6. Kings Of Convenience - Riot On An Empty Street
Een teleurstellende kliekjesplaat op 6. Het kan! Het muziekjaar was nochtans zelfs behoorlijk goed. Maar deze plaat is de laatste in het eerste deel van dit tweeluik. De nummers 10 tot 6 hadden allemaal nog wel van plek kunnen wisselen en deden het ook niet veel beter dan de nummers 11-14. Wat zijn dan de redenen om Riot On An Empty Street op 6 te plaatsen? Wel, ik ben fan. Hun debuutplaat is een van mijn favoriete platen. De muziek is niet wereldschokkend, het is niet vernieuwend, het is gewoon mooi. 2 mannen, 2 gitaren en mooie samenzang. Ze worden altijd met Simon & Garfunkel vergeleken, maar toen ik me dit jaar in dat andere gitaarduo verdiepte vond ik dat zeker meevallen. Ok, de samenzang, maar de liedjes van KOC zijn veel meer folky.
Ik zei kliekjesplaat, met name omdat ze vele nummers al heel lang live spelen en eigenlijk gewoon maar wat op de plank leken te liggen. Het is vooral ook een soloplaat van Eirik, de betere in"alles" van de twee. Hoewel Erlend hip in Berlijn is natuurlijk, voor wat dat waard is. Net als bij Iron & Wine zijn er in feite 3 nummers die de plaat maken. Ik bedoel het openingssalvo Homesick, Misread en Cayman Islands. Daarna zijn er nog wel sporadische hoogtepunten en blijft de kwaliteit wel ok, maar meer ook niet. Die sporadische hoogtepunten bestaan dan met name uit de fijne vocale bijdrages van Feist. De Canadese die dit jaar met een "schouderophaal" soloplaat kwam.
Ik moet nog wel even benadrukken hoe GOED met name Homesick is. Het is niet ingewikkeld, het is niet origineel, wacht ik herhaal mezelf..
Eens kijken, valt er meer te zeggen over de Kings. De teksten zijn afwisselend lief en schijnen ook wel eens te gaan over de rivaliteit tussen de Eirik en Erlend. Wat inderdaad wel klopt en die teksten zijn dan ook best wel vermakelijk cq. zoetzuur. Het is eigenlijk vooral wachten op KOC plaat nummer 3. Hopelijk een nieuwe start en weer met de superieure kwaliteit van Quiet Is The New Loud.
Hoogtepunten:
*Homesick
*Misread
*Cayman Islands
*Know How
*Gold In The Air Of Summer
Ik zei kliekjesplaat, met name omdat ze vele nummers al heel lang live spelen en eigenlijk gewoon maar wat op de plank leken te liggen. Het is vooral ook een soloplaat van Eirik, de betere in"alles" van de twee. Hoewel Erlend hip in Berlijn is natuurlijk, voor wat dat waard is. Net als bij Iron & Wine zijn er in feite 3 nummers die de plaat maken. Ik bedoel het openingssalvo Homesick, Misread en Cayman Islands. Daarna zijn er nog wel sporadische hoogtepunten en blijft de kwaliteit wel ok, maar meer ook niet. Die sporadische hoogtepunten bestaan dan met name uit de fijne vocale bijdrages van Feist. De Canadese die dit jaar met een "schouderophaal" soloplaat kwam.
Ik moet nog wel even benadrukken hoe GOED met name Homesick is. Het is niet ingewikkeld, het is niet origineel, wacht ik herhaal mezelf..
Eens kijken, valt er meer te zeggen over de Kings. De teksten zijn afwisselend lief en schijnen ook wel eens te gaan over de rivaliteit tussen de Eirik en Erlend. Wat inderdaad wel klopt en die teksten zijn dan ook best wel vermakelijk cq. zoetzuur. Het is eigenlijk vooral wachten op KOC plaat nummer 3. Hopelijk een nieuwe start en weer met de superieure kwaliteit van Quiet Is The New Loud.
Hoogtepunten:
*Homesick
*Misread
*Cayman Islands
*Know How
*Gold In The Air Of Summer
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home