Oma's Platenkast: Teach-in Festival

Zoals ik een tijdje terug in de Week-post al terloops vermeldde.. Er is een nieuwe lading van Oma's platen binnen! 10 stuks, dus daar zijn we wel weer even mee bezig. Nu weet ik uit ervaring dat ik van een hervatting van een "serie" altijd iets minder geïnspireerd raak, dus ik zal de stukjes wat korter proberen te houden. Maar ja, dat zeg ik altijd en voor ik 't weet lul ik weer eindeloos over tuinbroeken en andere kledingstukken. Enter: Teach-in! Hoezee! Weer een Eurovisiesongfestival deelnemer, dat wordt genieten. Deze compilatie wordt gepresenteerd door Story, een blad dat dus ook al de middelbare leeftijd nadert. (Of misschien wel bejaard is inmiddels) Voorop staat in een hoekje een hart met de tekst "Muziek om van te houden". De prijs is ook op de lp gedrukt: 14.95.. Een koopje. Duidelijk een no-budget compilatie. Wie weet was er nog korting voor de abonnees. Al heb ik nooit een Story bij "de Moe" zien liggen. We zien ook een grote bandfoto, waar ik weer uren naar zou kunnen kijken.. 3 van de 5 mannen vinden het ondergaan van een fotosessie zo eng dat ze de hand voor hun kruis hebben gevouwen, als voetballers voor een vrije trap. De kleren zijn weer fleurig en afzichtelijk. Met name het bloesje van een kerel met bril is te psychedelisch voor woorden. Fascinerend is zoals altijd de leadzangeres en breed lachende dame in paarse tuinbroek! De broek maakt haar dikker. Genoeg gekeken, tijd voor wat Ding-a-Dong muziek.
Oei, dat is echt weer even wennen. Paijampapapaaaa.. Het circus is gearriveerd. Children marching the streets, following the Hispanic show. I wanna take you to the circus show (Everybody's going!) Ai ai ai! Dierenmishandeling kon ze toen vast nog niks schelen. Nee, er was Love and Peace all around. Het orkest klinkt prima, zit echt geld in deze band. Fluiten, belletjes en een prima productie.
In the Summernight, gepend door de toetsenist Koos Versteeg, heeft een naïeve Kinderen voor Kinderen melodie. Heel sympathiek. En Love is alweer all around. Een paar Beach Boys harmonieën erbij en een rockend gedeelte waar de drummer op een woodblock (ofzo) begint te hameren. Nog leuker zijn de steel drums, voor dat authentieke zomertintje. Best een verrassende vondst.
Getty (als enige zonder achternaam) is geen groot zangeres, ze waagt zich niet aan echt hoge noten.. Zelfs in een, op het oor eenvoudig nummer als There Ain't No Time begint ze in de hogere noten wat te piepen. Gelukkig zingen haar kompanen meestal mee.. Looking Aheee-(half toontje hoger) -eeeeead. Jaja. Echt niet gek. Jammer dat de trompet van "Ard" een beetje schel piept.
De meeste nummers hebben Nederlandse songschrijvers-credits, onder anderen John Gaasbeek, misschien wel de oom van de oud-voetballer Jan, die er ook altijd baardig en seventies uitzag. Een paar nummers zijn geschreven door het (Amerikaanse?) duo McRonald/Waltheim.. I'm Alone bijvoorbeeld. De muziek klinkt meteen een stuk diepzinniger. Een interessante baslijn. And it seems like yesterday we were together everyday.. Aanstekers aan. (Het refrein is té romantisch, jammer van dat intro) Ah, een piano die aan Mauriat doet denken. Dat komt goed uit, want Paul heeft ons kort geleden verlaten. 81 jaar oud. Haalde zelfs teletekst nog even.
