Oma's Platenkast: Nashville Skyline

Ja, daar is Bob Dylan dan. Ik ben 'm net op tijd wat gaan waarderen dankzij zijn nieuwe plaat Modern Times. Deze LP komt dus mooi uit.. Nashville Skyline. Is het een compilatie? Of een onbekend werkje? Misschien wel uit zijn "Christelijke" periode? Leuke hoes. Een sympathieke, jonge Bob Dylan tikt tegen de rand van zijn hoed. Hij lijkt met zijn guitige ongeschoren gezicht wel wat op de jonge Bruce Springsteen. De hals van de gitaar in zijn rechterhand. De donkerbruine gitaar is versierd met tierelantijnen. Planten met doorns.. Geen vrolijke bloemetjes in elk geval. Misschien zijn het geen doornen maar knoppen die nog moeten bloeien. Op de achtergrond is een boom te zien. Zo te zien is het herfst, geen bladeren te zien. Misschien wel winter want de lucht is van een koud soort witblauw. Zijn er winters in Nashville? Vast wel.. Op de achterkant is (surprise) de skyline van Nashville te zien. Althans dat mag ik aannemen. Een witte brug en een stuk of 6 grote gebouwen. Die vallen niet echt op in tegenstelling tot een soort van Griekse pilarentempel die aan de linkerkant staat. Maar het is een schimmige foto dus wie weet zijn 't gewoon flats.. De lucht boven de skyline wordt gevuld met liner notes van niemand minder dan Johnny Cash! Hij is "guest artist" en doet mee in het openingsnummer. Hij mag Dyan introduceren. Dat doet hij heel aardig in de vorm van een TS Eliot-achtig rijmpje.. There are those who do not imitate, who cannot imitate, but then there are those who emulate, at time, to expand further the light of an original glow. Knowing that to imitate the living is mockery, and to imitate the dead is robbery. Zo gaat het nog regels lang door.. Dylan is een ster, een nieuwe lichtstraal aan het firmament. This man can rhyme the tick of time.... Can feel the hate of fight, the love of right.. The end of friend, the end of end... I'm proud to say that I know it.. Here-in is a hell of a poet. And lots other things. And lots of other things. Niet gek!
Eens horen of de muziek ook zo geïnspireerd is.. Of dat dit een plaat is van het type "ster maakt plaatje met futloze Nashville gast-muzikanten". (Will Oldham bijvoorbeeld)
Zoals ik al zei het begin is meteen voor Cash.. Girl Of The North Country. If you're travelin' in the north country fair.. Where the winds hit heavy on the borderline. Remember me! Dylan doet een aardige Cash imitatie, hij maakt nog een grapje als hij zingt She once was a true love of mine.. Een zinnetje uit Scarborough Fair. Cash klinkt al donderend laag, in tegenstelling tot de nog best helder zingende Dylan. Muzikaal gezien is het minimaal.. Wat akoestische gitaar akkoorden. Het klinkt niet bepaald origineel. Gejat van de Rolling Stones? Of toch Cas Stevens? (Als die laatste al een plaat had uitgebracht) Ik dacht een banjo te horen, maar die verdwijnt al snel wat op de achtergrond. (Als ie er al ooit was) De drums zijn ook curieus.. Ondefinieerbaar rommelen ze op de achtergrond. Geen duidelijk snare of iets dergelijks. De samenzang van Dylan en Cash komt ook niet helemaal uit de verf. Waarschijnlijk vonden ze 1 take wel genoeg.
Nashville Skyline Rag dan.. Ah, tempo in de roffelende drums en een mondharmonica. Cash is alweer vertrokken en Dylan voelt zich de koning van Nashville. Hoera, een steel guitar! Pwwieew. Zeer amusant, maar van zulke instrumentale deuntjes moet Dylan er 10 per dag kunnen schrijven. Jammer ook dat de vlotte akoestische gitaarlijntjes niet op een mandoline worden gespeeld. Wel leuk is de barpiano.. Al met al een kleine ode aan Ramblin' Jack Elliott.
