Oma's Platenkast: An Evening With John Denver

Is die John Denver even 10x beter dan ik ooit zou hebben durven denken! Ik dacht, die maffe vogel met de belachelijke bril zal wel pathetische softpop deuntjes maken, waar vooral oma's van houden. Nou ja, misschien doet ie dat ook wel. An Evening With John Denver had een dubbel LP moeten zijn, maar helaas zat alleen de 2e plaat er nog in. Zonde. Extra vreemd is dat er nog een andere Denver plaat bij de enorme stapel zat, die ook al leeg was!
Als je de man breed ziet grijnzen op de voorkant zou je zweren dat hij een paar verkeerde genen of chromosomen heeft. Misschien komt het door de bril.. Hij staat wel mooi in een fantastische zaal, valt op de achterkant te zien. Het Universal Amphit theater in Universal City. Staat me vaag bij dat dat een filmstadje was (half pretpark?) dat, vanzelfsprekend, door Universal uit de grond was gestampt. Fantastische zaal zei ik dus.. Het lijkt wel een UFO. Een magistraal rond plafofond.. Duizenden lichtjes. Kan zo in Disneyland qua magie.
Tijd om kant 3 'ns op te zetten..
Een gitaartje tokkelt als het beste van Simon & Garfunkel.. Lady are you crying? Het publiek begint voorzichtig te klappen. Do the tears belooong to me? Denver zingt vriendelijk met een aangenaam vibrato. Hij staat op een klein verhoginkje, achter hem worden mooie beelden geprojecteerd. Lady you've been dreaming, I'm as close as I can be. Hij heeft een enorm orkest bij, maar dat stelt zich bescheiden op. Voorlopig horen we alleen wat percussie rinkelen. De contrabas begint te spelen. De plaat kraakt, het lijkt wel regen dat op het dak van het theater valt. I wish you could now how much I looove you. Beetje falset zang hoort er ook in. Sentimenteel, maar mooi. Lady are you happy? Do you feel the way I do? Lady, My Sweet Lady. I swear to you our time has just begin. Pling, een mooie slot-flageolet.
John Denver is vooral meer hippie, meer Alice's Restaurant dan ik dacht. Hij strumt zijn gitaar enthousiast in Annie's Other Song. Lalalalala! De conga's zorgen voor een authentieke dag in 't park sfeer. In de binnenhoes is ook goed te zien hoe aangenaam rommelig de backing band om hem heen is opgesteld.
Met afstand het hoogtepunt van de hele tweede plaat is Boy From The Country. John Denver pende het merendeel van de aanwezige nummers zelf, maar dit is een goedgekozen cover. Als je de simpele ziel Denver ziet weet je ook dat een nummer als dit op zijn lijf is geschreven. Eenvoudige plattelandsjongen. They drove him out, into the rain. Some people even said, that the boy from the country was insane. Sorry John! Muzikaal vergelijkbaar met de opener, maar nu komt het orkest wel in actie met zachtjes aanrollende orkestnoten. De drummer tikt op zijn stokjes.. He tried to tell us that the animals could speak. Who knooows? Perhaps they do. How dou ya know they don't..? En dan dat refrein.. Boy from the country, left his home when he was youuuung. Al die lang aangehouden trillende noten, gewoon perfect. Boy from the country he loves the sun. Yes he does, yes he does. Denver zingt het allemaal weer in zijn uppie, op de top van zijn bereik, geen achtergrondzangeres, heeft ie niet nodig. De falsetnoten aan het end zijn ook waanzinnig. Het publiek is terecht uitzinnig. (Rita Hovink rijm)
Diepe zucht, nu hoeft het al niet meer voor mij. Maar Denver is nog lang niet klaar natuurlijk.. Hij begint een meer verhalend nummer Rhymes & Reasons. It's here we must begin to seek the wisdom of the children. Kinderen, bloemetjes, al mijn broeders en zusters, verenigt u. Like the music of the mountains! Het wordt wel erg pastoraal nu met dwarsfluiten, hoorns en God weet wat nog meer. Teach us to be free! This song is a prayer to non-believers.. Oh, oh.
Forest Lawn is een voorproefje van de slotkant.. De vrolijke hillbilly country kant. I wanna go simply when I go.. They'll give me a simple funeral, I know. Op naar Forest Lawn.. Een vrolijke begrafenis, met een military band. I'll find my comfort there.
Een banjo danst op slotkant.. Yiihaaa. Pickin' The Sun Down. Ik zie rijen en rijen van bomen. En dan maar plukken, vrolijk fluitend. John Denver houdt wijselijk zijn mond tijdens dit volksdansje.
Daarna gaat hij verder met de thematiek waar hij gebleven was.. Clap your hands! Thank God I am a country boy. Viooltje, dat nog van zijn pa was, en een gitaar erbij. Fijn. Neem je vrouw bij de hand.. Maar de kids slapen "so I keep it kinda low". Life ain't nothing but a funny, funny riddle. Woohoo. Het lijkt het geluksdorp wel uit Burton's Big Fish. Gezellig. Denver's stem slaat over van enthousiasme terwijl hij in lachen uitbarst.
Ik hoop dat er ook nog wat serieuzer folky werk langskomt, maar het publiek heeft liever dit. De applausmeter slaat hier het verst uit.
West Virginia.. Blue Ridge Mountains. Life is old there. Country roads, take me home to the place I belong. Was dit een grote hit? Of is de melodie gebaseerd op een traditional, dit klinkt wel heel bekend. Hier klinkt Denver een beetje zoals ik 'm verwachtte.. Een massale samenzang op het goede leven in Amerikanen. Net iets te overdreven.
Het orkest krijgt weer wat te doen in Poems, Prayers and Promises, een aardige contemplatie op het leven. What about our dreams? And all the memories we share?
Though my life's been good to me.. There's still so much to do. Denver's eigen Testament na de eerste x aantal jaar van zijn leven. Denk aan Boudewijn de Groot. Hoe lang zou het nog duren voordat Denver een vliegtuigongeluk kreeg? Misschien was dat pas in de jaren '90, toen zijn grote roem al was afgenomen..
Na de contemplatie is het tijd voor een wedergeboorte. Op zijn 27e.. Colarado Rocky Mountain High. Een nieuw begin. Een eenzame wandeltocht door de bergen om de demonen te vedrijven. Zen zonder motorfiets. He knew he'd be a poor man if he never saw an eagle fly.
Tot slot richt Denver zich eindelijk uitgebreid tot het publiek. This Old Guitar is een gepaste toegift. Denver verteld hoe hij een gitaar van oma kreeg.. Een paar meisjes in het publiek, die vooraf door Denver zijn ingehuurd, roepen. YAY Grandma..! Denver lacht overdreven en zegt droogjes.. Far out.
Denver verteld hoe hij die gitaar verloor.. En 'm een paar jaar later terugvond. So I told him everything that'd happened to me since the last time I last saw him.. And it told me a few stories. So I wrote this song! Gelukkig nog een keer S&G stijl.. This old guitar taught me to sing a love song. Art had eigenlijk wel mee mogen zingen, die zangharmonieën mis ik nu aan het slot van de plaat voor het eerst. I love to sing my song for you, Yes I do.. Jammer dat het publiek niet tijdens het liedje uit verrukking begint te klappen, dat zou een kippenvel momentje hebben kunnen zijn. Maar het zit braaf op stoeltjes, theatervolk.. Maakt Denver niks uit. I love you people, thank you very much.
Prima plaat.