7. Antony & The Johnsons - I Am a Bird Now

Dit is de hype die ik dit jaar braafjes heb gevolgd. En ik had, potdikkie, kans om de hype voor te zijn. Ergens in 2004 raadde een Engelse muzikant me namelijk de 1e plaat van Antony aan. Die vriend van mij is namelijk goed thuis in de kringen rond David Tibet. Ik luisterde naar de fragmenten (Hitler in My Heart) en vond het wel aardig. Beetje vaudeville/musicalachtig. Verder niks mee gedaan. Ik was Antony alweer vergeten toen hij doorbrak dit jaar. Terecht, want het is een uniek talent. Toch was mijn reflex om hem niet in mijn lijstje op te nemen. Ik wil natuurlijk liever hip zijn en underground dingen diggen. Beetje flauw van me en dus staat hij hier. Om mijn reflex toch een beetje tevreden te stellen heb ik 'm op 7 gezet. Dat zit zo: Na een eerste voorselectie had ik 5 platen die "zeker in mijn lijst" moesten. Dat werd dus de top 5. De eerste plaat die me daarna te binnen schoot was dus I Am a Bird Now. Toch heb ik 'm uiteindelijk stuivertje laten wisselen met de nummer 6. Harhar. De herspeelwaarde van deze plaat is namelijk vrij laag. Ook blijft de plaat niet goed hangen in mijn herinnering. Als ik de plaat een maand niet draai kan ik me de songtitels en kwaliteiten meer herinneren. Het helpt ook niet dat mijn moeder, hee, het hele jaar al campagne tegen Antony voert. Als ik I Am a Bird Now opzet, begint ze te lachen, wat een zielig stemmetje! Dat krijg je met Golden Earring fans. Uit wraak heeft Antony nu ook Radio 2 veroverd, zoals mijn moeder onthutst (knipoog) vaststelde. Over dat stemmetje gesproken.. Deze plaat had ook mooi op 10 gekund voor de symmetrie met de lijst van vorig jaar, toen daar Joanna Newson stond. Ook een artiest met een rare stem. Tot zover de negatieve kanttekeningen.
De plaat is bijvoorbeeld wel geweldig geslaagd in het vormen van een hermetisch geheel. Daarbij helpt dat het album ouderwets compact is, met 35 minuten. Heerlijk. Dat zouden meer mensen moeten doen. Antony kan fantastisch pianospelen en heeft daarbij ook zeer aangename melodieën bedacht. De akkoorden aan het eind van My Lady Story zijn bijvoorbeeld lekker dramatisch. Net zoals vrouwelijke popsterren als Britney buit Antony zijn seksualiteit op een slimme manier uit. Een beetje zoals Bowie en de zanger van Placebo dat ook doen. En wat is de overeenkomst tussen de "speciale gasten" op deze plaat? (Lou Reed, Rufus Wainwright, Boy George)
Het boek wat bij deze plaat hoort is Middlesex van Jeffrey Eugenides, wat ik dit jaar gelezen heb. Daarin wordt het leven van een hermafrodiet beschreven. Nu is Antony geen hermafrodiet, maar hij knipoogt er in artwork en tekst natuurlijk wel opzichtig naar. Het geeft de plaat een fascinerende onderlaag, maar fascineert die de luisteraar als een kermisattractie? Ik hoop het niet.
Als ik de plaat op heb staan kan ik natuurlijk toch wel de leukere nummers eruit pikken. Het beste nummer is Man Is the Baby. Misschien wel de meest dramatische melodie, een heel subtiele break waarin een prachtige cello speelt en dan maar vibrato meegalmen: "Forgive me, Let live me, Set my spirit free. Forgive me, Let live me, Set my spirit free."
In het middengedeelte weet Antony het even niet meer en vraagt hij de eerder genoemde gasten om hulp. Dat pakt redelijk uit. Het kleine stukje Rufus Wainwright in What Can I Do is het enige wat ik van die man dit jaar tolereer. (Want Two, vreselijk!) You Are My Sister is een droom die werkelijkheid wordt voor Antony, nu hij een liedje met Boy George mag zingen. Ik mag graag denken dat je zijn blijdschap kunt horen. Lou Reed is misschien de grootste naam. Hij speelt op zijn gitaar en mompelt wat. Niet echt boeiend, op een sowieso lawaaiige track, het minste nummer van de plaat.
Het is vast geen toeval dat ik, ook weer bij deze plaat, het slot en het begin het interessantst vind. Waarschijnlijk willen alle artiesten altijd goed eindigen en beginnen. Aan het einde is Free at Last natuurlijk een track die op mijn oor geschreven is. Een piano en een gast die op zijn The Books over God lult. Heerlijk. Ook de dramatische blieptoon is interessant. Is het een apparaat in een ziekenhuis?
Slotnummer Bird Girl is magistraal. Eigenlijk nog beter dan Man is the Baby. Zo mooi dat er eigenlijk niet zoveel over gezegd moet worden. Dan benadruk ik nog maar een keer dat het succes volkomen verdiend is.

I am a bird girl now
I've got my heart
Here in my hands now
I've been searching
For my wings some time
I'm gonna be born
Into soon the sky
'Cause I'm a bird girl
And the bird girls go to heaven
I'm a bird girl
And the bird girls can fly
Bird girls can fly

Hoogtepunten:
*For Today I Am a Boy
*Man is the Baby
*You Are My Sister
*Free at Last
*I Am a Bird Girl