De Top 10 van..4 maart 1997

1.Hit 'M High - Monsters Of Space Jam
2.I Believe I Can Fly - R. Kelly
3.Little Wonder - David Bowie
4.We Like To Party - Party Animals
5.Ain't No Dub - Apollo 440
6.I Miss You - Björk
7.Don't Let Go - En Vogue
8.Party - De Charly s
9.Supergabber - Hakkuhbar
10.Don't Speak - No Doubt

Tip: I Shot The Sheriff
(volledige lijst in authentieke spelling)

De laatste top 10, maar vrees niet.. Er volgt nog 1 lijst. De lijst van de omwenteling. Wacht maar. Dit zijn de laatste stuiptrekkingen van de eurohouse en happy hardcore. Volgens mij zeg ik dat al weken, maar dit keer is 't werkelijk zo.
Voordat we pogen naar wat nummers te luisteren, even opmerken dat het inmiddels 4 maart is. Een dinsdag! Wederom was er weer een behoorlijk groot gat gevallen. 3 weken. De ware zin om een lijstje te fabriceren was duidelijk over. Ik vind eigenlijk dat er na zo'n pauze wel 10 nieuwe nummers in de lijst konden staan. Niet dus.
Onderin nog steeds No Doubt. En bovenin is het ook maar saai stuivertje wisselen.
Het is jammer dat goede muzikale grappen vaak om zeep worden geholpen door herhalende navolgers. Denk aan Gabber Piet en al die anderen die een kinderdeuntje op gabberbeats zetten. Nog stommer is het eigenlijk om je eigen goede grap uit te melken. Tuurlijk, de centjes zijn fijn.. Maar misschien juist daardoor is het wat flauw. Je hebt je punt gemaakt, we hebben gelachen. Back to business. Maar nee, Hakkuhbar maakte nog minstens 3 singles na Gabbertje. En ik weiger Supergabber op te zoeken. Al denk ik dat ie sowieso onvindbaar zou zijn.. (Even later)
Toch geprobeerd natuurlijk.. En ja hoor. Een video die van TMF is geript, met in de laatste frame ook nog de kop van.. Natuurlijk.. Mental Theo.
Vergeet ook niet deze vogels uit Rosmalen te checken.
Ik heb in de loop van deze serie allerlei happy hardcore acts bewierookt. Alleen met de Party Animals is het, zover ik me herinner, nooit echt gelukt. Nu hebben ze hun laatste kans. We Like To Party. Klinkt als een titel voor een waar anthem. Ik ben benieuwd. Party Animals! De gabbertjes schreeuwen We Like To Party (natuurlijk) Boem.. Boem.. De melodie heeft wel iets Russisch. Je kunt er vast goed een Kozakkendansje op uitvoeren. De MC is daar klaarblijkelijk mee bezig want hij schreeuwt: "Word een beetje duizelig!" Best hilarisch allemaal.
Gelukkig staat iets nog lager nog wel 'n goed "nieuw" nummer. Appollo 440's grootste hit, heet eigenlijk Aint' Talkin' About Dub, een titel die gebaseerd is op de belangrijkste sample. De beroemde gitaarriff is gejat van Van Halen's Ain't Talkin 'Bout.. Love! Eigenlijk is dit een goede gelegenheid om even over Van Halen te contempleren. Ze moeten een devote fanbase hebben want Wikipedia staat vol met technische artikelen over de band. Lees bijvoorbeeld deze uitgebreide verhandeling over Eddie van Halen, en dan met name hoe zijn gitaarspel (blijkbaar?) de rockwereld heeft beïnvloed. Ik zou geen Van Halen hit kunnen noemen, worden ze eigenlijk nog op de radio gedraaid? Nee denk ik. Dus maar 'ns luisteren naar de song waar de riff uit werd geplukt. Oef, dat is een stuk langzamer. Apollo 440 heeft de riff minstens dubbel zo snel afgespeeld. Moeilijk daaraan te wennen. Bovendien had de Wikipedia song-pagina me een echt ruige punkrock hit in het vooruitzicht gesteld. Ik vind het anders vrij soft en glad. Wie weet had David Lee Roth wat meer moeten schreeuwen. Het gitaarwerk is echter best wel tof. De break is ook lekker radicaal. Het moment dat de song weer losbarst na de break is zeker een staaltje classic rock om U tegen te zeggen. Heck, hoe vaker je 'm hoort, hoe leuker ie wordt.
Apollo 440 tuigt de riffs op met razendsnelle junglebreaks. De kracht van het nummer zit echter in de slimme variatie. Waar Daft Punk hun Breakwater-riff maar bleven herhalen, haalt Apollo 440 een kek trompetje tevoorschijn in een spacy break met electronische akkoorden, die dolfijnen in de oceaan suggereren.
Eigenlijk pijnlijk om te constateren dat Robot Rock zo'n beetje 10 jaar na dit nummer eenzelfde soort kunstje is. Van Daft Punk mag je toch wel iets écht origineels verwachten.
Greetings, earthlings! We have now taken over your radioooo!
Monsters schijn je als Monstars moeten spellen. Met reden, want de beesten vormen een All-Star basketbal team. Vol NBA vedetten als Patrick Ewing en Larry Johnson die in monsters waren veranderd, door een of andere slechterik. Misschien dat ieder monster wel bepaalde karakteristieken had, waardoor je de basketballer die "erin" zat kon herinneren. Nou ja, het Amerikaanse publiek dan.
De muzikale equivalent is ook al een All-Star team, bestaande uit B-Real, Coolio, Method Man, LL Cool J en Busta Rhumes. Allemaal kundige rappers natuurlijk. B-Real van Cypress Hill is in deze context natuurlijk mijn favoriet. Wat me vooral opvalt is de uitstekende beat. Geproduceerd door de Track Masters, een lastig te googlen, dus anonieme entiteit. Ach who cares, What's up doc? The Monstar funk!
Klik.