De Week (van 18-10-05)

*Sigur Rós - Takk...
De nieuwe plaat van Sigur Rós doet me al de hele week aan 2 dingen denken: Múm en speenvarkens. De gelijkenis met de 3e plaat van Múm is erg sterk. Dezelfde sfeer, logisch dat zal de IJsland-factor wel zijn, dezelfde tinkelbelletjes en zelfs een identieke geschuifel over een grindpad-beat in Glósóli. Dat zijn allemaal nog overeenkomsten die uitstekend te pruimen zijn. De grootste overeenkomst is echter helaas de zang en daar komen de speenvarkens tevoorschijn. Natuurlijk, Jon Thor Birgisson zingt weer als een engeltje. Hij lijkt echter nóg maar wat hoger te zijn gaan zingen en ik geloof niet dat ik daar blij mee ben. Of het nu daardoor komt of doordat hij altijd maar dezelfde woordloze meuk kirt, ik moest hoedanook sterk denken aan dat ongelofelijk irritante elfje van Múm. En ook bijna dwangmatig aan speenvarkens.. Tsja.
Wat ik werkelijk niet begrijp is dat Sigur Rós platen maakt die een dik uur duren. Kunnen ze nu echt zelf niet horen dat tegen die tijd de verveling al lang is toegeslagen.
Misschien is mijn Sigur Rós tolerantie grens gewoon laag. Ik vind het stiekem precies 9 minuten echt leuk. Het sferische intro Takk.. (intro's en outro's zijn sowieso de sterkste kanten van deze band) en dan de langzaam radicaal rockende track Glósóli. Fantastisch. De track die volgt begint gewoon weer met die bekende marcherende postrock drums die naar een crescendo bouwen. Tenenkrommend.
In de resterende 55 minuten wordt het pas weer interessant als Sigur Rós af en toe wat risico neemt. Zo is er fijn jazzy drumwerk te ontwaren in Gong, zijn er links en rechts best aardige piano melodielijnen en heeft Sé Lest een introotje dat aan Fennesz doet denken. Het leukste is nog het hilarisch fantastische hoempa-orkestje dat in laatsgenoemde track opduikt. Graag meer van dat soort variatie op de volgende plaat. (Tikkeltje paradoxaal)

*mc DJ - Illin-Noise! (Sufjan Stevens - Illinois Remixed)
Zoals met elke plaat die een hype is, is er ook van Illinois een bootleg opgedoken. En dat is fijn. Een nieuwe invalshoek om een prachtplaat te beluisteren is altijd welkom. mc DJ verandert Sufjan in Smurfjan en gooit er wat downtempo beats tegenaan. Dat gaat hem grotendeels goed af. Prairie (de titels zijn wat gelukkig ingekort) heeft een krankzinnig uitbundige Missy Elliot beat en Gasey is opgetuigd met typische bootleg humor: gemeen gelach in een liedje over een seriemoordenaar.
Te downloaden via: http://www.childishgambino.com/
Alhoewel, slechts de helft van het album is aldaar op dit moment beschikbaar.