De Top 25 van..20 mei 1996

1.Children - Robert Miles
2.Play Dead - Björk
3.Your Smile - Charly Lownoise en Mental Theo
4.Rainbow To The Stars - Dune
5.They Don't Care About Us - Micheal Jackson
6.Hand in Hand - Dune
7.Drill Instructor - Captain Jack
8.Wonderfull Days - C-L - M-T
9.Music Instructor - Hywn
10.Spread Your Love - 2Unlimited
11.Children of the Night
12.It's Oh So Quit - Björk
13.Isobel - Björk
14.Born in the USA - Bruce Springsteen
15.The Promissed Land - D Paul (Hitler) Elstak
16.Stars - C-L - M-T
17.Scatman - John Scatman
18.Fairytales - 2 Brothers on the 4th Floor
19.Dancing in the Dark - Bruce Springsteen
20.Used en Abused - The Party Animals
21.Hallo Spaceboy - David Bowie
22.Together in Wonderland - CL en MT
23.Captain Jack - Captain Jack
24.Jump For Joy - 2Unlimited
25.Macarena - Los Del Rio

Tip van de week Backstreet Boys - Get Down
(volledige lijst in authentieke spelling)

Ik dacht dat in deze top 25 veel klassieke oudjes al uit de lijst zouden zijn verdwenen, maar dat lijkt mee te vallen. Interessante testcase is Los Del Rio's Macarena, nieuw binnen op 25.. Werd dat nummer echt pas in 1996 een hit? En in hoeverre zal het nummer dan, met de massa mee, gaan stijgen richting de nummer 1 positie? Ik ben benieuwd.
Vergelijkbare vreemde eend, of liever, "is dit nu recent of vulling?", is John's Scatman. Ik meen zijn 1e single, maar vorige week stond Scatman's world al in de lijst. Een van mijn grootste helden toentertijd trouwens die John Scatman. Coole snor, coole zwarte bolhoed en erg vriendelijke eurohouse nummers. Skapadabadapimdoewah. Ook met een licht melancholische toon: If the Scatman can do it, so can you! Ik hoop dat hij ergens in de top 25 nog een nummer 1 positie weet te bereiken.
En dan de hilarisch/licht tenenkrommende toevoeging: Paul "Hitler" Elstak. Een man met een bedenkelijke reputatie. Er zal toen wel een affairetje hebben gespeeld rond clips vol Nederlandse vlaggen en bomberjacks enzo. Het beloofde land is een land vol blanken, natuurlijk... Zal ik wel opgepikt hebben via VPRO's Achterwerk, op de achterkant van de tv-gids, waarop de linkse kerk natuurlijk moord en brand schreeuwde, haha. En terecht. De duistere kantjes van het happy hardcore verhaal. Tenslotte een genre dat uit de gabber/hardcore underground ontstond, dat via die happy variant de jeugd begon te bederven. Nou ja, mij hebben ze niet te pakken gehad. Waarom heb ik Elstak eigenlijk niet als een baksteen uit die hele lijst geschrapt?
Hywn moet natuurlijk Hymn zijn. Music Instructor was een heel ander soort Instructor dan de legendarische Drill Instructor. Al kan het geen toeval dat er 2 instructor singles tegelijk een hit werden. Music Instructor was een lesje in het maken van hits, zeg maar een heel simpele variant van het boek van KLF, op muziek gezet.
Hand in Hand was de tip van vorige week. Ludo's alarmschijf. Ik zei vorige week al dat de single-verzamelwoede met Dune begon, maar de single van Hand in Hand heb ik lange tijd niet in mijn bezit gehad. Totdat ik 'm ruilde met een goede en erg rockistische vriend: ik gaf hem Spacemen van Babylon Zoo en ik kreeg dus Dune's Hand in Hand (dat hij natuurlijk als simplistiese eurohouse had afgezworen) Hij had natuurlijk gelijk. Ik had die single van Babylon Zoo moeten houden. Aan de andere kant heb ik nu een hele serie Dune singles compleet..
Komen we bij de nummer 1 Robert Miles. Je weet dat je een megahit hebt gemaakt als er parodieën/andere versies van verschijnen. Zo kwam iemand op het geniale idee om een snellere versie van dit dreamtrance nummertje te maken onder de naam A.I.R.M.I.L.E.S. Geniaal. Het origineel en de parodie stonden op 1 van mijn favoriete cassettes. Een in de winkel aangeschafte cassette nog wel. Dat was ook toen al zeer uitzonderlijk. Bovendien was het een ordinaire vorm van besparing van mijn kant, die 5 of 10 gulden minder kon ik natuurlijk beter gebruiken om een singletje te kopen. Op de cassette staat een met de computer gegenereerde afbeelding van 2 woest kijkende dj's, eentje heeft zelfs een machinegeweer bij zich om het publiek in bedwang te houden. Dat natuurlijk volledig uit zijn plaat gaat bij het horen van al die superhits. Want dat is de reden dat ik euforisch de winkel verliet: Al de top 25 hits verzamelt op 1 cassette!
Children vind ik ook nu nog een uitstekend nummer. De elementen zijn net als in Dune's Rainbow to the Stars afgezaagd, maar dit keer geeft dat niks. Zelfs de snarerolls kunnen me vandaag de dag niet ergeren.Tel daarbij opdat stemmige gitaartje en de weemoedige pianomelodie en je hebt een superhit. Bovendien is de opbouw van het nummer ook uitgekiend, met modern klinkende synths die erbij komen, gevolgd door een break met lekker neppe strijkers. Nu ik er over nadenk, als de melodie niet zo goed zou zijn, zou het ook een nummer van Tiësto kunnen wezen.
Ik ben ook altijd gevoelig voor droevige videoclips en, eerlijk is eerlijk, ik ben in staat op alles melancholie te projecteren (zie Scatman) In mijn herinnering had Children een videoclip met jongetjes in een auto. Stemmig zwart-wit en dan maar rijden. Landschappen die voorbijschieten, ik heb er een zwak voor. (Zolang ik zelf op de bank zit)
Luisteren? klik.