Jandekdag: #0753

Hier zijn we dan bij het hoogtepunt van het oeuvre. Althans zo staat Blue Corpse bekend. Ik wilde flink uitpakken met hopelijk het beste stukje in de Jandekreeks, maar zulke platen komen altijd op de verkeerde momenten zullen we maar zeggen. En van uitstel komt afstel. Eddy is terug en Nancy is weg. Dat is het verhaal van de plaat. Aangezien er al zoveel over geschreven is lijkt het lastig om er iets nieuws aan toe te voegen. Dit is een break-up plaat. Een opvallend werelds thema voor Jandek. Een ander unicum: Eddy speelt niet alleen gitaar, hij zingt ook nog.
Hij doet dat verdienstelijk, hij huilt net zoals Jandek maar met een diepere stem en zonder zoveel valse noten te raken.
Wat is er zo goed aan deze plaat? De teksten, de humor (House Of The Rising Sun, manisch gelach en Jandek die "Take it Eddy" zegt!) en de geweldige route naar het absolute topstuk Only Lover. Ook de lengte van de nummers is ideaal: veel korte nummers en 3 grote kernnummers.
De meeste teksten draaien als gezegd om het verliezen van een relatie. Aangezien Nancy niet meer meedoet lijkt het logisch te concluderen dat het om haar gaat.

I passed by the building you were working in
I wanted to step inside it
I wanted to lie in your arms again
I passed by the building that you live in
And I wanted to die

Ik vind dat Jandek op Blue Corpse zijn meest eenvoudige teksten schrijft, die ergens toch allemaal raak zijn. Helemaal zeker dat ze van zijn hand zijn ben ik trouwens niet altijd aangezien in het hier volgende citaat Eddy zingt en speelt. Maar ze ademen wel een typische Jandeksfeer.

And so we go
Like times of old
To stay on one road
Or choose another
I just don’t know
Which way to go

Zou Nancy vreemdgegaan zijn?

Well, I guess your mind’s made up
Well, I guess there’s not much left to do
Go on, see your other man
Walk up the stairs
That’s where the stars are

Net als Jandek lijkt Eddy 1 riff erg goed te kunnen, er was al een glimp van te horen 2 platen terug en deze plaat keert de riff een aantal malen terug. Misschien is dat wat ik hier riff noem wel gewoon Eddy's stijl van spelen, ik denk in open stemming. In elk geval voelt het logisch dat nadat we al een paar keer aan de ultieme crescendo hebben geroken in een paar kortere nummers die uiteindelijk ook min of meer krijgen in het 10 minuten durende magnum opus van Jandek: Only Lover.
Het contrast tussen de brede woest aangeslagen akkoorden van Eddy en een zuchtende Jandek werkt overal echt onbeschrijflijk goed.
Het is dat terugkerende gitaarthema waar ik op doelde toen ik in de inleiding sprak over een route naar Only Lover.
Maar daarvoor is het nog tijd voor kermis in Harmonica. Je verwacht elk moment attracties te horen en groepen kinderen die op suikerspinnen staan te sabbelen. Eddy begint op de achtergrond ook maar wat te tokkelen. Het is de gebruikelijke chaos inclusief slotzang dat een vliegtuig imiteert, maar dit keer wordt ik er erg gelukkig van, althans voor een paar minuten.
House Of The Rising Sun is ook onwerkelijk goed. Jandek die langs alle juiste noten scheert en toch, het is echt wailing op zijn best. Tijdens dit nummer merk je ook hoe goed de zanger van Okkervil River hem af en toe nadoet.
Voor Only Lover keren we dan voor de 2e keer op de plaat terug naar het aloude rivierenthema, gecombineerd met de thematiek van de rest van de plaat.

You never smoke a cigarette when you are doing something..

De eerste paar luisterbeurten, alweer maanden geleden, dacht ik dat alles en werkelijk alles aan dit nummer klopte. Het is een nummer met veel pijn en veel "lucht". Langzaam bouwt de spanning zich op. En dan wordt het tempo flink opgevoerd vanaf:

A-kiss me, kiss me, kiss me
Ahh it’s my time to die
When I think of your black lips
Gone floatin’ down a river to Madrid
Found a painted pony in your breast

Maar dat was nog een schijnbeweging, de ware ontlading komt pas in een magnifiek instrumentaal tussenstuk, dankzij Eddy dus, maar het zal Jandek zijn die op het drumstel begint te rammen.

Like a kangaroo I’m only half doing what I do
Jesus stares at me from the wall
And I think I like your bosom
Aw gone floatin’ down a river to Madrid

En toch.. Hij zegt het zelf al. Hij doet het maar half. De ontlading komt niet echt. Juist hier had een van die dissonante drumverbouwingen wel gepast. Maar nee en misschien hoort het ook wel zo. Een beetje ergernis hangt er toch altijd wel om deze muziek heen.
Na Only Lover zijn 2 heel korte stukjes die beiden even vreemd aanvoelen als de rest van de plaat. Het moet die waanzinnige combinatie zijn van slordig doch mooi gitaarspel, toevalligheden en magie. Luister maar eens na het geweldige intro van Quinn Boys.
Al met al zoals stiekem al verwacht toch niet de perfecte plaat. Maar dat is ook niet iets wat Jandek in zich heeft. Hij is te wispelturig, te grillig en uiteindelijk gaat hij altijd de andere kant op, tegenovergesteld waar je hem hebben wil.
Het slotstukje dat correct One Minute getiteld is, is een laatste voorbeeld van de leipe humor die tussen alle zware stukken op deze plaat staat.

Just relax folks, just relax
That’s right, settle back in your chair
Listen to the music
Close your eyes and watch the pretty colors dancing around in your hair
Follow the music

En dan wordt de opname grof afgekapt.