De Week (van 21-06-05)

*The Frames - Burn The Maps
De vaste bezoeker zal het wel weten: de eerste plaat is altijd de cd die ik uit de bieb heb gehaald. De afgelopen maanden is het enthousiasme van die jarenlange hobby wat verdwenen. Allemaal dankzij die vermaledijde mp3's. Vroegah was een nieuwe plaat nog wel eens in de bieb vòòr ik 'm op mp3 te pakken had. Dit komt nu eigenlijk nooit meer voor. Waar ik het nu van moet hebben zijn oldies van niet zo soulseekbare artiesten, David Sylvian en Van Morrison, bijvoorbeeld. Of nieuwe platen die ik toevallig vergeten ben.
The Frames had ik ook allang binnen. Het is een redelijke plaat maar ze rocken te hard voor me. Ik ben echt een softie geworden, geloof ik.

*Lost in Translation OST & Film
Nu heeft echt iedereen die film gezien. Aangezien ik de allerlaatste ben heb ik geen zin om er echt over uit te wijden. Het is een hele aardige film. Scarlet is mooi en Bill speelt goed, maar om nou te zeggen dat de film me echt hard raakte. Neen. Daarvoor zijn misschien de grappen wat te flauw in een verder juist serieuze film. Na de film vroeg me af hoe een Japanner zou kijken naar deze film. Daar kwam ik snel achter door wat te googlen en wat verontwaardigde (racisme!) Japanners tegen kwam. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik heb van die verontwaardiging verder geen last en kon genieten van de prachtige beelden en de mooie muziek. Misschien heffen die prachtige beelden van Japan de anti-Jap-grappen-laag wel wat op. Een heel andere gedachte die in me opkwam had te maken met Kevin Shields. Ergens loopt tussen carrières van muzikanten een breuk. Aan de ene kant van de breuk blijf je de rest van je leven sappelen en leef je van een uitkering of bijbaantje en aan de andere kant heb je ´t gemaakt en hoef je nooit meer iets te doen. Ik neem aan dat Shields aan de goede kant van de breuk zit. Toch blijf ik dat moeilijk voorstelbaar vinden. Hoe groot is My Bloody Valentine nu eigenlijk geweest? Ik heb Loveless niet in mijn bezit. Zou Shields kunnen leven van airplay royalties en de gestage verkoop van zijn kleine oeuvre*? Zou hij in een villa wonen of in een rijtjeshuis? Dat lijkt me mooi. Kevin Shields in een rijtjeshuis. Buren komen en gaan en ooit komt er een gezin met een buurjongen die hem herkent. Wow, denkt die jongen. En elke keer als hij Kevin Shields zachtjes gitaar hoort spelen belt hij zijn vrienden en houdt zijn telefoon bij de muur. Luister!

*Overigens een geweldige zet natuurlijk. Stoppen op je hoogtepunt. Bij sport heeft het verval van een kampioen nog iets moois. Bovendien zou je bij sport het gevoel krijgen dat als iemand er meteen na een glorieuze overwinning ermee kapte, zeker bij wielrennen, er dus doping in het spel was. Bij muziek is het echter een meesterzet. Voor eeuwig blijft Shields nu op dat topniveau hangen. Tenzij zijn geld opraakt en hij uit arrenmoede nog eens een echt MBV album maakt.