De Week (van 10-05-05)
*Josh Rouse - Nashville
Rouse doet nog steeds in kundig plagiaat. Prima, maar een nummer zo goed als Miracle ontbreekt. Dat wordt weer geen doorbraak, jammer maar helaas, Josh!
*eels - Blinking Lights and Other Revelations
Bruce Springsteen mag een held zijn uit mijn vroege jeugd, eels is dat in een wat latere fase. In de tijd dat ik nog bijna wekelijks een cd'tje aanschafte, kocht ik eens Novocaine For The Soul. Ik had die in winkel staan luisteren nadat ik er een advertentie voor had gezien in het top 50 foldertje. Het voorkantje van een kat met grote ogen sprak me kennelijk aan. Na aanschaf was ik thuis niet echt tevreden, het was wel een leuk liedje maar er zaten kraakjes doorheen. Het ging dan ook om de "lp version". Ik vond het maar een kat in de zak. Maar wat maanden later zag ik eels op Pinkpop '97, vauit mijn zetel natuurlijk, en toen was ik helemaal om. Ik maakte toentertijd wekelijks een top 20 en in die week zie je mijn hele muziekbeleving op zijn kop staan en slaan. Coco Jamboo wordt ingeruild voor eels, Skik en zelfs Lim Biskit. Ik was de eerste die de nu-metallers voor hun massale doorbraak ontdekte, na Jan Smeets dan toch...Over de 2e plaat van eels had ik zulke nare dingen gelezen (kanker, dood, drama) dat ik 'm niet durfde te kopen. Volgens mij heb ik die plaat uiteindelijk pas na Daisies for the Galaxy ontdekt. Ik weet het niet helemaal zeker meer, want, en dit klopt niet helemaal, ik weet nog wel dat ik erg naar Daisies of the Galaxy heb uitgekeken. En wat een meesterwerk was dat!
Fast-forward naar nu, E heeft 2 slechte platen gemaakt maar dit keer heeft hij gelukkig iets van zijn urgentie teruggevonden. Zo goed als vroeger kan het niet meer worden, maar dat geeft ook niet. Disc 1 van deze dubbel-cd kent een wat trage start. Anderhalf niet zo boeiend instrumentaaltje tot we er echt voor gaan zitten met A Magic World, een Beach Boys-achtige geboortesong. Meteen is er weer het vertrouwde filtertje op de stem van E. Zoals alles eigenlijk vertrouwd aanvoelt, zowel tekstueel als muzikaal. Ik spot meteen een verwijzing naar ouder werk (vader is een "most unpleasant man") De nieuwe urgentie zit ook in de ambitie van dit project. Het is dus een dubbel-cd, met vele instrumentale passages en (te vaak) terugkerende muzikale themaatjes, als ware het een soundtrack.
Een 1e versnelling vindt plaats in Trouble With Dreams, waar Butch ook weer opduikt, gelukkig! Shakerige drums, gillende zagen en creepy kermisorgeltjes. Het spook van Flyswatter waart rond. Het mooiste instrumentaaltje is opgedragen aan E's tragische zusje. (Mary Floating Over the Backyard) Dit is E's eigen Our Prayer. Disc 01 bevat de beste instrumentaaltjes, op disc 02 was ik die dingen echt helemaal zat. Ze zijn ook allemaal wat aan de lange kant, 40 seconden in plaats van 2 minuten zou vaak beter geweest zijn. De 2 mooiste liedjes van het hele album staan na elkaar op disc 1. In the Yard, Behind the Church heeft een magnifieke soundscape als intro en een fijn huilende gitaar. Railroad Man is de These are Rock Hard Times (Shootenanny!) van de plaat. The Other Shoe representeert dan weer een irritante kant van diezelfde plaat, namelijk Lone Wolf. Going Fetal is een melige grap met Tom Waits dat ook Mr. E's & Tom's Beautiful Blues had kunnen heten. Meest sympathieke grap is Blinking Lights (for you), nadat we eerder al Blinking Lights (for me) hadden gehad. U raadt wat er daar gebeurt.
Disc 2 voelt wat optimistischer aan. Shake off the dust! No more fucking around! I am tired of the old shit, let the new shit begin! Die gevoelens dus. Old Shit/New Shit is de kraker van kant 2, vooral dankzij een heerlijke gitaarlijn. De vrolijke vaart wordt er even helemaal uitgehaald via weer een instrumentaaltje. Die vaart had ons meteen naar de single Hey Man moeten voeren. Shalalala-koortjes + handclaps, jawel! Toch maakt disc 2 een wat minder geïnspireerde indruk. Er zijn nog wel 3 goede pianoballads: If You See Natalie, (vanaf de titel al Randy Newmaniaans) Ugly Love en The Stars Shine in the Sky Tonight, die laatste inclusief de beste strijkerpartij. Het leukste op plaatkant 2 is echter het up-tempo liefdesliedje Sweet Lil' Thing waarin E een nieuwe frisse manier van zingen uitvindt. Het slotnummer, Things the Grandchildren Should Know, lijkt over mij te gaan, behalve dan dat mijn pa nog leeft en ik nooit vroeg opsta..
