Oma's Platenkast: Blue Lights

Ik had me echt op deze plaat verheugd. Geen enkel referentiekader, ook met de hoes kon het nog alle kanten op. Een grijze kat, eerder lief dan gevaarlijk. Zou dit een ironische glamrockband zijn, of een blonde stoot? Contains poster, zei een sticker tenslotte. Dan moest er ook iets interessants te zien zijn. Voor de duidelijk, wie denkt, huh een glamrockband uit Oma's kast? Dat zal toch niet? Nee, waarschijnlijk niet, en dat zou ook blijken, maar er konden natuurlijk ook nog wel lp's zijn blijven staan van een van de vele ooms en tantes.
Als ik de hoes in handen heb merk ik dat er groepsfoto's te zien zijn in de ogen van de kat. Dat ziet er al erg tuttig uit. Op de achterkant wordt duidelijk dat we hier op een Abba-achtige groep stuiten. Met 2x3 in plaats van 2x2 leden. In het binnenhoesje staat een geweldige groepsfoto, die misschien ook wel op de poster staat, die er niet meer inzit helaas. (Opgehangen en door wie?) De dames van Pussycat hebben jurkjes aan waar de Pipettes zich niet voor zouden schamen. Bloemetjesmotiefjes, heerlijk. 2 brunettes zouden bij de bieb kunnen werken, de blonde zangeres mist een voortand, en heeft sowieso een gezicht waarvan je vermoedt dat ze jarenlang in Berlijn op een zeker station heeft geleefd. Waar ze een drugsdealertje ontmoette, die nu mag drummen. Met baardje en ziekenhuisfonds bril. Alle liedjes zijn geschreven door ene Werner Theunissen, en als talent met een zeker sex-appeal zou moeten samengaan zal dat wel de man in het midden zijn met het net niet hippe middeleeuwse baardje. Toen wel! Toen wel..
De muziek dan.. Rio, Rio is a lovely place. Daar zijn we weer, aan de Copa Cabana.Mijn grootouders verlieten zelden het land, maar kennelijk droomden ze over Rio en Mexico. Van Bronckhorst duikt trouwens op.. Hij is muzikant geworden.. Just go to Rio where Gio'll be playing for you. (wheoe, wheoe! Mireille Mathieu zou goedkeurend knikken)
Met Pussycat zijn we in de jaren '80 belandt. Dat is duidelijk te merken aan de productie, die helder en glad is. Tikkeltje Fleetwood Mac zelf, maar dan ben ik echt aardig.
Werner Theunissen hield niet van enerverende deuntjes want ze kabbelen allemaal mid-tempo door. Wel met een zeker hypnotizerende groove.
Blue lights in my eyes ev'ry day.
Kermis in Then The Music Stopped. Het geluid van een draaimolen.. Dit neigt dan weer naar de suffe kant van de Cats. Ik vraag me af of alle 3 de zangeressen leads zingen, ik ben niet scherp genoeg (of zij zijn niet duidelijk genoeg) om ze te onderscheiden. Och nee, een outro met vrolijke lalala's. Kermis inderdaad. Zelfs de blazers gaan hoempapapa. Lalahoptadaa. Het is me al duidelijk, die Werner is een aardig arrangeur, maar goeie melodieën moeten nog komen.
Kant A is kort. Slechts 4 nummers, naast Blue Lights is vooral het slot Rain goed. Daar zakt het bedaagde mid-tempo en met een beetje onweer en regen zet je altijd de sfeer goed neer. Ouwe truc. Synthetische strijkers en dan.. een steel guitar. Pwieew. Loving him was easier one sunny day. Just a simple touch could make me fly away. Dit heeft geen pretenties, maar is gewoon een oerdegelijke meedeiner. I can feel the falling rain! (Koortje: rain rain rain, falling down on me) Galmen maar, bonuspunten voor de Springsteen belletjes. Rain falling down on me, you may cover the trace (?) of tears on my face. Rain rain falling everywhere. De tekst heeft de blues à la Dybdahl en het is echt een lekker nummer, met een paar goeie snare fills, waar ook het onweer zich weer even laten horen. MOR-pop van de bovenste plank.
