6. Thomas Dybdahl - Stray Dogs

Vorig jaar een Noors duo op 6, nu een eenling. Naast JW Roy de enige Europeaan in de lijst.
Op mp3 vond ik er niet veel aan, maar in september was ik al half om toen ik de plaat nog een herkansing gaf. Nu staat Stray Dogs toch mooi op 6. In feite een notering die dus te vergelijken is met, gedeeltelijk, die van Andrew Bird en voor het andere gedeelte ook Okkervil River. Respectievelijk eerst haat dan liefde en tegelijkertijd ook profiteren van een hele goed voorgaande plaat, in dit geval: That Great October Sound.
De stem van Dybdahl verenigt allerlei grootheden in zich, zoals: David Sylvian, Antony en ook Jeff Buckley. Die laatste heb ik al jaren niet meer beluisterd, maar hij blijft een icoon waarvan ik onbewust blijkbaar nog wel graag naar echo's luister. Het schijnt dat Dybdahl live wat als Dinand van Kane klinkt. Ik kan me er wel iets bij voorstellen, ook de Noor heeft een beetje een "gemaakte" stem, als dat live nog wat duidelijker is, zou dat dus zomaar in de richting van Dinand kunnen gaan. Wel grappig dat het eerste nummer van Stray Dogs "Rain Down On Me" heet. Rain Down On Me is al een uitstekend nummer, maar de eerste 3 nummers daarna worden stapsgewijs nog beter. Culminerend in Pale Green Eyes, een van mijn favoriete nummers van dit jaar. Zowel op Pale Green Eyes als Cecilia doet een geweldige zangeres mee en ook vibrafoons, belletjes en flageoletten zijn tot mijn genoegen uitgebreid op de plaat aanwezig. In het boekje staan ook wat foto's van de studio met een enorme stapel instrumenten, onder andere orgels en dergelijke. Veel hout ook. Dat past goed bij deze warme winteravond-plaat.
In eerste instantie ergerde ik me enorm aan het potsierlijke gospelgedeelte in Honey. Tegenwoordig valt het me nauwelijks meer op. Het nummer duurt ook maar 3 minuten. Het is wel zo dat het Hymns to the Silence gevoel wat beter in het daaropvolgende Rise in Shame wordt uitgedragen.
The Willow begint als het slechtste nummer van de plaat. ("I went down south to purify my soul, into the river") Dybdahl moet het absoluut niet van zijn teksten hebben. Toch weet hij ook dit nummer weer op de rails krijgen met een lekker sentimenteel gedeelte waarin hij half pratend door een vervormde microfoon zo'n lekker foute "raap jezelf bij elkaar" rockslogan blaft: "Cause if you stand tall for each other, you will find love, and if you stand tall for one another, you will find love."
Als ik slotnummer Stay Home hoor denk ik, deze plaat hoort op 2! "Home" is altijd een goed woordje en zelfs de maffe glitches klinken me nu als vriendelijk knisperende herfstbladeren in de oren. En glitchende strijkers, smullen. Jammer dat hij daarna nog zonodig een rommelig "Outro" wil laten horen. Werkelijk onnodig, maar het is een van de weinige fouten op deze fijne plaat. Dit is de eerste plaat uit deze top 10 die ik dan ook met klem zou willen aanraden.

Stay home with me
Never look back
I won't let you down
I won't make a sound
If you stay home with me
I'd never let go
I won't do you harm
I'd never go far
Just stay home with me

Hoogtepunten:
*Cecilia
*Make a Mess of Yourself
*Pale Green Eyes
*Either Way I'm Gone
*Stay Home