Oma's Platenkast: Jij En Ik

Dit moet wel een van de meest bizarre platen uit deze reeks zijn. Het "Duo Onbekend" met het album Jij en Ik. Dit kleinood verscheen op het Telstar label van Johnny Hoes, die ook de titeltrack schreef. Meteen het enige liedje dat hij bijdroeg, dus het zal wel geen toeval zijn dat de plaat juist naar dit nummer is vernoemd. Je moet je baas een beetje te vriend houden tenslotte.
Op de voorkant staat het fameuze duo, zittend aan een tafeltje. De vrouwelijke helft lijkt een beetje op de Zangeres zonder Naam (veel anonimiteit in deze kringen) Ze heeft een prachtig blauw jurkje aan en bijpassende muziek. De mannelijke helft lijkt eerder een typetje van Koot & Bie. Dikke bril, schuine neus en een strenge blik. Kan zo in Loenatik. Beiden hebben scheer-apparaat microfoons in de handen. De man lijkt bijna de hand van de zangeres te willen vastpakken, wat mooi de thematiek van de plaat illustreert.. Allicht, relaties.. En vooral Trouw. In de liedjes gaat het continu over vrouwen die al jaren (dagen en nachten) op hun man wachten, die op sjouw ging met 'n andere vrouw. En maar wachten, een feminist zou er van gruwen. Werkelijk gênant. En dat is dus bijna een heel album lang. Ik blijf hopen, dat je zal komen.. Op een dag, terug bij mij! Ik zal wachten (!!) vele.. nachten! Want ik weet je hoort bij mij. De kinderen vragen oh mammie, waar is nou ons papa naar toe, kom terug dan is 't weer zo als het moet!
En de vrouw smeekt, kom terug.. Als je toch eens zou besluiten terug te komen, dan zou ik met heel mijn hart weer naast je gaan staan. Vergeven is ook een kunst
Of de man gaat varen.. : Je zou me schrijven zodra je aan zou komen. Maar ik heb nog steeds geen woord van je vernomen! Wie weet is het wel als cabaret bedoeld.. Toch blijf ik wachten (!) op een lange brief van jou. En dan neemt de zangeres alleen het woord.. Ik sta hier te staren over de baren.. En ze denkt aan de laatste kus. En wat er ook gebeurt (d'r matroos is waarschijnlijk al 10 jaar met een Afrikaanse getrouwd) Ik blijf je trouw..
Een klein gedeelte is wat optimistischer van aard.. Zoals de titelsong van Hoes. We nemen nooit een ander! Ja, mijn schat we worden oud. Zilverdraden tussen 't goud. (Een knap staaltje poëzie) Maar gelukkig, altijd zul je voor me bliiiijven, het meisje met het gouden haar.
Er worden zelfs nog een paar goeie tips voor een lang huwelijk gegeven.. Doe wat water in de wijn en er zal steeds vrede zijn.. Het valt nog mee dat er geen onsubtiele hints worden gegeven om een groot en katholiek gezin te stichten.
Mijn favoriet is.. Tralala.. Oh Mallorca, eiland van de liefde! Eiland van de zon.. De muziek en de gitaren! Kan op een compilatie met dat Mexico-deuntje van Jack Jersey. Er zelfs een aardige orgel-solo te horen. Over orgels gesproken..
Tekstueel is het best amusant allemaal, maar realiseer je dat muzikaal elk nummer (ook!) identiek is.. Ingrediënten: hoempapa drums, die zachtjes op de achtergrond spelen, ondefinieerbare achtergrond begeleiding en dan 1 jengelend waterig Harry Merry orgeltje dat de hoofdmelodielijn speelt. Die nooit verandert. Bovendien zingt het duo in elk liedje deze melodielijn gewoon mee: (bijna ten alle tijde) samen. Simpeler kan het echt niet. Interessante vocale harmonieën vergeet 't maar.. Enkel in 't slotnummer waagt de zangeres zich aan een wat hogere uithaal. Zal dan ook wel een octaafje zijn.
Oh en wat zou toch het laatste woord van de plaat zijn? Zelfs de laatste 5 woorden zijn nog te raden.. (Optimistisch einde natuurlijk, ik blijf....)
Google verschaft niet al teveel informatie. Ik dacht even dat het Duo echt getrouwd was.. Maar volgens mij schreef Pa de muziek en zong zijn vrouw in het duo.. Maar met wie!?
Ze kwamen uit Breda en hadden een muziekwinkel. Hun zoon Frank Verkooyen timmert inmiddels ook aan de weg. Moeder Verkooyen zat eerst nog in een ander Duo met de bekendste Bredanaar, de Smurfenman, zo vertelt Frank hier. Het zou toch niet zo zijn dat die man met die bril Pierre Kartner is? Wie weet..