Oma's Platenkast: Wim Sonneveld en Ina van Faassen

Wim Sonneveld was toch de cabaretier die erin slaagde zijn homoseksualiteit zijn gehele carrière verborgen te houden? Dat waren andere tijden, waarin de pers toch naïever en vriendelijker moet zijn geweest. Zoek de voorkant van deze lp maar eens op. Genoeg hints. De beste man heeft een Freddie Mercuriaanse politiepet op.. En daarboven staat in kapitale snoepstokroze letters WIM. (Op de pet zelf die, nu ik 'm nauwkeuriger bestudeer, trouwens ook wel van een boswachter kon zijn, staat "Sonneveld") Dat is nog niet alles. De man lijkt ook nog op Hans Kesting! (Ok, dat argument is niet echt valide)
Op de achtergrond staat Ina "Pruillipje" van Faassen. De foto's zijn versierd met allerlei rood, groen, blauwe tierelantijnen. Erg leuk. Alleen jammer dat er dan nóg een klein fotootje onderin staat, van een wat oudere man met bril. Zou dat wederom Sonneveld zijn? Deze kop lijkt helemaal niet op de man met pet. Vreemd.
Achterop staan naast de tracklist annex catalogus een hoop krantenknipsels, met kreten als "Perfect cabaret van Wim Sonneveld" "Vakmanschap" "Uitstekend" "Schot in de Roos" etc. Voor valse bescheidenheid is geen plaats. Hier is de grote ster van het Nederlandse cabaret. En ik spreek, voor de laatste keer in deze serie, de inmiddels welbekende woorden: Ik ben benieuwd. Kan me niet eens de melodie van Het Dorp herinneren. Een nieuwe kennismaking volgt op kant 2.
Eerst een introductie van de beste man, neem ik aan, met het liedje "Wim". Behoorlijk jazzy.. Applaus. Wim komt het podium opgelopen. Ik wou alleen vanavond rustig beginnen.. Lekker languit gaan "leggen". Niks Wim die het podium oploopt. Het doek ging open. En hij ligt in bed! In je bed ben je niet bang, er is niets van belang. Ineens blijkt er een vrouw in een luidspreker te zitten (als u dat kan sla ik toch even een kruisje) Deze Jeanne de Wit commandeert die arme Wim om zijn grootste nachtmerrie waar te maken: optreden op het station! Oef, wat een inspanning.. Daarom begin ik maar vanuit een bed. (Goed voor wat flauwe huwelijkse grappen: De meeste mannen zijn hulpeloos zonder vrouw. Een vriend van me stond onder de douche met een paraplu, zegt zijn vrouw wat doe je? Ja, de handdoeken waren op)
Ah, fijn weer een liedje. Ik ken een jongen die altijd keurig zijn bordje leeg eet. (Precies Henkie de Vries) Nou ben je op het gymnasium en nou krijg je dus die kans, en wat heb je, alweer een drie voor Frans. Ik ken een jongen die wel overgaat: precies je buurjongen Henkie de Vries. Maar de zoon neemt wraak, weet je wie er inmiddels ook in het bejaardenhuis zit? Precies de vader van Henkie de Vries.
Wim zegt het is geen oneman-show het is de Willem-Ina (haha) show! Daar is Ina. Een actrice blijkt al snel. Wim draagt haar op het publiek bezig te houden.. Dat lijkt Ina maar niets. In theaterstukken hoef je je nooit met het publiek bezig te houden Dan praatzingt ze maar een liedje, over wat echt en nep is in het theater. (Leuk die bruggetjes)
Zou Sonneveld ondertussen iets anders hebben aangedaan? Bijvoorbeeld een pak in plaats van een pyjama? Hij is terug voor een ode aan zijn moeder. (Geschreven door Bannink) Moeder vindt dat Wim (?) maar in de parfumerie moet gaan werken. En hij werd gelukkig afgekeurd voor het leger. Welk artikel zou dat geweest zijn? Het werd oorlog en moeder deed 'm een jurkje aan. Wat hebben ze gelachen. Dus blijf ik maar altijd bij moeder. Er komen oude weduwen die iets met 'm willen, maar daar wordt ie hartstikke zenuwachtig van. Moeder zegt: je moet maar niemand meer zien! Daarom zie ik enkel nog moeder!
