De Week (van 22-03-05)
*Emiliana Torrini - Fisherman's Woman
Toch nog maar een keer geprobeerd, nu op cd, wat altijd goed is voor wat extra luisterbeurten. De plaat blijft een beetje saai maar ik heb nu toch wel wat uitstekende nummers ontdekt, te weten Nothing Brings Me Down, Sunny Road en Next Time Around. Dat laatste nummer viel altijd al op door zijn wat dramatische melodie en bleek toen een cover van een nummer van Sandy Denny.
*The Books - Lost And Safe
Ieders favoriete geluidscollagepopduo is weer terug voor plaat nummer 3 in het oeuvre. Helaas, het wordt een behoorlijke teleurstelling. Ze hebben de laatste stap naar een all-time klassieker niet kunnen maken. Ik had daar stiekem toch een beetje op gerekend. Maar helaas, ze dalen een niveautje en zitten nu ergens tussen hun debuutplaat Thought for Food, met daarop hun 2 beste nummers maar voor de rest vulling en The Lemon Of Pink, een goede coherente plaat zonder uitschieters. Dit Lost And Safe raakt gelukkig niet de laagten van Thought For Food maar ook niet de hoogten van The Lemon Of Pink. Het begint allemaal nog zeer aangenaam. De eerste 5 nummers zijn weer typisch fijne Books kwaliteitstracks. Subtiel verschil, er wordt gezongen! De zang klinkt een beetje als Pinback, vooral op een nummer in de tweede helft van de plaat getiteld None But Shining Hours. Gelukkig heeft hoogtepunt It Never Changes To Stop weer 2 magnifieke samples. Daar wordt aangetoond dat The Books toch nog steeds de allergrootsten zijn. Die track eindigt de goede helft van de plaat. Daarna komen we in te ritmisch of gewoon te matig vaarwater terecht. Het probleem met de plaat is dat de muzikale begeleiding voorspelbaar is en de collagesamples zich een beetje teveel op het komische richten. Hopelijk zal "de pers" niet net als bij Múm juist nu proberen de band te laten doorbreken cq. hypen, met een wat mindere plaat op zak zal dat toch niet slagen.
*Tunng - Mother's Daughter And Other Songs
Navolgers van The Books bestaan inmiddels ook. Enter Tunng. Zingen doen ze beter maar dat is dan ook het enige onderdeel waarop ze beter dan The Books scoren. De trucjes klinken op deze plaat cliché en de drumgeluiden bevallen me ook niet. Wel hebben ze een prachtige zangeres, zie de foto's van het D/wars festival.. Maar die zingt volgens mij alleen live mee. Of ik ben haar bijdrage alweer vergeten. (Was het eigenlijk wel een zangeres?)
*Vic Chesnutt & Mrs. Keneipp - Merriment
Fijn klein gehouden projectje van Vic Chesnutt. Hij zingt gezwollen en geweldig als altijd, niemand kan glorious glockenspiel zingen zoals hij. Drums komen amper op de plaat voor en vooral de piano speelt een grote rol. Wat me de kracht van dat instrument weer eens deed inzien. Mighty Monkey heeft een melodielijntje dat wel erg aan Heroes van Bowie doet denken en de reprise van Merriment had ook niet gehoeven. Verder niks dan lof, bij vlagen zelfs hartverscheurend mooi. Na wat gegoogle weet ik nu ook wat de Keneipps hebben bijgedragen: ze schreven de muziek! Dat had ik niet gedacht en dat zegt dan weer genoeg over de kwaliteit ervan.
*De La Soul - AOI: Bionix
Eigenlijk meer een veelgedraaide release van een week of wat terug. Het openingssalvo op deze plaat is fantastisch. Heerlijk zonnig.
*Jill Sobule - Underdog Victorious
Sinds Maart officieel in Nederland verschenen en was wat mij betreft een van de beste platen van vorig jaar. Voor iedereen die zijn pop mierzoet met een bitter nasmaakje wil.
*Andrey Kiritchenko - Fabelbuch
In de wereld van glitch en experimentele electronica is het een doolhof. Dit is de ware underground. Niet dat deze artiesten niet succesvol zijn, juist mensen als Frans De Waard (o.a. Beequeen en op deze release aanwezig als goem/fdw) treden overal op en hebben een stortvloed aan releases onder tientallen pseudoniemen op hun naam staan.Dit is een remixplaat van een album dat uitkwam op Ad Noiseam. Er is 1 track van Kiritchenko zelf en daarna zijn er 6 remixen. Alles bij elkaar een dik half uur glitch voor de liefhebbers van Pole en zijn ~scape kliek. De Oekrainer Kiritchenko heeft trouwens een paar absolute krakers op zijn naam onder het alias Sidhartha. Die release kwam uit op Wan records dat inmiddels overgegaan is in Laidback Electronica. (Zie vorige week) download Fabelbuch hier: http://www.nexsound.org/ns40.html
Toch nog maar een keer geprobeerd, nu op cd, wat altijd goed is voor wat extra luisterbeurten. De plaat blijft een beetje saai maar ik heb nu toch wel wat uitstekende nummers ontdekt, te weten Nothing Brings Me Down, Sunny Road en Next Time Around. Dat laatste nummer viel altijd al op door zijn wat dramatische melodie en bleek toen een cover van een nummer van Sandy Denny.
