De Week (van 06-12-05)

*Broken Social Scene - Broken Social Scene
Zoals gewoonlijk weinig tot geen nieuwe inzichten bij deze nieuwe luisterronde. Het blijft een charmant rommelig plaat. Misschien is het manco wel dat geen van de liedjes uiteindelijk, na een veelbelovende start, een echte knaller blijkt te zijn. Swimmers is nochtans erg mooi en, als gezegd, de algehele sfeer is geweldig.

*Alan Hovhaness - Symphony No. 22 "City of Light" & Cello Concerto
(Alan Hovhaness, Já nos Starker, Dennis Russell Davies & Seattle Symphony)
Net al Buxtehude vorige week, is Hovhaness een componist waar ik nog nooit van had gehoord. Hovhaness was een Amerikaan met Armeense roots, die net deze eeuw haalde. City Of Light is een nogal stroperige symfonie, ik vond er eigenlijk weinig aan. Ik zei laatst dat ik klassieke muziek graag heb als luxe geluidsbehang, daaraan voldoet dit werk van Hovhaness dan weer wel, maar eigenlijk is dat toch ook iets te weinig. Het enige moment dat de muziek zich op de voorgrond dringt is zodra er wat Oosterse invloeden zijn te ontwaren. Het lijkt net de soundtrack van Disney's Mulan op dat moment. Sowieso heeft de symfonie wel wat weg van pronkerige filmmuziek.

*The Clientele - Strange Geometry
Het snoepje van het begin van deze week. Geweldige popdeuntjes inclusief een het bijna per definitie leuke Britse spoken word nummer: Losing Haringey. Denk aan Blur en Belle & Sebastian.
Maar je weet hoe dat gaat, we hoppen van het ene naar het andere albumpje, op zoek naar kortstondige "kicks".
Meestal ben ik qua muziek erg op Amerika georiënteerd dus het zou best eens kunnen zijn dat Strange Geometry voor mij het leukste Britse plaatje van het jaar is.

*José González - Veneer
Deze plaat bivakkeerde al sinds afgelopen september op de computer, maar ik heb 'm nu pas een echte kans gegeven, dankzij de nu al legendarische stuiterballenreclame van Sony. Het is duidelijk "in" om een dance/electronica nummer op je gitaar te spele, zie ook Iron & Wine dat Such Great Heights speelde. Helaas ken ik het origineel van The Knife's niet, maar José's versie van Heartbeats, het nummer van de reclame, is erg fijn. González kan fantastisch gitaarspelen. Op Allmusic staat: een combinatie tussen Joao Gilberto en Nick Drake. Een geweldig compliment, technisch gezien zeker waar. Uiteindelijk is de 2e helft van de plaat misschien wat te zwak. Positief blijven, zeker de eerste 5 nummers zijn zeer de moeite waard.

*Múm - Yesterday Was Dramatic, Today Is Ok
*Fats Domino - The Collection
De oogst van Sinterklaas.
Het debuut van Múm moest ik altijd nog eens kopen. Jaren geleden wel eens een hele dag in Amsterdam naar die plaat gezocht, maar nee, overal uitverkocht, dan wel sowieso niet te krijgen. Snap eigenlijk niet waarom ik 'm toen niet gewoon online bestelde? Kwam niet in me op waarschijnlijk. Zoals ik al zovaak heb gezegd: Deze plaat heeft me voor mijn eigen muziek altijd veel inspiratie gegeven dus alleen al daarom hoort ie in mijn kast staan. De 2 mindere platen die Múm hierna maakten stonden er al in, dus ook uit esthetisch & verzamel-oogpunt was de aanschaf noodzakelijk.
Fats is voor mij een ontdekking van dit jaar. De pick-up heeft alweer het loodje gelegd, dus het was hoog tijd om eens een goedkope verzamelaar op de kop te tikken. Wel jammer dat er schandalig groot "Copyright controlled" op het kaftje staat.