dinsdag, oktober 31, 2006

De Week (van 31-10-06)

*M. Ward - Post-War
Tsja, dit wordt dan de 3e keer zijn dat ik hier iets over ga zeggen. Het blijven ook op cd kwaliteits-pastiches.. De snellere "surf"-pastiches boeien nog het minst. In vergelijking met de vorige luisterbeurten is de titeltrack Post-War wat in mijn achting gedaald. (Beetje saai) Chinese Translation blijft goed, misschien wel zeer goed.. De eer daarvoor gaat ook gedeeltelijk naar My Morning Jacket's Jim James die er zijn fraaie ijle stem laat horen.

*Lou Reed - NYC Man
Een dubbel-cd met zijn grootste hits, die ik vorig jaar in de hoedanigheid als Goedheiligman mijzelf had geschonken. Toen eigenlijk niet eens zo vaak geluisterd, maar af en toe is het wel weer goed om de man (en met name The Velvet Underground) opnieuw te ontdekken. Heerlijk! Grootste verrassing deze keer is een solo-werk van Lou getiteld Street Hassle. Er schijnt ook een album met die titel te zijn, maar hier heb ik 't dus over het lied van 11 minuten.. Een doorjengelende viool, een geweldige gitaarpartij, die eindeloos opnieuw begint.. En dan verschillende spoken word gedeelten. Precies zoals het hoort. De tekst interesseert me niet eens zozeer. De melancholie is genoeg. Hey, wat hoor ik daar "tramps like us we were born..".. Lou geeft een knikje aan de Boss? Nee, in de liner notes beweert Lou dat het werkelijk Springsteen is.. Zou kunnen. Oh, vergat ik nog een ander belangrijk muzikaal element in dit nummer te noemen.. Het koortje. Ik had Street Hassle trouwens al eerder moeten ontdekken want het nummer wordt gebruikt in het uitstekende The Squid and The Whale. (Een film met, zie hieronder, Jeff Daniels)

*The Whitest Boy Alive - Dreams
Die arme Erlend Øye, eigenlijk kan ik geen project van de man te horen zonder vrijwel meteen te denken: "Wat de f**k voert zijn KOC-kompaan Eirik uit?" Die man heeft nog steeds geen solo-werk uitgebracht, terwijl hìj het toch is die het gros van materiaal voor de Kings schrijft.. Zou de man zo langzaam schrijven? De 2e plaat van het duo was tenslotte ook al gevuld met restjes.. Ondertussen blijft Erlend een zeer bezig baasje. En het gaat steeds beter. Dit is zijn meest succesvolle werk "op zijn eigen" tot nu toe. Hij heeft een bandje uit de grond gestampt in Berlijn, en samen spelen ze heerlijk droge, eh, new wave schijnt dat dan te heten. Lekker (zelfs lieflijk) krassende gitaartjes en een warme Rhodes. Zit prima elkaar. Het hoogtepunt is opener Burnin' (stiekem het enige écht goede nummer) Maar wat voor een! Alleen die bandnaam.. Vind ik wat ongelukkig gekozen. Die doet toch denken aan een solo-project van Erlend. (Tenslotte de witte nerd) Maar de andere gasten in de band zijn dit keer toch ook van belang?

*Guillemots - Through The Window Pane
Weer een plaat met een geniale opener. Little Bear. Sterker nog in dit geval ben ik niet verder gekomen.. De Guillemots had ik ten tijde van die ep van eerder dit jaar vluchtig beluisterd. (En toen onder het kopje nieuwe Engelse bandjes die me niet boeien geschaard) Onterecht.. Want de Guillemots zijn bepaald niet saai, of volgers van een hype. Ze zijn juist onduidelijk en vreemd en schieten alle kanten op. (Wacht ik zei net nog dat ik bij Little Bear was blijven steken, nou ja zo ongeveer dan)
Snel terug dan.. De plaat opent daar totaal verrassend met een sentimenteel orkest (kan zo in Eternal Sunshine) en dan croont de zanger als.. als wie? Ik kan er mijn vinger niet op leggen. David Sylvian misschien.. (Diens On The Waterfront moet wel een van mijn favoriete blauwdrukken zijn, ik hoor het overal terug) Hoe dan ook een erg goed begin, van een plaat die ik meer aandacht ga geven.

