3. Sufjan Stevens - Seven Swans

If I am alive, this time next year
Zo dat hakt erin. Sufjan heeft dit jaar de eer gekregen die hij vorig jaar al verdiende. Ook ik doe eraan mee, ja. Ik ben ervan overtuigd dat het feit dat Seven Swans dit jaar hoog in allerlei eindlijsten eindigde ALLES te maken heeft met de kwaliteit van zijn Michigan plaat. Op zichzelf is Seven Swans niet gek, zeker niet, maar het is een echo. Seven Swans is een plaat die werkte als een trigger. Ik had Michigan in dit Soulseektijdperk na een kort luisterbeurtje afgedaan als pretentieuze onzin, totdat ik Seven Swans hoorde. Seven Swans is gewoner, makkelijker in 1 keer te behappen. Ideaal om mee kennis te maken dus. Daarna durf je Michigan aan en geeft ook die plaat zijn schoonheid prijs. Seven Swans zou een "stripped down" record zijn. Ik waag er wat kanttekeningen bij te zetten. Ja, misschien wel als je Michigan gewend bent, maar ook deze plaat heeft nog een redelijk uitbundige instrumentatie. Orgels, drums, gelaagde vocalen, snaarwerk etc. De plaat zou misschien zelfs beter zijn geweest als het echt Sufjan op zijn "live in concert's" was. Banjo of gitaar en een eenzame stem. Deze orgeltjes en achtergrondvocalen wringen namelijk wel eens. Er zijn zeker goede nummers met dit recept, maar de resterende nummers in deze categorie zijn juist ook de minste nummers van de plaat.
Ik moet uitkijken niet een te negatief beeld te schetsen. De plaat is heel goed. Sufjan Stevens is een briljant verhalenverteller en hij is de man van wie ik de komende jaren erg veel verwacht. Hoewel hij fictie en feit met plezier door elkaar laat lopen verwacht ik wel dat hij zijn 50 states project begint uit te voeren. Het moet kunnen! 1 album per 2 jaar zou 100 jaar zijn, ok. Maar hij kan de kleinere staten als ep's nemen. Ik zie het al voor me: Sufjan Stevens - Greeting from Rhode Island, the Ocean State EP. Ook zou hij Dakota en Carolina cd's kunen maken. Al weet ik niet of dat sociaal geografisch gerechtvaardigd is. (Ipv North/South keer 2)
I 'd swim across Lake Michigan
Sufjan Stevens is de beste promoter van Amerika en ook van het Christendom in deze tijden waarin beide instituten in een kwaad daglicht staan. Als ik de VVV van Michigan was zou ik het wel weten. In elke grotestads VVV van Michigan een hoekje voor Sufjan! Met een poster en t-shirts en cd's te koop.
My father burned into coal [..]
I saw a sign in the sky: seven horns, seven horns, seven horns
Sufjan's Christendom is mystiek en duister. Het is een fascinerend sprookje geworden met interessante verhalen en vreemde trekjes.
Mijn favoriet op de plaat is Sister. Een psychedelische exercitie die veranderd in een aandoenlijk stukje akoestisch gitaarspel met de mooiste tekst van de plaat:
What the water wants is hurricanes,
and sailboats to ride on its back.
What the water wants is sun kiss,
and land to run into and back.

Hoogtepunten:
*All The Trees Of The Fields Will Clap Their Hands
*The Dress Looks Nice On You
*Sister
*Size Too Small
*He Woke Me Up Again
*Seven Swans