donderdag, juni 16, 2005

Jandekdag: #0759

Met Lost Cause sluiten we dan eindelijk de "middle period" af. Iets wat lijkt te worden aangekondigd in het eerste en beste nummer van de plaat, Green and Yellow:

I sail the seven seas to sing about it
This one’s dark and dangerous as you know
I sing about it as the ones before
But the next one oh my lover will be lonely

De plaat valt als het ware in 3 delen uiteen. Oplopend wordt het gekker en slechter. We beginnen met 5 gitaarsongs, die allemaal erg veel "lucht" bevatten. Akkoorden en samenklanken worden geplukt en sterven weer weg. Ook maakt de gitarist veel gebruik van ritmisch spel, waarbij hij geen akkoord aanslaat. Funky, zou je kunnen zeggen. Gaandeweg verschuiven we van de minimalistische miniatuurtjes naar de blues. In het korte Cellar duikt die arme dooie Lil' Randy weer op. Crack a Smile is een bijzonder geval. Dit nummer wordt door de zanger van Wilco gecoverd op die beruchte al eerder genoemde tribute-plaat. Aangezien ik toen dus eerst de cover hoorde en nu pas geconfronteerd wordt met het origineel, is dit een erg vreemde situatie. Jandek lijkt nu namelijk niet de juiste melodie te zingen. Hij zingt overal naast. Zoals altijd. Maar nu wringt het erger dan ooit. De akkoorden zijn wel hetzelfde, dus complimenten voor "Eddy", die bewijst dat Tweedy niet alles zelf bedacht. Na een paar luisterbeurten bevalt uiteindelijk ook de versie van Jandek. Zonder drums, zonder het popgevoel maar met nog meer emotie.

Don’t let your fortune fail you
I can be your heart
To be the weight on
A word from the
Report to your bone
Crack a face made of ice
Crack a black body
Don’t let your fortune fail you
Crack a smile

Deel 2 duurt slechts 6 minuten. 2 stekelige atonale akoestische herriesongs waar ik niks over ga zeggen. Duidelijk het type nummers die, als je je best doet, wel in mooie woorden zijn te vatten, maar wat je oren nooit mooi gaan vinden.
Tot slot: deel 3: slechts één song van bijna 20 minuten! In de Jandek docu vertelde een echte Dekkie dat hij dacht dat Jandek "het" na deze song voor gezien zou houden. 20 minuten pure noise met niet nader thuis te brengen distorted vogelgeluiden en onverstaanbaar gekrijs. Zelfs shakers (van die eitjes) worden erbij gehaald. Ik denk dat de muzikanten oordopjes in hadden toen ze dit speelden..
The Electric End, maar we gaan gewoon door!