*Thomas Dybdahl - One Day You'll Dance For Me, New York City
Hier.

*The Door In The Floor
*Factotum
*Serpico
*Vertigo
*Bananas
*River's Edge
*Repo Man

De eerste film van de week stond al heel lang op mijn lijstje. Zonder te weten dat het om een John Irving verfilming ging. (Dan had ik 'm misschien nog hoger op 't lijstje gezet) Wat de film slim doet is op slechts 1 gedeelte van een boek van Irving focussen. De boeken van die man zijn tenslotte vaak te ambitieus/dik/gelaagd om helemaal te behandelen.. Gaat Weduwe Voor Een Jaar eigenlijk over een vrouw, in deel 1 van het boek (en de hele film) is ze nog een klein meisje en eigenlijk een bijfiguur. Jeff Bridges, die ik vaak verwar met Jeff Daniels, speelt een prima rol als een hoogleraar en kinderboekenschrijver en vooral, een klootzak. De relatie met zijn vrouw Kim Basinger is niet veel meer waard. Zij worstelt met het verwerken van de dood van hun 2 zoons bij een auto-ongeluk. Het nieuwe kind (het meisje) bracht daar geen verbetering in. Het is zomer en de hoogleraar huurt een leerling die hem naar zijn schildermodellen/dates moet rijden. (Zijn rijbewijs is ingenomen) Deze jongen lijkt erg veel op een van de zoons.. En dat weet de hoogleraar. In een typisch staaltje Irving-cynisme wordt de jongen verliefd op de vrouw, die dat kennelijk aangenaam vind en 'm verleid. (Verwachtte de hoogleraar dat dit zou gebeuren?) Oh, nu ben ik het hele plot aan het navertellen.. Laat ik het erop houden dat de zaken vanaf dan op scherp komen te staan, die nog hinderlijk worden verstoord door wat pogingen tot flauwe komedie rond een naaktmodel.. Ander minpuntje is de muziek, die is te romantisch/massaal orkestraal voor deze vrij subtiele film, die verder prima in elkaar zit. Het einde is werkelijk geniaal. (Heeft te maken met het "verhaal in het verhaal", een kinderboek getiteld Door in the Floor, allemaal symbolisme, dat begrijpt u..)
Factotum verschilt nauwelijks van Barfly. Ik houd echt van die jaren '80 kleuren die in Barfly zaten.. Factotum heeft moderne lichte beelden. Geeft de film een killer uiterlijk. Dat past misschien wel beter. Faye Dunaway wordt wel gemist en er wordt teveel in voice-over behandelt, gedachten en gevoelens die in Barfly werden getoond door het samenspel van Rourke en Dunaway. Ik maakte vorige week een bruggetje met Drugsstore Cowboy zonder te weten dat diezelfde Matt Dillon hier Bukowski speelt. Gaat 'm redelijk af.. De stoere versie zeg maar. Factotum heeft aardige scènes (bijvoorbeeld op een boot met een getikte Fransman) maar is weinig coherent.
Ah, Lumet terug op zijn vertrouwde niveau. Dankzij Pacino, die de klokkenluider Serpico speelt. Een agent die weigerde mee te doen aan de grootschalige corruptie in de NYC cops.. De echte Serpico leeft trouwens nog en heeft een weblog waar mensen 'm complimentjes geven.. (Kennelijk was het niet nodig voor eeuwig undercover in Zwitserland te wonen) De film Serpico lijkt eerst te lijden onder het aloude biopic probleem dat we slechts momenten uit een leven zien, flitsen.. Het verband lijkt eerst wat lastig te volgen.. Maar na een tijdje kreeg ik door waar het hier om ging en het wordt het allemaal nog best spannend. De film heeft trouwens ook een werkelijk geniale running gag.. Aangezien Serpico een undercover agent is, loopt hij steeds in andere vermommingen rond.. Een jood, een hippie, een slager.. Zijn eigen piratenlook is trouwens ook best stoer.
