Jandekdag: #0742

Chair Beside A Window (0742) heeft misschien wel het beste Jandek nummer aller tijden. Het probleem is alleen dat het betreffende nummer Nancy Sings is. In dat nummer vindt de eerste verschijning van "iemand anders" plaats, in het oeuvre van Jandek. Een magisch moment an sich al dus. Maar het is werkelijk magistraal! "Nancy" zingt hemels een prachtige tekst, die dat typische Haiku & Natuur-gevoel uitstraalt.

A dozen drops fall from your face
Shaking the rain in a quiet place
Shining clean a fresh new day
Wakes up the world in a fragrant bouquet
Listen to the sound of a constant fall
Skies give water for life of all
If you reach into the air
Rain will come to kiss your hair

Toch voelt het ergens als verraad om dit als het ultieme Jandek nummer te beschouwen, zoals een of andere journalist in die docu deed. Het draait in het oeuvre toch namelijk om DE stem, die van Jandek wel te verstaan. Maar goed, misschien is dat een beetje een flauwe gedachte. Mooi is mooi tenslotte.
De schoonheid van het nummer is "los" al te bevatten, maar nog beter en leuker is het om het nummer te horen nadat je de eerste paar platen hebt beluisterd. Dan voelt het echt aan als een, tsja, subliem moment. Er staat nog een hoogtepunt op deze plaat getiteld Down In A Mirror. Dat is een van de nummers die zeer effectief in de Jandek On Corwood documentaire werden gebruikt. Het minpunt van de documentaire is dat ze er niet in zijn geslaagd om nog wat meer van zulke perfecte beeld en geluid symbioses te bewerkstelligen. Iets van die magie die je bij de beeldervaring had blijft namelijk, zoals het een goede soundtrack betaamt, tijdens de gewone luistersessie hangen. Een effect wat Jandek zeker kan gebruiken, zo af en toe. Chair Beside A Window is namelijk een plaat die me verder wat tegenvalt helaas. Ik had er misschien te hoge verwachtingen van. Maar in zijn enorme oeuvre moet je echt rekenen op 1 a 2 krenten per papje. Wel grappig(!) is het nummer No Break, waar Nancy(?) of is het haar zus wat kreten mompelt in een beetje een bekakt accent. Wat Deerhoof gekte zit ook wel in.

Get up and go to work
You’re a jerk, go to work
[...]
You’re a jerk, go to work
You’re nuts, you’re nuts!

In tegenstelling tot de vorige plaat slaagt "The Man from Corwood" er dit keer wel in zijn bluesy repetieve teksten niet te laten vervelen. Een minpuntje van de vorige plaat, zoals u nog weet. Meest geslaagde voorbeeld is Unconditional Authority.

I ain’t gonna fool no more
Wah wah wah wah wah wah wah wah wah
You know I ain’t gonna fool no more, let me tell ya
I ain’t gonna fool no more

Het terugkerende European Jewel is me echter te noisy. Wacht eens even.. De vraag is of Jandek daar zelf drumt. Als dat niet zo is, was Nancy dus toch niet de eerste. Maar ik geloof dat de kenners pas een andere drummer opmerkten ten tijden van het nummer "John Drums", of iets dergelijks...
Poor Boy is Jandek's oervorm van de blues, extreem toegankelijk voor zijn doen. Toch straalt de hele plaat iets gemuetlichs uit. Ik zou het bijna warm willen noemen. Een rustige puls, een stampende voet en een tevreden lijdensweg.

Rain on my head and it’s mostly all from you
Rain on my head and it’s mostly all from you
Layin’ in bed and it’s mostly all from you

(later schatte ik voor Kindamuzik deze plaat toch weer wat hoger in..)