De boodschap en vooral de flow van Electro-Shock-Blues worden op Blinking Lights als het ware over 2 cd's uitgesmeerd. Ook daar eindigden we met een melancholische glimlach met P.S. You Rock My World en dat doen we nu weer.
Ik ben tevreden.
Maar.. De gebruikelijke "ik koop een cd dus er is een materiële ergernis": Het boekje is zo dik dat het maar amper terug in de cd valt te schuiven. Grom.
*Martha Wainwright - Martha Wainwright
(delete een lap tekst)
Rufus en Loudon kunnen inpakken! Ik wacht op een verdiende hype.
*Jon Brion e.a. - Eternal Sunshine of the Spotless Mind OST
Het was ook de week van ergerniswekkende geldverspillingen. Eerst leen ik bovenstaande film op dvd bij de videotheek voor 3,5 euro voor 1 dag. Zie ik later dat de gesubsidieerde bieb 'm ook heeft voor 2,5 voor een week. Daar viel nog wel mee te leven, maar vervolgens verlies ik een tientje op weg naar de... slager. Dat zijn 22 keiharde guldens. En ik altijd maar heel matig mijn geld aan cd's spenderen en dan maar strooien.Maar goed, eindelijk DE film van vorig jaar gezien. Bijzonder. Alhoewel als we er meteen een punt op moeten plakken ik toch voor een 8 zou gaan en geen 9. De film raakte me niet keihard in het gezicht namelijk, zelfs niet na 2 keer kijken. Ergens vond ik dat de film in het strandhuis had kunnen eindigen, waar Clementine "Meet me at Montauk" zegt. Maar goed, daarna moet er nog een belangrijke boodschap worden overgebracht aan de kijkers, die de film misschien wel meer laag verschaft, maar toch.
De soundtrack is ook genietbaar. Het mooie aan soundtracks is dat je door middel van die dingen nog een paar dagen in de film kunt blijven wonen, zoals je ook een week of wat in een boek woont. Een film is na 2 uur om, maar de soundtrack verlengt de levensduur aanzienlijk. Er staat ook een fijne Beck song op trouwens, notabene in "Beck in Mineur" modus, normaal reden genoeg om hard weg te rennen.
Rouse doet nog steeds in kundig plagiaat. Prima, maar een nummer zo goed als Miracle ontbreekt. Dat wordt weer geen doorbraak, jammer maar helaas, Josh!
*eels - Blinking Lights and Other Revelations
Bruce Springsteen mag een held zijn uit mijn vroege jeugd, eels is dat in een wat latere fase. In de tijd dat ik nog bijna wekelijks een cd'tje aanschafte, kocht ik eens Novocaine For The Soul. Ik had die in winkel staan luisteren nadat ik er een advertentie voor had gezien in het top 50 foldertje. Het voorkantje van een kat met grote ogen sprak me kennelijk aan. Na aanschaf was ik thuis niet echt tevreden, het was wel een leuk liedje maar er zaten kraakjes doorheen. Het ging dan ook om de "lp version". Ik vond het maar een kat in de zak. Maar wat maanden later zag ik eels op Pinkpop '97, vauit mijn zetel natuurlijk, en toen was ik helemaal om. Ik maakte toentertijd wekelijks een top 20 en in die week zie je mijn hele muziekbeleving op zijn kop staan en slaan. Coco Jamboo wordt ingeruild voor eels, Skik en zelfs Lim Biskit. Ik was de eerste die de nu-metallers voor hun massale doorbraak ontdekte, na Jan Smeets dan toch...Over de 2e plaat van eels had ik zulke nare dingen gelezen (kanker, dood, drama) dat ik 'm niet durfde te kopen. Volgens mij heb ik die plaat uiteindelijk pas na Daisies for the Galaxy ontdekt. Ik weet het niet helemaal zeker meer, want, en dit klopt niet helemaal, ik weet nog wel dat ik erg naar Daisies of the Galaxy heb uitgekeken. En wat een meesterwerk was dat!
Fast-forward naar nu, E heeft 2 slechte platen gemaakt maar dit keer heeft hij gelukkig iets van zijn urgentie teruggevonden. Zo goed als vroeger kan het niet meer worden, maar dat geeft ook niet. Disc 1 van deze dubbel-cd kent een wat trage start. Anderhalf niet zo boeiend instrumentaaltje tot we er echt voor gaan zitten met A Magic World, een Beach Boys-achtige geboortesong. Meteen is er weer het vertrouwde filtertje op de stem van E. Zoals alles eigenlijk vertrouwd aanvoelt, zowel tekstueel als muzikaal. Ik spot meteen een verwijzing naar ouder werk (vader is een "most unpleasant man") De nieuwe urgentie zit ook in de ambitie van dit project. Het is dus een dubbel-cd, met vele instrumentale passages en (te vaak) terugkerende muzikale themaatjes, als ware het een soundtrack.
