De Week (van 20-12-05)
*Ryan Adams - Jacksonville City Nights
Wat is er met Adams gebeurd? Sinds Gold heeft hij niks behoorlijks meer gemaakt. Op deze plaat zingt hij zelfs abominabel. In deze stijl van country is er dit jaar een 10 keer betere plaat gemaakt, namelijk Begonias van Caitlin Cary (hee, dit zat toch in Whiskeytown..) en ehm.. nog iemand. (Thad Cockrell, stomme naam, die ga ik niet onthouden)
*Sergej Prokofjev - Symfonie nr. 1 & 5 (Op. 25 & 100)
(Stephen Gunzenhauser & het Slowaaks Filharmonisch Orkest)
Het beste stukkie klassiek in weken. Het is heel elegant en een beetje bekakt maar wel erg mooi. Symfonie 1 is ook lekker kort. (En een beetje springerig, maar gaat dat samen met elegant?)
*Automatic Buffalo - Party People
*Cords - Lunch Box
Toch nog wat meer in de biebramsj gevonden. Party People is een bijzondere plaat. Niet omdat de plaat goed is. Het is meer het idee dat erachter zit. Ik kan me zo voorstellen dat Luc de Vos op een dag zat te dromen van wereldwijd succes, en dacht, ik moet een plaat in het Engels maken. Zo geschiedde. Ik hoorde hem ooit op de radio vertellen dat hij zelfs persoonlijk een exemplaar naar een/het kantoor van de BBC had gebracht om 't te overhandigen. Nooit meer wat van gehoord. Logisch, want de kracht van De Vos zit in de Nederlandstalige teksten. In het Engels hoor ik ineens dat de liedjes allemaal hetzelfde zijn en dat zelfs de manier van zingen vaak hetzelfde is. Zelfde kreet/noot aan het eind van elke regel.
Dat plaatje van de Cords valt in de categorie "kopieën vervangen door het echte werk". Lunch Box is niet echt goed, zeker niet zo goed als ik me die plaat herinnerde, helaas. Jaren terug had ik 'm zelfs op een vakantie-tapeje staan. Ik weet niet meer wat ik er toen hoorde.
*Club Diana - Basin
Nog beter dan ik vorige week schreef. Het merendeel van de nummers is echt steengoed.
*Twizzle - Soda Fountain
Zeer interessante ontdekking: maffe electronica meets oubollige country uit 1999. Online te downloaden via: http://www.comfortstand.com/catalog/002/
*Waking Life
Maffe filosofische tekenfilm. 2 problemen: Is het eigenlijk wel een tekenfilm? Het is eerst als "gewone" film opgenomen en daarna is er animatie van gemaakt. Wel grappig, maar het ziet er ook heel knullig uit, zo af en toe. In de beste gedeelten is er het meest radicaal geanimeerd zodat je de live-action er bijna niet meer doorheen ziet "schijnen". 2e probleem: alles beweegt! Alles (huizen, tafels) gaat op en neer. Heel irritant.
De film draait om het fenomeen dromen en werpt daar ook wel interessante theorietjes over op, zoals: They say that dreams are only real as long as they last. Couldn't you say the same thing about life?
Het hoofdpersonage probeert wakker te worden uit een hele rare en lange droom. Aan het eind blijkt hij dood te zijn. Wat dan weer zou samenhangen met het feit dat er na je dood nog hersenactiviteit is voor een kleine 10 minuten. Als je in die 10 minuten dit soort vage dromen krijgt, kijk ik er niet naar uit. Ook in de film aanwezig Timothy "Speed" Levitch. Waar heb ik die gast eerder gehoord? Een plaat van The Books? Of toch Nitin Sawhney? Coole gast.
Wat is er met Adams gebeurd? Sinds Gold heeft hij niks behoorlijks meer gemaakt. Op deze plaat zingt hij zelfs abominabel. In deze stijl van country is er dit jaar een 10 keer betere plaat gemaakt, namelijk Begonias van Caitlin Cary (hee, dit zat toch in Whiskeytown..) en ehm.. nog iemand. (Thad Cockrell, stomme naam, die ga ik niet onthouden)
*Sergej Prokofjev - Symfonie nr. 1 & 5 (Op. 25 & 100)
(Stephen Gunzenhauser & het Slowaaks Filharmonisch Orkest)
Het beste stukkie klassiek in weken. Het is heel elegant en een beetje bekakt maar wel erg mooi. Symfonie 1 is ook lekker kort. (En een beetje springerig, maar gaat dat samen met elegant?)
