De Top 25 van..10 september 1996

1.Coco Jamboo - Mr. President
2.I'm a Raver - Lipstick
3.Million Miles From Home - Dune
4.Wannabe - Spice Girls
5.Head over Feet - Alannis Morrissette
6.Beutifal Goodbye - Amanda Marschall
7.Aquarius - Party Animals
8.Hands in the Air - Music Instructor
9.Ready or Not - Fugees
10.Rave On - DJ Paul
11.Born Slippy '96 - Underworld
12.Turn It Up and Down - Capella
13.Ready or Not - The Source
14.Mirror of Love - 2 Brothers on the 4th Floor
15.Just agirl - No Doubt
16.We are the World - Twenty 4 Seven
17.Missing You - Tina Turner
18.My Little Fantasy - 4Tune Fairy Tales
19.Mission Impossibble - Adam Clayten en...
20.If I Ruled The World - Nas
21.De Zee - Trijntje Oosterhuis
22.Nr. Een - Ross en Iba
23.Break Fast at Tiffanys - Deep Bleu Some
24.Ratamahatta - Sepultura
25.Banger Hart - Rob de Nijs

Tip van de week Bryan Adams - Let's Make A Night To Remember
(volledige lijst in authentieke spelling)

In de clip top 3 vinden we deze week op nummer 2 "Tonight, Tonight" van de Smashing Pumpkins. Inderdaad een geweldige clip, al wist ik niet dat het eigenlijk een remake/bewerking is van Le Voyage dans la Lune van Georges Méliès, maar wat geeft dat eigenlijk. Niet alleen de clip is magnifique, het nummer is voor mij toch het beste nummer dat de Smashing Pumpkins ooit hebben opgenomen. De opening van het dubbel-album Mellon Collie etc. is sowieso magistraal, met voor Tonight, Tonight nog de instrumentale titeltrack. Toch is Tonight, Tonight (nog?) niet in de Top 25 te vinden.
Ratamahatta staat een plaatje lager in de clip top 3, terecht, want ik kan me de clip helemaal niet herinneren. Het nummer staat dan weer wel in de lijst, net boven Rob de Nijs. Geweldig toch! Banger Hart zat trouwens de afgelopen week voortdurend in mijn hoofd, wat voor de popgenialiteit van het nummer pleit.
De 0,3 vaste lezers van deze serie weten allang hoe het komt dat Ratamahatta sowieso in de lijst staat. Wat mij wel verrasste is dat Sepultura dus al enige bekendheid genoot voor hun hitje Roots Bloody Roots. Waar toen werkelijk iedereen me dweepte, onder wie ook Isabelle Brinkman. (Ik snap even niet waar ik dat vandaan haal..)
Schiet me ineens iets anders te binnen.. Er was ooit een playbackmiddagje georganiseerd in de klas, waar mijn rockistische vriend + wat figuren, een nummer van Sepultura uitvoerden. Tot grote ontzetting van de, in mijn ogen, stokoude invaljuf. Ik was een van de juryleden en dus zei ik het enige juiste als, erg wijsneuzerige, reactie: "Grafherrie". Tot hilaritait van de playbackers en grote instemming van de lerares.. Die kennelijk geen kenner van het Portugees was. Vervolgens werden de Sepultura-playbackers aan het eind van de middag ook nog triomfantelijk tot winnaar uitgeroepen.. Ja, ja those were the days.. Daarmee een uitstekende uitvoering van een van die dramatische ballades van Laura Pausina negerend.
Ratamahatta is een van die nummers waarvan je kunt raden hoe ze gaan na het lezen van de titel. Tenminste ik verwacht een woeste Max Cavalera die ritmisch als een soort van op hol geslagen rapper Rattamahatta buldert. Oi! Eens luisteren. Voorlopig nog niks daarvan. Oh nu dan toch. Het zou ook best naar het songfestival kunnen, al die tribale ritmes. Als een soort grap zou het zomaar 5e kunnen worden. Het is wel een aardige geluidsexplosie, maar ik had het toch wat strakker en vetter verwacht. (Ok, na meerdere luisterbeurten werd ik wat enthousiaster)
Spijtig dat ik de bewerking van Ready or Not door The Source maar niet te pakken krijg. Ik merkte wel dat ook zij (het is eigenlijk hij: John "Truelove") een versie van You Got The Love op hun naam hebben staan. Ik vind de hedendaagse update toch fijner, de beats zijn in de versie van The Source wat te ruw. Overigens kan ik helemaal geen links of iets dergelijks vinden van een versie door The Source van Ready or Not..!?
Update: en de versie die nu in de hitparades staat is ook (?) van The Source.. Er zijn duidelijk veel versies van dat nummer in omloop.
De rockende dames zetten gezamenlijk de aanval in op de eurohouse deuntjes aan de top. Nou ja, erg hard rockt Marshall, zoals vorige week al besproken, niet. Het wildst zijn uiteindelijk toch slechts haar krullen. Het kleine beetje schuurpapier in haar stem doet denken aan een vrouwelijke versie van "tip van de week" Bryan Adams. Toch best gewaagd om de drums pas na bijna 4 minuten in een nummer als Beautiful Goodbye los te laten. Nou ja, los.. Dat gaan ze niet. Het piano-themaatje in zowel intro als break voor de drums zou zich trouwens ook wel lenen voor een drum & bass remix. Had The Source ook wel even kunnen doen.
Ik wilde eigen Million Miles From Home pas behandelen als het nummer zijn hoogste positie bereikt, maar ach. Deze week kan 't ook wel. Of je nu op 2 of op 3 staat.. Het eerste wat opvalt als ik het singletje in karton uit de mottenballen trek, is dat er op de verpakking een hoop reclame staat. Een volledige t-shirt en caps catalogus, in het Duits. Pittige prijzen trouwens, 25 Deutsche marken voor een simpele cap. Gelukkig is het voorkantje wel smaakvol, met een potloodtekening van het Dune logo. Het logo is een combinatie van tribale en science fiction symboliek, een stijgend raketje (of visje?) met een groene parel, met daaromheen een soort cirkelvormig wapen. Kennelijk moest er een ander imago worden gecreëerd, op de vorige singletjes stond nog de typische eurohouse combinatie van een zangeres + man in een wat onduidelijke rol, die verdacht veel op de voorman van Scooter leek. Was deze man een van producers achter de band? Rappen deed hij in elk geval niet. Million Miles From Home is Dune's beste single, vanaf de melodratische "strings" + zingend zaag effectje zit het al goed. Vervolgens worden ALLE bonuspunten binnengehaald nu de zangeres eindelijk een vocoder-effectje moet tolereren. Zo moet het. Jammer dat het nummer daarna overgaat in een opgevoerd acid-deuntje. Gelukkig is daar al snel een fijne break met een uitstekende vocale loop "Million miles away", voordat het weer wegdrijft in eurohouse-madness..
Op de meeste singletjes was het b-kantje een hopeloos/schandalig overbodige "extended" remix. Ik neem aan dat ik in 1996 ook niet gecharmeerd was van de b-kant van Million Miles From Away, het heet ook nog eens gewaagd "b-side mix". Heden ten dage vind ik het wel fijn dat het tempo heel wat bpm omlaag gaat. (de a-kant zat veel te ver boven de 140bpm)
De beat op de b-kant druppelt als water, jammer van de synthetische handclaps. En na een, inderdaad toch wat langdradig, beat-only intro, wordt de nadruk op de Million Miles Away-loop gelegd, inclusief een heerlijke Boards of Canada synthesizer, alleen dan minder vals. Genieten. Klik.