Oma's Platenkast: Nature's Secret

Nou, als dit geen op ELO geïnspireerde progrock wordt, weet ik 't niet meer. Michael Cassidy, nooit van gehoord, vast geen familie van Eva. Op de foeilelijke hoes van mijn exemplaar zien we zo'n speelgoed glazen bolletje, waar je mee kunt schudden om 't te laten sneeuwen. Of is het een glazen bol om de toekomst te zien? Op het houten plankje, waar de bol op steunt staat "Nature's Secret". Eerste associatie: de Vrouw! Maar die zie ik niet.. In de glazen bol leunt een man tegen een boom. Alles is matig geïllustreerd trouwens.. Op de achtergrond zien we een watervalletje.Het tafereel doet me denken aan The Lord of The Rings film.. Frodo zit onder een boom als Gandalf haastig aan komt rijden. (Na jaren van afwezigheid, meen ik..) Oh, nu zie ik pas het tamme hertje dat door de man geaaid wordt. Achter de glazen bol schittert een sterrenhemel, die op de mooiere achterkant veel meer ruimte krijgt. Uit de grond steken tentakels, zijn het dode bomen of cactussen? Het heeft iets dreigends, als fabrieken. Misschien wordt dit een plaat waar de mens op zijn milieuverontreiniging wordt gewezen?
2 opmerkingen nog voordat we gaan luisteren.. De credits voor alle nummers worden gedeeld door Michael Cassidy en Indra Armstrong. Zou die laatste zijn vrouw zijn, die op de achtergrond wilde blijven? Ze speelt in elk geval geen instrument. Opmerkelijk zijn ook de "special thanks". Slechts een paar namen, maar niet de minste: James Hunter, Stevie Wonder, Neil Diamond, Alfred Ford, George Harrison en John Fahey (Was dat die gitarist waar Sufjan Stevens laatst nog een ode aan bracht? Ja.)
Al die namen scheppen verwachtingen.. Hey ho, let's go! Wat een vrolijk intro met een twangende country-gitaar.. Open your eyes, let me take a look inside you. Van mij had Cassidy wel wat hoger moeten zingen. Zijn stem zit wat gewoontjes in een midden-register. Won't you please come along, zucht een soulful koortje van zangeressen. Een beetje een belegen gitaar solo volgt. De plaat stamt uit '79, maar de jaren '80 zijn hier nog lang niet in zicht. Het heeft eerder wat weg van Cat Stevens' ietwat bombastische folkmuziek. Misschien is bombastisch niet het goede woord.. Gedragen, gezwollen, protserig? Nou ja, Cat blijft aan de goeie kant van de lijn, Michael niet.. George Harrison werd niet voor niets genoemd.. Er duiken tablas en belletjes op in Golden Avatar. He came to save the last souls from disgrace. (Wie? Jezus? Is hij de Golden Avatar?) The love of God began to float.. Hmm, tekstueel zweeft het ook.. Maar de gitarist heeft na zijn warm-up op de electrische gitaar de smaak te pakken, en pingelt nu op de akoestische variant onvermoeibaar door de track heen. Shining with the youth of purest gold.. Cassidy raakt hier vocaal wel de juiste snaar met zijn naïeve John Denver vocalen. Golden Avatar is ook een nummer van Kula Shaker, geen toeval.
Sign of Surrender begint als een Simon & Garfunkel traditional. Ik zit aan Angelo Badalementi te denken.. Die bracht toch meer gekte en pschedelica met zich mee. Een oorspronkelijker talent. Michael Cassidy heeft voorlopig geen "unique selling points". Then at last I came to see, this desert life is not for me.. Now finally Lord I see you! Now let my chanting fill te skies.. Fluit en cello krinkelen rommelig om de saaie gitaartokkel.
