De Top 25 van..2 december 1996

1.One en One - Robert en Maria
2.Who Whants To Live Forever - Dune
3.Everebody Jam - Scatman John
4.Beyond Invisble - Enigma
5.Another One Bites To Dust - Captain Jack
6.Breathe - The Prodigy
7.Street Kids - Charly Lownoise en Mental Theo
8.No Woman No Cry - Fugees
9.Kiss It - Nance
10.Gabbertje - Hakkûhbar
11.Sing - Nakatomi
12.Een (a) Moment Zonder You - Nasty
13.Simply Beutifal - Loï s Lane
14.To Be Contineud Mix - Howie D en Yohn
15.Swingin On A Star - C. Lownoise M. Theo
16.Don't Speak - No Doubt
17.Unity - DJ Paul
18.Where Do You Go - No Mercy
19.Airbag Generation - Lolo Ferrari
20.Good To Go - Flamman en Abraxas
21.Say You Be There - Spice Girls
22.1st Of Tha Month - BTnH
23.Children - Robert Miles
24.Hardcore Feelings - Charly L. en M. Theo
25.Quit Playin Games - BSB

Tip van de week Marco Borsato - De Waarheid
(volledige lijst in authentieke spelling)

Deze week is Children doodleuk weer teruggekeerd in de wat matte lijst. Waarschijnlijk om te vieren dat Miles' laatste hit nu ook de nummer 1 positie heeft bereikt. Daar heeft het nummer 5 weken over gedaan, een record in traagheid dat het deelt met No Doubt's Just a Girl. En ziedaar, No Doubt is ook al terug. Zij wel met een nieuwe single. Don't Speak. Ik denk niet dat deze enorme hit in deze lijst echt hoog gaat komen. Daarvoor staat (en stond, natuurlijk) de stem van Stefani me teveel tegen. Het zeurderige toontje werkt wel grappig in de up-tempo punky nummers.. In een ballade wordt het toch echt wat teveel. Gelukkig rockt het refreintje nog een beetje, wat in de videoclip bijna overdreven (maar goed voor de coolheidsfactor) werd geïllustreerd door beelden van een zweterige live-performance, met Stefani in haar gebruikelijke kleine sporttopje. Het is al vaker gezegd, maar nogmaals de videoclip maakt verder op amusante gebruik van de gebroken liefdesrelatie in de band, alsmede het feit dat een frontvrouw alle aandacht naar zich toetrekt. (Of sowieso krijgt)
Iets lager vinden we Good To Go, een absolute klassieker, die ik helaas niet meer in de originele versie kon vinden. Er is wel een 2005 remix van ene DJ Maurice. Een figuur uit Après Skihut kringen. Als er tenminste niet meer DJ Maurice's zijn. Als ik moet raden zal hij de eenvoudige melodietjes wel hebben toegevoegd. En een update van de drumgeluiden. Is allemaal niet belangrijk, Good To Go draait slechts om 1 element: de sample of wie weet een lid van het duo zelf, die blèrt "Let me know if you good to go." Deze kreet wordt begeleidt door handclaps en een sirene. So what, zou je zeggen. Maar op een of andere manier vormen die 3 elementen een enorm ruige combinatie. Duister en opzwepend. De rest van het nummer kan dan alleen nog maar tegenvallen. Het begint als Atari Teenage Riot maar op het moment dat de stem "I said woohoo (ofzo)" roept begint het al meer op de Outhere Brothers te lijken.. Bijna te soft voor de gewekte verwachtingen.
Er komt dus een (historisch) moment dat je genoeg CL en MT gehoord hebt: Swinging On A Star. Ik hoor geen overeenkomsten met het Sinatra nummer van dezelfde naam. "Or would you rather be a fish?" zingt Sinatra, terwijl het zangeresje bij CL en MT maar weer eens zingt over een weg naar je hart vinden. Nou ja, mijn hart missen ze finaal in dit ongeïnspireerde nummer. De samples van alarmpjes en andere hiphop breaks en fratsen kennen we nu wel.
Gelukkig kunnen ze in de herkansing met Street Kids. Hehe, alweer "a way".. Dit keer geplaveid met raver beats. Er is wel een nieuwigheidje, gepikt (zo lijkt het in deze happy hardcore context) van de Ice MC. Een Jamaicaanse toaster. Lemme show you the way! Een vervreemdende ervaring in de wereld van het duo.
Lingo-Nance's grootste hit was Kiss It. De singles van Nance stonden vooral bekend om hun gewelddadige en erotisch getinte videoclips, al heb ik daar helaas geen bewijs van kunnen vinden. In de teksten bijt Nance in elk geval ook opvallend "grof" van zich af. "You can kiss it, I am not your bitch!" Het nummer valt te prijzen om de afwezigheid van een kansloze rapper. Het is Nance die het gewicht van het nummer op zich neemt. De beat is, zoals gebruikelijk, wat te snel. Maar de melodielijnen in de vocale stukken zijn vrij fris, anders dan anders. Een beetje scherper dan gebruikelijk. Het arrangement schakelt dan over op wat meer standaard vrolijkheid, maar dat geeft niks.
Tijd voor de Fugees, met hun sympathieke cover van de Bob Marley klassieker. Wyclef Jean mist natuurlijk de enorme charme en vocale kwaliteiten van de Tuff Gong. Toch slaat hij zich er doorheen. Geholpen door de even eenvoudige als zomerse hiphopbeat. Wat me toch weer aan de laidback sfeer van OMC moet denken. (Komt waarschijnlijk ook door de half gezongen rap) Alleen, waar is het trompetje? Jammer. De Fugees hadden natuurlijk een nog grotere hit met een andere cover. Het stomme is dat daar de rol van Wyclef nihil was.. En hier in No Woman No Cry is de rol van Lauryn echt te klein. Waarom zingt ze niet een stukje solo!? Echt een gemiste kans. Maar ach, het is wel feest want "Fugees come to the dance tonight".
Klik.