Terug naar Teach-In.. Ik moet de muziek natuurlijk niet met mijn "gewone" maatstaven vergelijken.. Maar toch, ik mis wat fragiliteit. Het geluid is te zalvend. Het Lalala-outro wat ik nu hoor is ook te kort. Hola! Een electrische gitaar. Let me in, don't say goodbye! (Hoe Getty het simpele woordje "Let" op bizar Engelse wijze uitspreekt: onbetaalbaar) En wat dacht u van "Let me in and i am your lalalalalalalalala-looover". Best geniaal.
Op kant a keek ik vooral uit naar de 2 nummers aan het slot. It's A Beautiful Day, gepend door ene P. Travis. Ik hoopte natuurlijk op wat toevallige overeenkomsten met de U2-song. Ah, daar komt ie. Synthesizer belletjes. Snelle hi-hats.. Ik kan de tekst niet bijhouden maar de conclusie is natuurlijk "I am in love it's a beautiful Day". Geen U2, wel Beach Boys Friends. (Een hele korte en bizarre plaat, over the top sentimenteel.. Een aanrader)
Misschien dat Tenessee Town een likje country brengt, ben ik wel aan toe. Nee, eerder de opening van een spectaculaire Amerikaanse talkshow. Jerry Lewis die de trappen afhaalt.. De blazers swingen, een gierende solo.. (op de achtergrond) Ok, de tekst is lastig te combineren met een landelijk show. Hohohooo Tenessee Town, me and my band in Tenessee Town tonight. Ritmes (handclaps?) als galmende geluiden uit een fabriek. We walk and talk like all the other stars. Jaja, dit wordt een mooie serie. Beem Kleng.
En dan nu snel naar kant 2 voor de grote hit! Ding-a-dong begint als een ska-nummer. Opgewekt huppelend. Nu valt voor het eerst de overeenkomst met Abba op. Daar had ik wel wat eerder aan kunnen/mogen denken. Sing ding ding dong! Dry your tears and forget all your sorrow(s?). Het couplet en de instrumentale riffjes zijn eigenlijk leuker dan het refrein. Ook vooraf kon ik het refrein me niet herinneren, terwijl ik dit nummer toch echt wel 'ns gehoord moet hebben. Het nummer is verdraaid snel om. Een goed teken.
Een terugkerend patroon in deze serie is dat kant 2 slechts minimale variaties op de eerste kant bevat. Hier weer een voorbeeld.. The Circus Is Coming To Town.. Hey folks (klinkt eerder als fox) can you hear me. Parade is goin' around. Inderdaad, gay parade muziek. Overal regenboogjes.
Na al die opgewektheid werd het wel weer tijd voor een ballade ja.. Old Friend Goodbye. Een blikkerig gitaartje en dan al snel het orkest en drums. Dwarrelende piano-accentjes. We had a lot of fun togheter, don't you remember? Old friend goodbye for you it is over. Old friend don't cry, i came to say goodbye. (Waarom mag ie dan niet huilen?) Hola, mijn speakers ontploffen zowat.. Een monoloogje, bizar slecht ingemixt. De pick-up raakte er helemaal van in de war.
Het wachten is nog steeds op een echt leuk liedje op kant b.. Nog maar een paar kansen. Doll begint met een leuke "stop & go bass". I was five years ooold and still can remember. It was my birthday (so I was told) The first of november. (Nog gefeliciteerd Getty) Ze kreeg vele cadeautjes.. Geweldige tekst. Jammer, ik kan het refreintje niet verstaan.. Een pop die echt kan lopen? Wat is dit? Horror? De gasten op het feestje vragen ze zich af wat ze zich in haar hoofd heeft gehaald. Misschien is 't wel een imaginary friend. Of voelde ze zich een pop? Vreemd.. Leuke pizzicato stijkers trouwens.
Tribale drums aan het einde van de plaat.. Open your window, let in some sunshine. Ha, toch nog een liedje goed voor een grijns.. Fly away op de tonen van een honky-tonk banjo. En dan weer terug naar denderende drums. Best apart eigenlijk. Aha, nog even een modulatie.. Fly away get your feet out of the clay! (Geweldig, weg uit de Hollandsche klei, op naar wereldglorie!)
Al met al een veel te blije plaat.