Sowieso wel leuke teksten trouwens op de plaat trouwens.. Wat dacht u van deze: trees are crying down the cloudy hills, raindrops chase away the lonely daffodils!
Kant 2 opent met een mooie witte funk riff. Hopelijk gaan de vocalisten ook wat los. Ze zingen toch wel heel voorzichtig. Cha cha me baby I'll cha cha you.. Hey, een hint van Stevie Nicks in haar stem, dat gaat goed. Heftige piano.. Ah, een nieuw couplet. Bouw die spanning maar op, zal hier dan het knallerrefrein komen? Ondertussen wel lekker foute Phoenix electrische gitaarlickjes. Nee, het doet me eerder aan die kersthit van Rea denken, wanneer hij zingt I'll send my love to you.. De meisjes van Pussycat gaan verder met I hate those lonely nights in my room.. (een lager Stevie register) En maar wachten op dat refrein. Nee, de sound is er, maar de ware schrijverspen ontbreekt. Gemiste kans. Daar helpt zelfs een latin gitaarsolo niks meer aan.. En de saxofoonsolo die daarna komt al helemaal niet. Vulling en toch geen inhoud. Maar positief blijven, wel een lekkere dansbeat.
Nog een voorbeeldje van een geweldig stukje tekst: Hitchhiking down la route du soleil, still six hundred miles to go to Marseille, Suddenly a good looking frenchman stopped and he said "bonsoir Mademoiselle." Just as I wondered if there's nothing to say (hm??!) he drove his Mercedes 350 SLE (production placement?) into a motel parkin' garage at Lyon (is Lyon 600 km van Marseille?) En is ze hem dan gewoon gevolgd, nadat hij hallo mevrouw zei!?
En het wordt nog beter.. Het refreintje: une chambre pour la nuit! (that's a room to make l'amour! )
De zangeressen zullen live wel een leuk dansje hebben gedaan, terwijl ze het Frans extra dik aanzetten.. Up-tempo blazertjes, au secours, au secours. au se-se secours!
Gitaarsolo, Jodeeladelohiti! Het is onwerkelijk. I'm getting chivery when i'm being undressed, he said that's no problem, cherie, there's me to keep you chaud.. Comment? HOT!
Wederom zou ik zeggen, had dit ingeschreven voor het Songfestival het is lekker fout en kinky.
We blijven in de dubieuze onderwerpen met Teenage Queeny. Ineens gaan ze weer een beetje country.. Daddy's been looking for you, while mummy stayed inside (grappig genoeg in het boekje omgewisseld, ik vond het al vreemd) Your sister has been seeing you, in some big shining bar, a fellah (!) called Rossini.. Oh oh oh Teenage Queeny.
Melodieus was kant A trouwens beter en origineler, de wendingen in dit afgezaagde deuntje klinken wel heel bekend.
Laatste nummer alweer, 1 magere ballade laat ik maar onvermeld.. I Don't Want To Rock 'n Roll.. Een omkering van de Britney hit. De zangeres moppert.. Altijd maar weer met die old dirty star naar een ouwe bar. Ze voelt de beat niet meer. En dan een mooi stukje poëzie: you just shake your hips throw me over your shoulder, everytime i get down.. I feel much older.
Overigens is de riff natuurlijk het hardste van de hele plaat. Oh wat een slimme ironie. I don't wanna rock 'n roll (old school fifties style..) Heerlijk simpele akkoorden. Beeeeng Beeng... Eindelijk wat losheid in de wat verkrampte zangstemmen. Jerry Lewis gekte op de piano..
Leuk einde van deze uiteindelijk toch zeer amusante plaat.
De nabeschouwing is trouwens ook niet onaardig. De meisjes in de band blijken Pools-Limburgse zusjes te zijn en Werner Theunissen was hun gitaarleraar! (En hun grootste hit Mississippi stond 129 weken in de hitparade van.. Brazilië)