Jandekdag: #0745

Door Your Turn To Fall heb ik er weer zin in gekregen. Met Jandek's muziek is het altijd moeilijk te zeggen of de platen van de afgelopen weken nu slecht waren, of dat ik Jandek moe was. Ik denk het laatste. Alhoewel dat ook inherent is aan de stijl en de eindeloze herhaling. Maar goed, na wat rust is het nu weer optimaal genieten. Your Turn To Fall helpt daaraan toch ook echt zelf mee. Ten tijde van deze plaat moet Jandek betere "equipment" in huis hebben gehaald. Vooral de vocalen klinken een stuk beter. Een nummer heet "Echo" en dat is precies de verandering. Misschien bestaat de nieuwe apparatuur wel uit een Echo & Galmbox of iets dergelijks. Iedereen weet dat matige zangers hun beperkingen kunnen maskeren met wat echo of galm. U kunt zelf nagaan wat een vooruitgang het brengt als Jandek zich in galm dompelt. Hij heeft ineens "soul". En er is ineens een drummer! "John Plays Drums" terwijl Jandek de tekst van "Nancy Sings" schreeuwt. Als je oppervlakkig luistert is het een chaos, maar als je heel nauwkeurig luistert zit er zowaar een soort van "the train is rollin'" groove in. De plaat heeft ook iets aangenaams fragmentarisch. Eigenlijk een eigenschap van alle Jandek platen, maar vandaag bevallen de korte nummers me weer uitstekend. Subtiele en snelle veranderingen volgen elkaar op. De plaat heeft dit keer meer met water en zee van doen, dan met warme moerassen. Het regent ook veel. Het vierluik New String, Echo, Centaur Train en Dance of Death is een absoluut hoogtepunt in het oeuvre. De teksten zijn echter helaas weer vooral herhalend, beste uitzondering is Centaur Train, dat nummer heeft een wat uitgebreidere sfeerschets:

Bitter tears in shades of blue
I go to the Everglades for you
Ride a horse into the rain
Looking for a pony trail
Oh got up on some kind of rail
Some kind of rail I took a train tonight
I took a seat down in a chair
And death around me everywhere

Overigens klinkt ook de gitaar een stuk voller op deze plaat. Misschien is het een electrisch-akoestische, misschien komt het wederom door de opnametechniek. Vooral de lagere tonen gaan recht naar het hart.Ook erg goed is de tekst van They Knew My Game, het laatste nummer dat opnametechnisch de zwakke eend in de bijt is. Maar daardoor ook wel fascineert. (Te) zachte gitaar en Jandek die vanuit de bodem van een put een zeer exemplarische tekst voor de cultfiguur "Jandek" zingt. Voordat ik die tekst in zijn geheel citeer, nog een keer de benadrukking dat deze plaat op mijn lijst met Jandek-aanraders gaat.

This is my last game
I don’t have any money
They don’t treat you the same
I lost all my money In a poker game
Came home empty handed
I had to lie
Said I had no money
I couldn’t even get a job
They love me all the same
They might have even known my game
They probably even knew my game
But they love me all the same
They let me go my way
It was always the same
They love me anyway
They even knew my game