De Week (van 08-02-05)

Vooraf:
Beetje matige muziekweek was dit. Niet qua de kwaliteit van het aangehoorde, het was meer mijn eigen begeestering die even op vakantie was.

*De La Soul - 3 Feet High And Rising
Dus keerde ik maar terug naar een oude hiphopklassieker. Mellow en vrolijk. Ook toen al waren hiphopplaten helaas te lang. Maar met wat programmeren op de cdspeler kom je toch tot 45 minuten knallen. Nu nog eens een site opzoeken die vertelt waar al die illegale samples vandaan kwamen op deze plaat. Ik spotte in elk geval Hall & Oates.

*Joanna Newsom - Bootlegs
3 concerten. Meer om mijn tijd te vullen denk ik. Met elke nieuwe Newsom luistersessie begin ik degene die op het subsforum opmerkte dat haar stem toch wel snel zou gaan vervelen meer gelijk te geven. Haar harpspel is live echter net zo prachtig als op de plaat. Maar misschien kunnen wat zanglesjes helpen. In The Earl, Atlanta is er veel gebabbel van het publiek. Mede daardoor is dit misschien het minste concert. De opname bewijst ook maar weer dat een respectloos publiek echt geen typisch Nederlands verschijnsel is. Joanna is bepaald niet goed in vorm. In The Mercury Lounge zwijgt het publiek. Het is meteen ook hetbeste optreden van de 3. In The Spot, Nashville is er zeer enthousiast geklap te horen, maar ook wel publieksruis. Behoorlijk wat foutjes van Joanna, maar ook veel verhaaltjes van haar kant, opvallend want tijdens de andere concerten zweeg ze meestal.

*Laurent Garnier - The Cloud Making Machine
Afwisselend zwaar irritant en aangenaam. Vroeger was een van de weinige danceplaten die ik had en goed vond Unreasonable Behaviour. Nu nog eigenlijk. Vooral dat nummer met die saxofoon The Man With The Red Face kan me zeer bekoren. Maar deze nieuwe Garnier, tsja, de plaat faalt eigenlijk al op een van de eerste hordes: het geluid. Af en toe zitten er echt zwaar cheesy dingetjes tussen.. Brr.

*Oh No - The Disrupt
Binnenkort in de Mezz, benieuwd of ik mezelf erheen kan slepen. Zou toch wel gaaf zijn. Volgens mij nog nooit een hiphopshow gezien. (Die waarschijnlijk bestaat uit het eindeloos wachten tot de stonede garnaal Oh No het podium betreedt) Niettemin is dit een goede plaat, met een middendipje weliswaar. Maar er zijn lekkere beats en zijn flow is op zijn minst redelijk te noemen.