De Top 25 van..26 juni 1996

1.Fable - Robert Miles
2.Get Down - Backstreet Boys
3.Ironic - Alanis Morissette
4.Believe in the Future - Criticall Mass
5.Macarena - Los del Rio
6.Heaven - U96
7.Fantasy World - Charly Lownoise en MT
8.Hand in Hand - Dune
9.Oranje Is Oranje Blijft - P. Koelewijn
10.Children - Robert Miles
11.Lombelico - Jovanotti
12.Fable (Message) - Robert Miles
13.Children of the Night - Nakatomi
14.Happy Birthday - Technohead
15.Mission Imposibble - Adam en Larry
16.Rebel Yell - Scooter
17.Children - Air Miles
18.Celebrate The Love - Zhi-Vago
19.Sexy Eyes - Whighfield
20.Endless Summer - Scooter
21.Music Instructor - Hymn
22.Steam - East 17
23.Firestarter - The Prodigy
24.De Eerste Keer - Maxine en Franklin Brown
25.Silent Wings - Tina Turner

Tip van de week Captain Jack - Soldier Soldier
(volledige lijst in authentieke spelling)

Het lijkt erop dat er na iedere week met veel nieuwe binnenkomers er een rustige week volgt. Zo ook nu.
Nieuw is, naast Scooter, East 17. Wederom een boyband. Een beetje van de stoere snit, of in elk geval een poging daartoe. Met oorbelletjes, zonnebrillen en bandana's. Vond ik toen wel tof. Pantani was een held. In Nederland heeft East 17 niet al teveel bereikt, zelfs wat te weinig meende ik destijds. Hun singles kwamen tot mijn spijt nooit echt hoog in de hitlijsten. Thunder en Steam, waren toch echt aardige liedjes met dansbare gedeelten, raps en, in het geval van Steam, dames die kreetjes slaken. East 17 is echter vooral bekend door hun ongelofelijk irritante kerstsingle, Stay Another Day, inclusief pathetische melodieuze kerkklokken. Dat werd dan weer wel een hit.
Soms heb ik singles gekocht waar ik nu echt helemaal niks meer van begrijp. Wat moet ik met een Mission Impossible singletje? De film toen niet eens gezien, een paar jaar later wel: Ik begreep er geen bal van. Spionage en hi-tech gegoochel, sowieso niet echt mijn ding. En het beroemde thema? Dat krijgt een nauwelijks boeiende uitvoering door de ritme-sectie van U2. Craig Armstrong werkte ook nog mee. Vergelijkbaar en beter was de remix die Moby een jaar later maakte van het thema uit James Bond. En het feit dat zijn obligate bigbeat versie interessanter is dan dat duffe deuntje van "Adam en Larry" zegt genoeg. Ik had zeker geld over.
Koelewijn stijgt weer een pak plaatsen met zijn Oranje-deuntje. Ik zou denken dat de kwartfinale tussen Nederland en Frankrijk op dat moment nog gespeeld moest worden. Dat is echter niet zo, Oranje speelde 22 juni al tegen Frankrijk. Met negatieve afloop. De stijging is dus mosterd na de maaltijd, volgende week zakt ie, mag ik hopen, als een baksteen. Over maaltijden gesproken. Ik logeerde tijdens die kwartfinale met mijn zusje bij opa en oma, waar we eerst met lange tanden een ongelofelijk smerige plattelandsgroenteschotel aten, verwend als we waren als stadskinderen. Daarna zetten wij ons voor de tv, om Oranje na de gebruikelijke strafschoppen te zien worden uitgeschakeld. Zelfs de keiharde poeier door het midden van mijn favoriete Roda JC speler Johan de Kock kon dat niet verhinderen. Seedorf miste, maar eigenlijk heeft hij daar teveel hoon voor gekregen. De Fransen benutten alle strafschoppen, dat is gewoon erg knap. En/Of Van der Sar is gewoon een matige penaltykeeper. Je mag toch van de keeper verwachten dat hij 1 strafschop per 5 stopt. Arme Seedorf.
Criticall Mass, eigenlijk zonder die extra "L" natuurlijk, zwerft al weken door de lijst. Het nummer is niet in mijn hoofd blijven hangen, het is ongetwijfeld een eurohouse deuntje. Ik meen dat de zangeres in de videoclip strak in een leren pak zat, misschien dat dit hielp.
En dan, zoals vorige week al min of meer aangekondigd, Fable. Robert Miles was mijn grootste held en ik weet pas sinds vandaag dat hij ook nog uit mijn favoriete vakantieland komt: Zwitserland. Fable was een paar weken geleden al de "tip van de week". Op dat moment had ik het nummer nog niet eens gehoord, zoveel vertrouwen had ik erin. De week erna kwam ie eindelijk langs op de radio, ik zat met de cassettespeler klaar om 'm op te nemen. Vervolgens meteen ontelbare keren beluisterd. Wat een hit! Dit was de heilige graal van de popmuziek. Vervolgens snel naar de winkel, waar ook de b-kant ook fantastisch bleek te zijn. Daarop zingt namelijk ene F. Quinn mee. Zij zal wel Iers zijn, maar haar stem is niet echt Keltisch zalvend, wie weet was dat wél het beoogde effect, maar ze loeit een beetje teveel. Bijzonder weinig "Google hits" ook, voor die mevrouw. In elk geval werd ik er in '96 volledig door haar ingepakt. Stiekem vond ik die vocale versie zelfs beter. Ik was een van de weinigen die het nummer sowieso goed vond, en zo gek was dat niet. Fable is eigenlijk een matige rip-off van de eerdere hit Children. Een typische 2e single van een hitparadeact dus. De single heeft de hogere regionen van de charts dan ook niet gehaald. Robert Miles besefte ook al snel dat hij meer in zijn mars dan zich herhalen met cheesy dreamtrance. Hij maakte jaren later namelijk nog een gewaardeerde deephouse plaat met Indiase invloeden.
Klik. (Voor Quinn en Miles)