De Week (van 31-01-06)

*Thione Seck - Orientissime
Deze Senegalese zanger schijnt deel uit te hebben gemaakt van het beroemde Orchestra Baobab. Als ik op het hoesje van Pirate's Choice kijk zie ik echter enkel de naam Mapenda Seck staan. Op Orientissime staat dan weer een nummer dat Mapenda heet, die in het boekje Thione's vriend en weldoener wordt genoemd. Hmm. Ingewikkeld.
Net als Mesk Elil van Souad Massi is dit een plaat waar allerlei grenzen worden overgestoken. Thione zoekt met name inspiratie in India en Egypte en dat pakt geweldig goed uit. Waarom beluister ik honderden platen per jaar? Om liedjes als Ballago te vinden.
Zó goed. Ballago begint als een Indiase meditatie, waarover als eb en vloed heerlijk sentimentele Disney-strijkers het nummer inrollen, waarna het nummer swingend openbreekt met een opzwepend Afrikaans dameskoortje. Dit alles door Thione's krachtige stem verbonden. Een plaat met zo'n nummer kan niet meer stuk en dat gaat ie ook niet, want de kwaliteit blijft hoog.

*Lindstrøm & Prins Thomas - Lindstrøm & Prins Thomas
Ik geloof dat iedere hippe vogel allang bekend is met dit duo, ik kom er nu wat achteraan hobbelen. Ik heb het album afgelopen weekend een beetje doodgedraaid, geloof ik. Ik kreeg er maar geen genoeg van. Een nummer als Suppegjøk wordt geregeerd door luchtige Melkweg vrolijkheid die zo uit de Starlight Zone van Sonic the Hedgehog lijkt te zijn weggelopen. Ultieme jeugdnostalgie. Lekker rollen en springen in loopings, met fonkelende sterren aan een pikzwarte hemel.
En wat een geluid heeft deze plaat! Deze plaat moet wel crossover-potentieel hebben richting het "rock"publiek met al die organische geluiden. De bas lijkt (of wordt?) echt geplukt, ook de drums wekken soms de indruk live te zijn ingespeeld en niet te vergeten al die Deephouse percussie. Bepaald geen klinische dance. Al ga ik hier natuurlijk niet beweren dat een organisch geluid per definitie beter is.

*Spinvis - Live in Paradiso (via Fabchannel.com)
Meestal heb ik zelf te weinig geduld om een concert vanuit de luie stoel te bekijken, maar maak met mij die uitzondering voor dit concert van Spinvis. Zijn band wordt steeds beter en de liedjes zitten in aangename nieuwe jasjes. Wat is het fijn om weer eens een nieuwe kijk op Ronnie Gaat Naar Huis te krijgen, al kan dat nummer natuurlijk sowieso niet kapot.

*Corpse Bride
*Closer
Wat mij betreft minder leuk dan Wallace & Gromit. De humor in Wallace & Gromit is droger en ook de beelden zijn beter verzorgd: Klei is stoer. Toen ik Corpse Bride bekeek, herinnerde ik me ineens weer dat Nightmare Before Christmas, een andere Burton animatiefilm, ook niet zo heel goed was. Ik heb, na Big Fish, dat hier nog een knikje krijgt in een dansscène, toch de neiging Tim Burton wat te overschatten.
Closer is een vervelende film over vervelende mensen. Geen idee waarom die een plaatsje kreeg in het filmoverzicht van de VPRO Gids. (Ja, Natalie Portman was de actrice van het jaar, maar dat leek me ook een wat geforceerde keuze.)
Gemiste kans ook op de soundtrack, een nummer van Damien Rice's album "0" speelt een belangrijke rol, met de tekstregel "I can't take my eyes off you". De slotregel (of was het de beginregel van het nummer erna) is dan: Till I find somebody new..) Zit dus helaas niet in de film.