De Week (van 11-10-05)

*Björk - The Music From Drawing Restraint 9
Ik ben 'n beetje zwalkende wat betreft deze plaat. Na een mp3 check vond ik 't niks. Op cd was ik deze week eerst enthousiast, maar als je me dwingt een plus óf een min te geven zou ik toch voor een min gaan.
Een van de redenen voor deze teleurstelling is dat we dit keer te maken hebben met een echte soundtrack. En geen verkapte Björk ep zoals die bij Dancer in the Dark werd geleverd. 4 van de 7 nummers op Dancer in the Dark konden ook uitstekend los van de film staan en daar is nu geen sprake van.
Er zijn wat bombastische (-) orkestrale tracks die af en toe sterk aan David Sylvian's On The Waterfront doen denken. (+) Er is een stuk Noh-theater van 10 minuten, wat zonder een how to bluff your way into Noh-cursus toch al snel naar de skip-button doet verlangen. Wel leuk zijn een paar Sho tracks.. De honden in de buurt slaan aan, door dit extreem hooggestemde instrument, wat de bijzonderheid ervan nog benadrukt.
Erg goed zijn de liedjes die ik in de categorie "harpen & bellen" zou willen plaatsen. Deze nummers komen dan ook dicht in de buurt van standaard Björk werk, hoewel ze zelf slechts zingt in 1 van de 3 tracks uit deze categorie. Een van de andere is instrumentaal en in het beste nummer van de plaat worden de vocale verplichtingen door Will Oldham en een kinderkoor waargenomen. Een supercombinatie, waarschijnlijk dankzij het feit dat het lekker wringt als een oude Acme droger. Will Oldham's nummer Gratitude bestaat uit een op muziek gezette brief van een arme Japanner die een brief schrijft aan generaal MacArthur. Hij schrijft de generaal om hem te bedanken dat de walvisjacht weer toegestaan. En wat krijg je dan? Een 1 op IMDB! Want: "this movie promotes whale hunting!" Geinig. (De recensent was natuurlijk een Nederlander)
Bij een positieve conclusie had ik afgesloten met het bejubelen van Gratitude en co. Als gezegd overheersen echter toch negatieve gevoelens en ik wijt ze in belangrijke mate aan het feit dat de paar tracks waar Björk zelf zingt uitermate zwak zijn. Amateuristisch gesample, lawaaiige herrie. Het is echt 3 keer niks.

*Neil Young - Prairie Wind
Hee.. Neil Young. Vorige week nog aan het charmante Silver & Gold gedacht. Ach.. Neil Young. Ben geen groot kenner of liefhebber van zijn oeuvre. Zijn stem is echter een van de fijnste in de wereld der popmuziek. Dit is een gladde country plaat.. Goede nummers zijn onder andere Falling Off The Face Of The Earth, een nummer met falsetzang waar Bruce Springsteen een voorbeeld aan kan nemen en Here For You met de standaard hartverscheurende harmonica solo. Snotter.