Ik begin naar het Dorp te verlangen. De liedjes zijn allemaal hetzelfde.. Zeer rustige, jazz-deuntjes. Sonneveld kan redelijk zingen, maar 't is toch jammer dat Ina geen echte zangeres is, voor wat achtergrondzang. Wie weet waagt zich nog een poging in een duet verderop. (Voorlopig zwijgt ze weer na dat korte intermezzo)
Mooi, eindelijk wat tempo.. De bakkersdochter van op de hoek, zij was de sexbom! Hij schreef haar een sonnet. (Maar ja zo poetisch was ze niet) Oh Josefien, Josefien, ik was pas zeventien. Mijn moeder (!) vond jou een lellebel.. En heel misschien was jij dat ook wel. Pompedoeeebidiee.. Josefien trouwt met een Franse millionaaaire van 85 jaar.. Een lellebel, maar koppie koppie had je wel! Erg leuk, Wim die haar Franse accent imiteert. En toch, en toch.. Hij moest echt (nog?) wat meer whiskey drinken.
Laatste zin van kant a: Zo dat wordt dan een grammofoonplaatje hè.. Leuk, die Paul de Leeuw-maniertjes.
Ok, Het Dorp! Thuis heb ik nog een ansichtkaart.. Ah de nostalgie. Dit dorp, ik weet nog hoe het was, de boerenkinderen in de klas. Waar is dat orkest eigenlijk ineens vandaan gekomen? Nu woont het dorp in betonnen dozen. Alles is gemoderniseerd. Oh hemeltje. De dorpsjeugd klit wat bij elkaar, in minirok en Beatle-haar. Het maakt arme Wim wat "melancolique".. Zoethout voor één cent. Lief hoor. Maar in het lage register stelt Sonneveld toch echt weinig voor.
Oh, nu is hij alweer in slaap gevallen. Sinds donderdag de tiende ben ik dood! Nou lig ik zo te denken in mijn kist, wie is het die me mist? Niemand, want hij leefde enkel voor de zaak. Een fijn ironisch liedje van Annie MG Schmidt. Sonneveld lijkt zich hier toch beter in thuis te voelen, in deze snelle liedjes met leuke stemmetjes, liefst met een dis voor de Beatles.. Of toch Marie, in Katendrecht? Of misschien die rothond. Woef! Om 20 over 11 gaat mijn kist.. Naar Londen, tenzij het teveel mist!
Het tweede solo-liedje van Ina sla ik maar over, wel leuk is als ze zelf bijna in lachen uitbarst. (Waarom eigenlijk, de tekst is op dat moment niet echt grappig.. Misschien trok Wim een gek gezicht)
Tijd voor het enige duet. Het bestaat uit 2 gedeelten: Volksliederenminnaars en Aardappelsamba. Zou het publiek nu dan mee gaan klappen. Het lijkt of ze steeds daarmee willen beginnen, maar niet durven. Oleee.. Ken je de zevensprong, wie zegt dat ik niet dansen kon. Dat is Ien, Spaanse Ien. (Olee!) Wim vraagt maar 'ns of het publiek mee wil zingen. Ik hoor nog niks.. Goedzo zegt Wim toch. De witte waren zeven meter lang, ze trokken vaders onderbroekkie an. Sambaaa.. We gaan straks eten, aardappels eten. Zonder een aardappeltje heb ik 't niet naar mijn zin. Kartoffeln, Pommes des Terres, Potatoes! Beetje melig allemaal. En het wordt nog erger. Een verhaaltje over de Riche Nature.. Oftewel boezem, (publiek schatert) een gemoed, (nog luider gelach?!) een flinke bos hout voor de deur. (mensen vallen flauw) Je kunt er nog uit grapt Wim.
Het allerlaatste nummer van de reeks dan. Sonneveld mijmert. Moet ik hier niet eens mee ophouden. Het publiek zwijgt verschrikt. Harteloos publiek zegt Sonneveld vilein. Gisterenavond stond de hele zaal op en riep: Nee, Wim blijf! Naar huis jullie zegt Wim. Ik wou nog even zeggen dag tot ziens! Ah, wat een evergreen. Heerlijk. Doe het licht maar uit, doe het doek maar dicht! Ik zou nooit, nooit, nooit iets anders willen zijn!
Het heeft toch klasse, blij 'm eens gehoord te hebben.
Het doek valt ook voor deze serie, tijd voor iets nieuws. Ooit.