Jandekdag: #0773
Zoals aangekondigd: The Gone Wait. Dat was eerder al een heel aardig nummer op het Twelfth Apostle album. Ik luisterde het nummer nog eens terug deze week en het moet gezegd worden, de stem van de "jonge" Jandek is zóveel aangenamer.
Dit album markeert een interessante verandering of liever, herbergt eens een nieuwigheidje. Jandek bespeelt namelijk basgitaar. Hij weet er allerlei maffe geluiden uit te toveren, zoals aan hem wel toevertrouwd is. Het schijnt een electrische fretloze bas te zijn, wat kan kloppen. Het klinkt namelijk een beetje als een contrabas met van die diepe glijdende tonen.
Jandek klinkt dankzij dit alles eindelijk weer eens echt gevaarlijk en geïnspireerd.
First I went to hell
Then I went to heaven
Can I catch you on your way to hell
Take the life coming out of you
De plaat bevat 5 stukken, het middengedeelte is zoals gewoonlijk het zwakste. Dat heeft alles met het beperkte muzikale idioom te maken. Bovendien zijn I Was A King en I Might Just Go Now beiden dik 10 minuten, iets teveel van het goede, natuurlijk. I Was A King heeft wel een stoere tekst hoewel Jandek die een beetje té zeurderig zingt. I Might Just Go Now heeft het meest subtiele baswerk van de plaats. Vooral het intro klinkt erg sfeervol en bijna als verdomd intellectuele jazz.
I was a king
When I was twelve
You couldn’t touch me
No, no, no, no
I kept you away
But I was with you
I still am
Het slotnummer I Found The Right Change heb ik zelf nog 'ns gecoverd, zoals u wel weet. Het is wellicht daarom dat het mijn favoriete nummer op deze release is. Mijn versie heeft nauwelijks iets met het origineel te maken, slechts de openingsnoten werden ervoor nagespeeld en geloopt. Funky bastonen waar Jandek daarna op een bijna Mark E. Smith-achtige wijze zijn teksten overheen blaft. Lekker.
The Gone Wait is geen plaat waarop plaats is voor melancholie, het is een ritmisch werkje met een verfrissende en dreigende ironie.
Hey diggedy daggedy, what you gonna do?
I’m gonna sit in my front room where nobody stays
I need to describe what’s going to stay here and
What’s going away
Don’t you have a friend who can give you space
Dit album markeert een interessante verandering of liever, herbergt eens een nieuwigheidje. Jandek bespeelt namelijk basgitaar. Hij weet er allerlei maffe geluiden uit te toveren, zoals aan hem wel toevertrouwd is. Het schijnt een electrische fretloze bas te zijn, wat kan kloppen. Het klinkt namelijk een beetje als een contrabas met van die diepe glijdende tonen.
Jandek klinkt dankzij dit alles eindelijk weer eens echt gevaarlijk en geïnspireerd.
First I went to hell
Then I went to heaven
Can I catch you on your way to hell
Take the life coming out of you
De plaat bevat 5 stukken, het middengedeelte is zoals gewoonlijk het zwakste. Dat heeft alles met het beperkte muzikale idioom te maken. Bovendien zijn I Was A King en I Might Just Go Now beiden dik 10 minuten, iets teveel van het goede, natuurlijk. I Was A King heeft wel een stoere tekst hoewel Jandek die een beetje té zeurderig zingt. I Might Just Go Now heeft het meest subtiele baswerk van de plaats. Vooral het intro klinkt erg sfeervol en bijna als verdomd intellectuele jazz.
I was a king
When I was twelve
You couldn’t touch me
No, no, no, no
I kept you away
But I was with you
I still am
Het slotnummer I Found The Right Change heb ik zelf nog 'ns gecoverd, zoals u wel weet. Het is wellicht daarom dat het mijn favoriete nummer op deze release is. Mijn versie heeft nauwelijks iets met het origineel te maken, slechts de openingsnoten werden ervoor nagespeeld en geloopt. Funky bastonen waar Jandek daarna op een bijna Mark E. Smith-achtige wijze zijn teksten overheen blaft. Lekker.
The Gone Wait is geen plaat waarop plaats is voor melancholie, het is een ritmisch werkje met een verfrissende en dreigende ironie.
Hey diggedy daggedy, what you gonna do?
I’m gonna sit in my front room where nobody stays
I need to describe what’s going to stay here and
What’s going away
Don’t you have a friend who can give you space
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home