Vertigo wordt vaak genoemd als Hitchcock's meesterwerk, ik houd het liever op Rear Window. Vertigo heeft wat teveel weg van een paranormale X-files aflevering. Toch heeft de film ook allerlei uitstekende elementen.. Ik heb ooit wat onaardigs gezegd over de soundtrack van Taxi Driver.. Bernard Herrmann kon echt beter, want Vertigo heeft een geweldige score, nerveus en dan weer zwelgend. De film heeft ook goede vrouwenrollen.. Kim Novak heeft wel wat weg van Scarlett Johansson, dus we klagen niet. Nog beter is Barbara Bel Geddes als Midge.. Wat mij betreft het engste karakter in de film. Wat een raar mens! Brrr. James Stewart is terug, maar hij speelt een beetje onopvallend. Hitchcock zelf weet het initiële falen van de film aan Stewart. (Wat erg hardvochtig is)
Woody's pure komedies zijn niet echt mijn kop thee.. Bananas is een vroeg werk, dat eigenlijk een verzameling flauwe tot aardige sketches is over hoe Woody's alter-ego in een bananenrepubliek belandt en daar El Presidente wordt. Leukste moment is de filosofische break-up discussie tussen Woody en zijn meisje. Maybe I just can't give.. Why don't you receive, I'll give. I can't receive!
Hey, een jaren '80 jongerenfilm met een lijk dat ergens ligt te rotten (Nou ja ergens, bij de rivier..) Komt me bekend voor. Al was het lijk in Stand By Me niet zo belangrijk. Deze film heeft een geniale (bijna absurdistische) opener, zonder dialoog, maar met een leuk gitaar-synthesizer muziekje. Vervolgens leren we de verschillende personages kennen, met (ook vaste prik) een irritant kindsterretje, een jongetje dat op Connie Palmen lijkt! (In een andere film zag ik La Palmen ook al.. Weet helaas niet meer welke) Verder is daar de gebruikelijke stonede surfer dude, Crispin Glover in een rol die echt vele malen beter is als de vergelijkbare van Sean Penn in Ridgemont High. Sterker nog eigenlijk is deze dude het hoofdpersonage.. Hij is de enige die enige emotie voelt als hij hoort dat een van zijn vrienden een meisje heeft vermoord. (Hij wil 'm uit de handen van de politie houden) De rest van de groep is kennelijk zo afgestompt (waardoor? slechte jeugd, depressieve jaren '80?) dat ze het bijna schouderophalend accepteren.. In eerste instantie althans, want vervolgens beginnen sommigen te piekeren of de politie dit toch niet moet weten. Dennis Hopper doet ook nog mee als een verlopen oude motorbiker, die ook geen zuiver verleden heeft. Helemaal geen slechte film, het script mijdt de grootste clichés, bevat zeker sfeer en "open plekken" die de kijker zelf mag invullen. Jammer dat ook hier de acteurs af en toe hun rol wat te vet aanzetten. De enige die dat niet doet is Keanu Reeves, maar die moet dan ook een wat saai "normaal" personage spelen.
Meer jaren '80 met de Repo Man, wat wel in de NY Times top 1000 moet zijn belandt als curiositeit. Sci-fi op zijn Ed Wood's.. Mannen in witte pakken, CIA agent à la Men in Black, aliens en Emilio Estevez (The Breakfast Club) als "Repo Man" die auto's van wanbetalers terugsteelt. Complete chaos en niet eens zo vermakelijk.

2 Comments:

Blogger Joris said...

eirik van de kings of convenience houdt zich in de tussentijd ledig met iets dat hij kommode noemt. ze hebben, natuurlijk, een myspace: http://myspace.com/kommode helaas zonder geluid.

10:42 a.m.  
Blogger Ludo said...

ahaaa. ook al new wave.

hopelijk snel wat mp3's dan. :)

11:30 a.m.  

Een reactie posten

<< Home