Jandekdag: #0775

Het leek er deze week eventjes op alsof Jandek mijn post van vorige week had gelezen. Ik grapte toen over zijn te "lage" werktempo. Vervolgens werd op de mailinglist melding gemaakt van weer een nieuwe cd! Twee in twee weken. Een absoluut record. Later bleek het een "hoax" te zijn, gelukkig maar, want het in de grap was sprake van een spoken word album..
Ik probeerde de laatste paar weken niet meer over het artwork te praten. Deze keer toch een uitzondering. Een interessante voorkant namelijk waarop J. in een galakostuum staat. Ik stelde me altijd voor dat het een foto was van Jandek die naar zo'n typisch Amerikaanse high school proms night gaat. Toch niet zo'n loner misschien? Nu zie ik dat Seth, van de website, opmerkt dat we hier te maken hebben met een foto van een hedendaagse Jandek. Misschien heeft hij gelijk en werd ik in verwarring gebracht door het kortharige kapsel. Hoe het ook mogen zijn, ik spot ook een treffende gelijkenis met Erik Dekker, de wielrenner..
De plaat dan. The End Of It All, ook al komt er volgende week weer een nieuwe plaat.
De bas is weer opgeborgen en de electrische gitaar is uit de kast gehaald. Geen slecht idee, want dit instrument heeft toch mijn voorkeur boven de bas. Ik heb het gevoel dat het gitaargeluid ook nog door wat effectenkastjes wordt gehaald, maar ik heb niet de expertise in huis om daar iets zinnigs over te zeggen.
Het meest frappante en interessante van The End Of It All is ongetwijfeld dat het een liefdesplaat lijkt te zijn! Dat verklaart misschien het relatief warme gitaargeluid. (Al zouden de meesten geliefden waarschijnlijk hard wegrennen bij zo'n vals gezongen serenade)
De teksten maken ook een zeer vriendelijke en charmante indruk. Zoals bijvoorbeeld in One Of Those Moments (20 minuten..)

I’d like to be in your presence
Can I see you
Let’s set aside the time
I’ll fall into another one of those moments
Will you, will you fall into that same moment
I’m ready for all the different outcomes
At least I hope I’m ready
But you didn’t make me nervous before
You told everybody you liked me
You made me say I liked you

En in semi-titeltrack I Hadn't Been There Before lijkt Jandek te vertellen over een liefde zoals hij nog nooit beleefd heeft.

I said that I liked you, and that was the end of it all
And the beginning of everything else

Stel je voor, Jandek heeft het in nieuwe millennium, de plaat stamt uit 2004, eindelijk de liefde van zijn leven gevonden! Misschien is zijn nieuwe partner ook wel degene die hem heeft aangespoord om live op te treden. (Altijd leuk om de ik in de teksten en de schrijver door elkaar te gooien)
Het vreemde aan deze liefdesplaat, of eigenlijk niet, is dat de vocalen toch wie immer zijn. Ze lijken pijn te suggereren. Als ik de teksten goed interpreteer (en ze lijken mij toch helder) dan zou het toch gewaagd en heel wat interessanter zijn geweest als Jandek behalve naast all those soft words in de tekst, ook wat zachtheid in zijn stem had weten te leggen. Een gemiste kans.

I got a world, I found you on the periphery
Somehow I pulled you in
Now that you’re here, tell me
Is it the best place you ever know
Because I’m at the best place I ever knew
And it’s just after I met you