To Be Alone With You.. Waar zag ik die titel eerder. Natuurlijk. Sufjan.. Is it rollin' Bob?, vraagt Bob Dylan aan Bob Johnston (de producer, vast een pseudeoniem van Dylan zelf) Everything is always right! When I'm alone with you. Electrische gitaar en Dylan die nu wel vals kraakt, zoals we 'm kennen. They say the night time is the right time, to be with the one you love. (I wish the night was here) Wel een lekkere korte blues-stamper.
Een orgeltje in I Threw It All Away. I once held her in my arms.. She said she would alway stay.. Nobelprijswaardige tekst. Maar ja, hij behandelde haar slecht. Dylan de crooner. Bijna Elvis. Melodie stelt weer weinig voor. De akoestische gitaar doet maar wat. Love is all there is.. It makes the world go 'round! Toe maar. Ironisch, waarschijnlijk.
Nog 1 kans op de ultrakorte (minuutje of 12) kant 1.. Peggy Day. Ah, dat is weer meer de jolly good komische country stijl.. Peggy day stole my poor heart away. Zijn dit niet gewoon traditionals? Een zij-projectje? Dit klinkt als die oubollige (maar wel leuke) deuntjes op die recente plaat. Love to spend a night with Peggy Day! Showtime-outro.. Geinig.
Tussendoor even opgezocht waar we nu zitten in het oeuvre van Dylan. Nashville Skyline blijkt uit 1969 te komen. Het is de 2e plaat na zijn beruchte motor-ongeluk.. En hij was van slag! Ik heb hier een Rolling Stone popencyclopedie liggen uit 1980 en die oordeelt toch wel keihard over de Dylan van na het ongeluk.. Hij kon het gewoon niet meer! Was hij maar als een echt rockmythe omgekomen. Nu is hij een mens gebleken. Overigens klinkt zijn stem zo helder/anders omdat hij gestopt was met roken. Later zeker weer begonnen dan..
Op naar kant 2. Lay Lady Lay... Lay across my big brass bed. Aardige percussie. Alsof iemand tegen de spijlen van een trap staat te tikken. Ik blijf me verbazen over zijn stem. Stay lady stay.. Stay with your man.. De rustige coupletten zijn mooi, maar het refrein is toch weer wat aarzelend. Het had zo'n mooi "geheim wapen" kunnen zijn. Een totaal (?) vergeten, onbekende Dylan plaat..
Zou er nu weer een instrumentale rag komen? Nee.. One more night, the stars are in sight, but tonight I'm as lonesome as can be. I will turn my head up high, to that dark and rolling sky. Dylan zoekt de hogere regionen van zijn stem op.. En klinkt als M. Ward! Verrassend. Verder heeft het weer de melodische armoede van een b-kantje.
Ok, dit moet het topnummer worden.. Een orgeltje, een mooie akoestische gitaar-tokkel, terugkerend riffje zelfs.. Tell me that it isn't true. Ik las ook dat Dylan in deze periode net getrouwd was en een stuk of 3 kinderen maakte. Vreemd dat geen van die kinderen het ooit in de popbiz heeft geprobeerd. Zover ik weet.
De drums zijn de hele plaat al waardelolos opgenomen, maar in dit nummer is het contrast met het mooie piano/gitaar outro wel heel groot.
Oh me oh my love that country pie! Call me for dinner honey, I'll be there. Het stoerste nummer. (Zelfs met zo'n tekst) Wham bam, thank you m'am-stijl. Dylan de proto-punker, die ongeïnteresseerd zijn zinnen in de microfoon blaft.
Tonight I'll Be Staying Here With You is het slot.. Throw my ticket out the window, throw my suitcase out there too.. Throw my troubles out the door.. I don't need them anymore. (Waarom?? Ja, inderdaad) Ik kan alleen maar oude stellingen opnieuw innemen. Het is een curieus werkje.
Het moge duidelijk zijn.. De muziek is merendeels futloos enkel de coverfoto en het gedicht van Johnny Cash waren geïnspireerd. Toch verkocht de plaat goed, zo meldt Wikipedia. En Lay Lady Lay was een van zijn grootste hits..