*The Books - Lost And Safe
Ieders favoriete geluidscollagepopduo is weer terug voor plaat nummer 3 in het oeuvre. Helaas, het wordt een behoorlijke teleurstelling. Ze hebben de laatste stap naar een all-time klassieker niet kunnen maken. Ik had daar stiekem toch een beetje op gerekend. Maar helaas, ze dalen een niveautje en zitten nu ergens tussen hun debuutplaat Thought for Food, met daarop hun 2 beste nummers maar voor de rest vulling en The Lemon Of Pink, een goede coherente plaat zonder uitschieters. Dit Lost And Safe raakt gelukkig niet de laagten van Thought For Food maar ook niet de hoogten van The Lemon Of Pink. Het begint allemaal nog zeer aangenaam. De eerste 5 nummers zijn weer typisch fijne Books kwaliteitstracks. Subtiel verschil, er wordt gezongen! De zang klinkt een beetje als Pinback, vooral op een nummer in de tweede helft van de plaat getiteld None But Shining Hours. Gelukkig heeft hoogtepunt It Never Changes To Stop weer 2 magnifieke samples. Daar wordt aangetoond dat The Books toch nog steeds de allergrootsten zijn. Die track eindigt de goede helft van de plaat. Daarna komen we in te ritmisch of gewoon te matig vaarwater terecht. Het probleem met de plaat is dat de muzikale begeleiding voorspelbaar is en de collagesamples zich een beetje teveel op het komische richten. Hopelijk zal "de pers" niet net als bij Múm juist nu proberen de band te laten doorbreken cq. hypen, met een wat mindere plaat op zak zal dat toch niet slagen.
*Tunng - Mother's Daughter And Other Songs
Navolgers van The Books bestaan inmiddels ook. Enter Tunng. Zingen doen ze beter maar dat is dan ook het enige onderdeel waarop ze beter dan The Books scoren. De trucjes klinken op deze plaat cliché en de drumgeluiden bevallen me ook niet. Wel hebben ze een prachtige zangeres, zie de foto's van het D/wars festival.. Maar die zingt volgens mij alleen live mee. Of ik ben haar bijdrage alweer vergeten. (Was het eigenlijk wel een zangeres?)
*Vic Chesnutt & Mrs. Keneipp - Merriment
Fijn klein gehouden projectje van Vic Chesnutt. Hij zingt gezwollen en geweldig als altijd, niemand kan glorious glockenspiel zingen zoals hij. Drums komen amper op de plaat voor en vooral de piano speelt een grote rol. Wat me de kracht van dat instrument weer eens deed inzien. Mighty Monkey heeft een melodielijntje dat wel erg aan Heroes van Bowie doet denken en de reprise van Merriment had ook niet gehoeven. Verder niks dan lof, bij vlagen zelfs hartverscheurend mooi. Na wat gegoogle weet ik nu ook wat de Keneipps hebben bijgedragen: ze schreven de muziek! Dat had ik niet gedacht en dat zegt dan weer genoeg over de kwaliteit ervan.
*De La Soul - AOI: Bionix
Eigenlijk meer een veelgedraaide release van een week of wat terug. Het openingssalvo op deze plaat is fantastisch. Heerlijk zonnig.
*Jill Sobule - Underdog Victorious
Sinds Maart officieel in Nederland verschenen en was wat mij betreft een van de beste platen van vorig jaar. Voor iedereen die zijn pop mierzoet met een bitter nasmaakje wil.
*Andrey Kiritchenko - Fabelbuch
In de wereld van glitch en experimentele electronica is het een doolhof. Dit is de ware underground. Niet dat deze artiesten niet succesvol zijn, juist mensen als Frans De Waard (o.a. Beequeen en op deze release aanwezig als goem/fdw) treden overal op en hebben een stortvloed aan releases onder tientallen pseudoniemen op hun naam staan.Dit is een remixplaat van een album dat uitkwam op Ad Noiseam. Er is 1 track van Kiritchenko zelf en daarna zijn er 6 remixen. Alles bij elkaar een dik half uur glitch voor de liefhebbers van Pole en zijn ~scape kliek. De Oekrainer Kiritchenko heeft trouwens een paar absolute krakers op zijn naam onder het alias Sidhartha. Die release kwam uit op Wan records dat inmiddels overgegaan is in Laidback Electronica. (Zie vorige week) download Fabelbuch hier: http://www.nexsound.org/ns40.html
posted by Ludo at 3/22/2005
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home