemikkige drums zijn trouwens een van mijn favoriete onderdelen van de plaat. Ik las op de zo goed als dode Keshco homepage dat dit eerste album volledig met een Fostex 4 sporenrecorder is opgenomen, dat zouden meer artiesten moeten doen. (En Keshco had het ook moeten blijven doen, want de 2, helaas mindere platen die volgden klonken beter en tegelijkertijd ook veel slechter.)
Altijd als ik zo'n nummer-per-nummer bespreking doe ben ik het eigenlijk bij nummer 2 al zat. Geloof me, ik zei Flawless en ik meen het voorlopig.
Hoogtepunten die allen worden afgewisseld met korte sfeer en psychedelicastukjes zijn, Here We Go Again, dat aan de eerder genoemde elementen een gitaar toevoegd. Het blijft een gitaarbandje hoor. This Perfect Day dat nog beter is, een meezinger van formaat met potten en pannen drums en een fijn orgeltje. Het nummer daarna is de ware Keshco essential: Cemetery Sophie. Melancholisch en met het typische Casio toetsengeluid. En daarin zit dus:
Do you think I'm strange, cause there are people who think, that I'm mentally deranged.
Those Germs heeft ook weer hele aandoenlijke teksten. Journey To Inner Duvetland is het grootste drumplezier. Drums van karton en psychedelica van formaat. The Guest heeft briljante dubbelvocalen en is mijn 2e Keshco essential. Ik merk dat ik eigenlijk geen echte woorden heb om precies de kwaliteit van alles aan te geven. Misschien is het wel gewoon mijn hang naar nostalgie, misschien ook niet. Na The Guest volgt Death In The Family, aan die titel hoef ik niets meer toe te voegen hoop ik. Death In The Family had het einde van de plaat moeten zijn, maar is het niet. Er volgt nog een, eerlijk is eerlijk redelijk overbodige psychedelicatrip van zo'n 20 minuten, in 2 delen. Het heeft zijn momenten, zeker aan het begin. Ik probeer altijd te denken dat die erop staan om mensen die dan toch een Keshco album wat kwantitatieve waarde voor hun geld te geven. (De andere 2 platen vullen ook wat krampachtig het volle uur.)
Maar mijn goede gevoel over The Seeds Of Wom verdwijnt geenszins. Verre van dat. Daarom, als eerbetoon aan Keshco ben ik zo vriendelijk geweest de plaat te rippen en op Soulseek te plaatsen en roep ik nu: laadt hem neer, laadt hem neer! (mijn username is LudwA, de soulseek global search functie is niet veel meer denk ik, dus dat zou niet werken..)
Memo aan mezelf deel 2: Als je over Keshco schrijft komt de inspiratie vanzelf.
http://stage.vitaminic.nl/keshco/singles/
http://uk.geocities.com/keshco/
http://stage.vitaminic.nl/main/w_trem_meets_keshco/all_tracks/
(opnames van een lekker vals live concert samen met W/Trem, ze spellen trouwens Cemetary Sophie op deze pagina.. Hmm.. Check met name de W/Trem compositie: Drug Lyrics. Tranen in mijn ogen kreeg ik daarvan toen ik die jaren geleden voor het eerste hoorde.)
http://codepoetics.com/
(alle muziek van W/trem is hier te vinden, inclusief het eerder genoemde concert, maar ook leuke reguliere albums waar ik in mijn weeklijstje nog op terug zal komen.)
posted by Ludo at 1/15/2005
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home