De Week (van 04-10-05)
*Elliott Smith - From A Basement On The Hill
Wat ik ook probeer het wil niet (meer) klikken met die maffe Elliott. Lang, lang geleden, toen internet nog nieuw en fris was, waren er sites waar je mp3's kon downloaden. Soulseek en dat soort dingen bestonden (voor mij) nog niet. Ik vond een site waar je de albums kon vinden waar OOR over sprak. Zo maakte ik kennis met de nieuwe Neil Young (Silver & Gold) en ook met, ongelooflijk maar waar, de debuutplaat van Zea! Op die site kwam ik ook de nieuwe plaat van Elliott Smith tegen. De eerste 3 nummers van Figure 8 zijn de enige Elliott Smith songs waar ik ooit enthousiast over ben geworden. Ik heb ze nu al jaren niet meer gehoord, en dat is misschien maar beter ook.
*Laura Veirs - Year Of Meteors
En Laura Veirs is eigenlijk voor mijn oren een beetje de vrouwelijke Elliott Smith. Tsja. Ik hoorde op Studio Brussel dat ze jaren gitaarlerares is geweest. Dat is dan wel weer behoorlijk stoer, ik krijg meteen extra bewondering voor haar gitaarspel, maf natuurlijk, want "het zal dan wel erg goed zijn". Zingen kan ze in elk geval loepzuiver, hoewel het timbre (of whatever) van haar stem me niet echt aanstaat. Laura Veirs heeft 1 ding voor op Elliott, als ik een liedje van haar op de radio hoor ben ik meestal wel enthousiast. Er staan echt wel uitstekende nummers op deze plaat, zoals Secret Someones en Spelunking. Een hele plaat is echter wat te grillig en dus teveel van het goede.
*Stephen Malkmus & The Jicks - Pig Lib
Nog maar eens de loftrompet blazen. Meest bejubelde elementen: het waanzinnig gave onderkoelde geluid ("Iced Wave production"), de harmoniezang, de synths en natuurlijks de gitaarsolo's van Malkmus. Genieten.
*Donnie Darko (+OST)
Fijne film, redelijke soundtrack. Moet de director's cut ook nog te pakken zien te krijgen. Je krijgt van de film wel pseudo-diepe gedachten. Zo piekerde ik over het feit dat jongeren in de film op een feestje naar muziek van Joy Divison luisterden. Zou dat nu werkelijk gebeuren in die tijd? Ik dacht dat Joy Division nooit was doorgebroken in Amerika. Nooit voordat Curtis zich ophing, bedoel ik. Vervolgens gingen mijn gedachte natuurlijk uit naar parallele tijdlijnen en dergelijke. Stel je voor dat "men" deze film over 1000 jaar ziet en dan concludeert dat Joy Division hip was onder Amerikaanse jongeren, eind jaren '80. Dat zou betekenen dat je met fictie geschiedenis kan manipuleren. Nee echt? In mijn hoofd klonk de theorie veel leuker, maar je bent pas een goede filosofoof als je diepe gedachten net zo goed op papier, als in je hoofd krijgt.
Wat ik ook probeer het wil niet (meer) klikken met die maffe Elliott. Lang, lang geleden, toen internet nog nieuw en fris was, waren er sites waar je mp3's kon downloaden. Soulseek en dat soort dingen bestonden (voor mij) nog niet. Ik vond een site waar je de albums kon vinden waar OOR over sprak. Zo maakte ik kennis met de nieuwe Neil Young (Silver & Gold) en ook met, ongelooflijk maar waar, de debuutplaat van Zea! Op die site kwam ik ook de nieuwe plaat van Elliott Smith tegen. De eerste 3 nummers van Figure 8 zijn de enige Elliott Smith songs waar ik ooit enthousiast over ben geworden. Ik heb ze nu al jaren niet meer gehoord, en dat is misschien maar beter ook.
*Laura Veirs - Year Of Meteors
En Laura Veirs is eigenlijk voor mijn oren een beetje de vrouwelijke Elliott Smith. Tsja. Ik hoorde op Studio Brussel dat ze jaren gitaarlerares is geweest. Dat is dan wel weer behoorlijk stoer, ik krijg meteen extra bewondering voor haar gitaarspel, maf natuurlijk, want "het zal dan wel erg goed zijn". Zingen kan ze in elk geval loepzuiver, hoewel het timbre (of whatever) van haar stem me niet echt aanstaat. Laura Veirs heeft 1 ding voor op Elliott, als ik een liedje van haar op de radio hoor ben ik meestal wel enthousiast. Er staan echt wel uitstekende nummers op deze plaat, zoals Secret Someones en Spelunking. Een hele plaat is echter wat te grillig en dus teveel van het goede.
*Stephen Malkmus & The Jicks - Pig Lib
Nog maar eens de loftrompet blazen. Meest bejubelde elementen: het waanzinnig gave onderkoelde geluid ("Iced Wave production"), de harmoniezang, de synths en natuurlijks de gitaarsolo's van Malkmus. Genieten.
*Donnie Darko (+OST)
Fijne film, redelijke soundtrack. Moet de director's cut ook nog te pakken zien te krijgen. Je krijgt van de film wel pseudo-diepe gedachten. Zo piekerde ik over het feit dat jongeren in de film op een feestje naar muziek van Joy Divison luisterden. Zou dat nu werkelijk gebeuren in die tijd? Ik dacht dat Joy Division nooit was doorgebroken in Amerika. Nooit voordat Curtis zich ophing, bedoel ik. Vervolgens gingen mijn gedachte natuurlijk uit naar parallele tijdlijnen en dergelijke. Stel je voor dat "men" deze film over 1000 jaar ziet en dan concludeert dat Joy Division hip was onder Amerikaanse jongeren, eind jaren '80. Dat zou betekenen dat je met fictie geschiedenis kan manipuleren. Nee echt? In mijn hoofd klonk de theorie veel leuker, maar je bent pas een goede filosofoof als je diepe gedachten net zo goed op papier, als in je hoofd krijgt.
posted by Ludo at 10/04/2005
2 Comments:
fijn om een medestander te hebben in het Malkmus-debat. Wat een geniale plaat is Pig Lib toch!! (ook mijn nr 1 van 2003 - Long Winters stonden op 8 ;-)
die producttie idd. en wat een gitaarsound.
*high five!
Cut a window through a wall hello hello hello hello? hello?
Een reactie posten
<< Home