*Automatic Buffalo - Party People
*Cords - Lunch Box
Toch nog wat meer in de biebramsj gevonden. Party People is een bijzondere plaat. Niet omdat de plaat goed is. Het is meer het idee dat erachter zit. Ik kan me zo voorstellen dat Luc de Vos op een dag zat te dromen van wereldwijd succes, en dacht, ik moet een plaat in het Engels maken. Zo geschiedde. Ik hoorde hem ooit op de radio vertellen dat hij zelfs persoonlijk een exemplaar naar een/het kantoor van de BBC had gebracht om 't te overhandigen. Nooit meer wat van gehoord. Logisch, want de kracht van De Vos zit in de Nederlandstalige teksten. In het Engels hoor ik ineens dat de liedjes allemaal hetzelfde zijn en dat zelfs de manier van zingen vaak hetzelfde is. Zelfde kreet/noot aan het eind van elke regel.
Dat plaatje van de Cords valt in de categorie "kopieën vervangen door het echte werk". Lunch Box is niet echt goed, zeker niet zo goed als ik me die plaat herinnerde, helaas. Jaren terug had ik 'm zelfs op een vakantie-tapeje staan. Ik weet niet meer wat ik er toen hoorde.
*Club Diana - Basin
Nog beter dan ik vorige week schreef. Het merendeel van de nummers is echt steengoed.
*Twizzle - Soda Fountain
Zeer interessante ontdekking: maffe electronica meets oubollige country uit 1999. Online te downloaden via: http://www.comfortstand.com/catalog/002/
*Waking Life
Maffe filosofische tekenfilm. 2 problemen: Is het eigenlijk wel een tekenfilm? Het is eerst als "gewone" film opgenomen en daarna is er animatie van gemaakt. Wel grappig, maar het ziet er ook heel knullig uit, zo af en toe. In de beste gedeelten is er het meest radicaal geanimeerd zodat je de live-action er bijna niet meer doorheen ziet "schijnen". 2e probleem: alles beweegt! Alles (huizen, tafels) gaat op en neer. Heel irritant.
De film draait om het fenomeen dromen en werpt daar ook wel interessante theorietjes over op, zoals: They say that dreams are only real as long as they last. Couldn't you say the same thing about life?
Het hoofdpersonage probeert wakker te worden uit een hele rare en lange droom. Aan het eind blijkt hij dood te zijn. Wat dan weer zou samenhangen met het feit dat er na je dood nog hersenactiviteit is voor een kleine 10 minuten. Als je in die 10 minuten dit soort vage dromen krijgt, kijk ik er niet naar uit. Ook in de film aanwezig Timothy "Speed" Levitch. Waar heb ik die gast eerder gehoord? Een plaat van The Books? Of toch Nitin Sawhney? Coole gast.
posted by Ludo at 12/20/2005
5 Comments:
Dood? Dat had ik er nou nooit uit gehaald. Nog een keer kijken dan maar, echte "probleem" is dat je tegen het einde sufgeluld bent met razend interessante ideeen en het eigenlijk niet uitmaakt hoe de film eindigt. ;)
hehe, ja, een soort verfilmde cursus filosofie is het ook wel.
Er zit natuurlijk wel wat in Linklater zelf (die gast achter de fliperkast) geeft een beetje de voorzet nietwaar? En het past natuurlijk helemaal in dat de-dood-is-het-ontwaken-uit-de-droom-van-het-leven idee.
precies ik heb het echt niet zelf bedacht, ;)
En het lijkt te maken te hebben met dat auto-ongeluk aan het begin van de film.
Oh, auto-ongeluk...dat was ik echt allang vergeten.
wat een depressieve film opeens. ;)
Een reactie posten
<< Home