Een 1e versnelling vindt plaats in Trouble With Dreams, waar Butch ook weer opduikt, gelukkig! Shakerige drums, gillende zagen en creepy kermisorgeltjes. Het spook van Flyswatter waart rond. Het mooiste instrumentaaltje is opgedragen aan E's tragische zusje. (Mary Floating Over the Backyard) Dit is E's eigen Our Prayer. Disc 01 bevat de beste instrumentaaltjes, op disc 02 was ik die dingen echt helemaal zat. Ze zijn ook allemaal wat aan de lange kant, 40 seconden in plaats van 2 minuten zou vaak beter geweest zijn. De 2 mooiste liedjes van het hele album staan na elkaar op disc 1. In the Yard, Behind the Church heeft een magnifieke soundscape als intro en een fijn huilende gitaar. Railroad Man is de These are Rock Hard Times (Shootenanny!) van de plaat. The Other Shoe representeert dan weer een irritante kant van diezelfde plaat, namelijk Lone Wolf. Going Fetal is een melige grap met Tom Waits dat ook Mr. E's & Tom's Beautiful Blues had kunnen heten. Meest sympathieke grap is Blinking Lights (for you), nadat we eerder al Blinking Lights (for me) hadden gehad. U raadt wat er daar gebeurt.
Disc 2 voelt wat optimistischer aan. Shake off the dust! No more fucking around! I am tired of the old shit, let the new shit begin! Die gevoelens dus. Old Shit/New Shit is de kraker van kant 2, vooral dankzij een heerlijke gitaarlijn. De vrolijke vaart wordt er even helemaal uitgehaald via weer een instrumentaaltje. Die vaart had ons meteen naar de single Hey Man moeten voeren. Shalalala-koortjes + handclaps, jawel! Toch maakt disc 2 een wat minder geïnspireerde indruk. Er zijn nog wel 3 goede pianoballads: If You See Natalie, (vanaf de titel al Randy Newmaniaans) Ugly Love en The Stars Shine in the Sky Tonight, die laatste inclusief de beste strijkerpartij. Het leukste op plaatkant 2 is echter het up-tempo liefdesliedje Sweet Lil' Thing waarin E een nieuwe frisse manier van zingen uitvindt. Het slotnummer, Things the Grandchildren Should Know, lijkt over mij te gaan, behalve dan dat mijn pa nog leeft en ik nooit vroeg opsta..
De boodschap en vooral de flow van Electro-Shock-Blues worden op Blinking Lights als het ware over 2 cd's uitgesmeerd. Ook daar eindigden we met een melancholische glimlach met P.S. You Rock My World en dat doen we nu weer.
Ik ben tevreden.
Maar.. De gebruikelijke "ik koop een cd dus er is een materiële ergernis": Het boekje is zo dik dat het maar amper terug in de cd valt te schuiven. Grom.
*Martha Wainwright - Martha Wainwright
(delete een lap tekst)
Rufus en Loudon kunnen inpakken! Ik wacht op een verdiende hype.
*Jon Brion e.a. - Eternal Sunshine of the Spotless Mind OST
Het was ook de week van ergerniswekkende geldverspillingen. Eerst leen ik bovenstaande film op dvd bij de videotheek voor 3,5 euro voor 1 dag. Zie ik later dat de gesubsidieerde bieb 'm ook heeft voor 2,5 voor een week. Daar viel nog wel mee te leven, maar vervolgens verlies ik een tientje op weg naar de... slager. Dat zijn 22 keiharde guldens. En ik altijd maar heel matig mijn geld aan cd's spenderen en dan maar strooien.Maar goed, eindelijk DE film van vorig jaar gezien. Bijzonder. Alhoewel als we er meteen een punt op moeten plakken ik toch voor een 8 zou gaan en geen 9. De film raakte me niet keihard in het gezicht namelijk, zelfs niet na 2 keer kijken. Ergens vond ik dat de film in het strandhuis had kunnen eindigen, waar Clementine "Meet me at Montauk" zegt. Maar goed, daarna moet er nog een belangrijke boodschap worden overgebracht aan de kijkers, die de film misschien wel meer laag verschaft, maar toch.
De soundtrack is ook genietbaar. Het mooie aan soundtracks is dat je door middel van die dingen nog een paar dagen in de film kunt blijven wonen, zoals je ook een week of wat in een boek woont. Een film is na 2 uur om, maar de soundtrack verlengt de levensduur aanzienlijk. Er staat ook een fijne Beck song op trouwens, notabene in "Beck in Mineur" modus, normaal reden genoeg om hard weg te rennen.
posted by Ludo at 5/10/2005
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home