De Week (van 24-05-05)

*South San Gabriel - The Carlton Chronicles
Prachtig artwork, alternatief geurend als in Godspeed's beste dagen. Een conceptplaat over een kat, zoals u nu wel overal gelezen zult hebben. Een leuke invalshoek en ook leuke teksten. Jammer dat de muziek van South San Gabriel altijd zo saai en vooral zo uitgesponnen is. Misschien wel weer passend bij een plaat over een kat, die beesten slapen het liefst de hele dag. De kat op de plaat echter niet en hij maakt daardoor heel wat mee. Hij kilt een vogel, die hem vervolgens achtervolgt in zijn dromen. Loopt weg van huis en komt kapot en ziek terug, met de staart tussen de benen. Einde. Een plaat vanuit het perspectief van een kat blijft een verfrissend idee, maar de uitvoering is op zijn best aangenaam gemoedelijk te noemen. Toch wordt het weer eens tijd voor een plaatje van Centro-Matic, het enige project waarin Will Johnson echt excelleert. Het lijkt zelfs wel of zijn stem me dit keer minder raakt.

*Thomas Dybdahl - Stray Dogs
Ik ben even kwijt of That Great October Sound het debuut van deze Noor was. Het doet er ook niet toe, wat het ook was, behalve fantastisch, dit is op zeker de 2e plaat die ik van de man hoor en dan is er maar 1 devies: de schade beperkt houden. En het valt tegen. Dybdahl lijkt in Van Morrison-sferen te verkeren. Hoeft niet slecht uit te pakken, maar het is een beetje van Van in de Here. Ook het slechtst zingende Gospelkoor ever doet mee op deze plaat, gelukkig maar op 1 track, dus dat valt nog wel mee. Dybdahl heeft alweer een nieuwe plaat uit in zijn thuisland, dus hopen hij daarmee revanche kan nemen.

*Soccer Committee - Soccer Committee
Het artwork voor deze mini-cd is even fragiel en teer als de muziek. Daar is goed over nagedacht. Eigenlijk klopt alles wel, behalve misschien de "band"naam. Niet alleen is committee altijd zo lastig te spellen (wel leuk dubbel m,t & e), maar deze muziek staat wel heel erg af van voetbal.. Marisque Perche zou beter passen. (Hoewel, dat klinkt weer als een zusje van Franske Bauer) De vergelijking met Julie Doiron in de recensie in FRET is terecht. Dezelfde emotionele eenvoudige muziek en zelfs ook een nummer in het Frans. De eerste paar draaibeurten zocht ik dan ook naar iets eigens, iets nieuws. En ik vond het. Mariska Baars zingt namelijk wat niveautjes beter dan Julie. Vervolgens bedacht ik dat dit ook weer niet helemaal klopt, want ze klinkt ook nog af en toe als Joanna Newsom. Wat trouwens ook als een positieve vergelijking moet worden gezien.

*Garden State OST
Ik heb hier in Nederland eigenlijk weinig gehoord over Garden State. Toch was deze film een succes onder hippe mensen in Amerika. Met dank aan de soundtrack. Coldplay, The Shins, Iron & Wine doet The Postal Service, dat werk. Een beetje als Vanilla Sky, alleen was dat een betere film. Garden State zwabbert allerlei kanten op en er worden geen keuzes gemaakt. U weet welke etenswaren we er dan nu bij moeten halen. De film straalt pretenties en klasse uit en probeert de "The Graduate" van deze generatie te zijn. Helaas wil de film uiteindelijk toch teveel tearjerker en soap zijn. Nu lukt het dus geen van beiden. Natalie Portman speelt niettemin goed, of is ze gewoon zo lief dat het eigenlijk niet uitmaakt hoe ze speelt. Ene Zachary Braff schijnt het nieuwe indie wunderkind te zijn in Amerika. Hij schreef en regisseerde de film en speelde ook nog de hoofdrol. Dat laatste had hij aan iemand anders moeten laten want het is juist zijn matige spel dat de film de nek omdraait. Gezwollen zinnen worden door hem niet van de juiste geloofwaardigheid en/of diepte voorzien, met als dieptepunt de dialoog die de key scene had moeten zijn, die tussen de hoofdrolspeler en zijn vader. Matig einde ook, de film kiest(!) uiteindelijk voor soap maar aangezien er geen goede spanningsboog was blijft enige emotie weg. Zonde, want potentie en ambitie waren wel aanwezig.