Ah, tijd voor een dansje met Simply Leiving. The morning sun was rising.. The grace of God was blooming. Simply Living, peace of miiiind. Oh Lord thank you for this life. He (God dus) made this life so simple, why has men made it so hard? Simplify your living, purify your soul! Oh, een Hare Rame, Hare Krishna outro. Is dat een tak van het Christendom...? Krishna = Christus? Of is Cassidy dan toch een bedachtzame zen-monnik? Golden Lotus records heet het label waarop deze lp verscheen. Misschien is ook dat een Boeddhistische hint. Klinkt eerder als een Eddie Murphy film.. (Dat was Golden Child) Nou ja, dit was in elk geval wel een aanstekelijk en enthousiast gebracht nummer.. In '79 was Cassidy nog steeds een Hair-hippie die als een rockster over gedekte tafels wilde dansen, denk ik.
Het slot van kant 1 wordt bereikt met een dreigend bubbelende synthesizer en dalende strijkers. Dat klinkt voor het eerst wat als ELO. The powers of evils stand! Intoxicating the land! Degrading the nature of men.. Interessant is het refrein waar Cassidy uitroept: Don't let the spirit of reason die! En wat zegt ie daar over de "Animal nature"?Is dat een slecht iets? Dat zal hij toch niet bedoelen? Driften die bestreden moeten worden..
Ik deed wel iets te negatief over die eerste kant.. De muziek is best aangenaam. In Hidden Worlds, de opener van de 2e zijde, zit het ook qua productie wel goed. Wederom een grote rol voor de gitaar die overal doorheen snijdt, een orkestje dat waarschijnlijk uit een keyboard komt en op en neer gaande dynamiek. Enkel de drummer tikt wat nodeloos ingewikkeld op zijn stokjes. Cassidy vervolgt zijn spirituele teksten met een absolute tegeltjeswijsheid: I'll never be younger than today. Ja en today is the first day of the rest of your life. (Dat klinkt eigenlijk nog wat positiever, maar dat zegt hij dus niet) Hij geeft wel de credits voor zijn tegeltje aan "a wise man", die 'm dat vertelde. Gaan nu de vogeltjes buiten of op de plaat zingen? Het is een teken! There's so much I have to know. I've been a servant of my pride.. Oei, hij raakt zo geëmotioneerd dat hij vals begint te zingen. Aandoenlijk. Op kant 1 stond ook al zo'n eenvoudig akoestisch folkdeuntje, maar de gitaarpartij op deze kant is verzorgder, beter afgemaakt, ronder.
En dan, het moment waarop we gewacht hebben, de titeltrack. Nu gaan we het eindelijk vernemen. Wat is Nature's secret? Vrolijke boel. Het lijkt wel een Middeleeuws riddertoernooi..Conga's.. Changin' seasons come and go.. From sun and rain to wind and snow. The dance of spring, the dead of fall. Ok, duidelijk.. De cirkels der natuur..Dat is het geheim.. Cassidy weet wie daar achtersteekt. Zijn Majesteit, het Opperwezen.
Krishna the Supreme was nog niet aan bod gekomen op deze kant.. Nu wordt het pas echt vaag. The eternally existing you, the embodiment of bliss. Yes, He comes to take you home.
Aan het slot nog maar weer 'ns een overdenking.. Op jazzy gitaar-akkoorden. To whom does nature's wealth belong? Right now Mother Earth is in distress. En even later: We've got to realize it all belongs to Him. In principe is zijn bezorgdheid over de natuur lief enzo, maar waarom hij er toch altijd de lieveheer bij moet halen..
Afgezien van de prekerige teksten kan de plaat er toch wel mee door. De liedjes zijn ietwat doelloos.. Slordig ingespeeld. Maar dat heeft ook wel z'n charme. Met name in de ballades.
Ik kon op Google weinig over de man vinden. Een website vermeldt dat hij samen met zijn vrouw (niet Indra) een Krishna Conciousness concert geeft. Dat was in 2003. Ik vermoed dat de man zich in die scene ophoudt en nooit meer naar pop-succes heeft gestreefd. Nature's Secret is wel op tientallen marktplaatsen te koop, in verschillende hoesjes. (Zie plaatje bovenaan)