woensdag, mei 10, 2006

Imaginary Film: When I Pretend to Fall


1. The Long Winters - Scared Straight
2. Brent M. Berkowski - Drunk Again
3. Brent M. Berkowski - Risky Night Drivin'
4. Stephen Malkmus - Dynamic Calories
5. Brent M. Berkowski - My Band
6. Brent M. Berkowski - Please Stop
7. Stephen Malkmus - Vanessa From Queens
8. Brent M. Berkowski - Camping At The Lake
9. 22-Pistepirkko - Birdy
10.The Baptist Generals - Pats The Rub
11. Brent M. Berkowski - A Knife And Some Drugs
12. Brent M. Berkowski - It Hurts
13.The Long Winters - Nora
14. Brent M. Berkowski - Last Stop
15. Souad Massi - Passe Le Temps
16. Guided By Voices - Strawdogs
17. Brent M. Berkowski - I Have To Go Now
18. Brent M. Berkowski - Fuckin' Loser
19. Josh Rouse - Nothing Gives Me Pleasure
20. Brent M. Berkowski - Someone Called
21. Eels - PS You Rock My World
22. Lou Reed - Walk On The Wild Side

Download

Mislukt muzikant, armoedzaaier en stevige drinker Tom Maloy (Mark Ruffalo) rijdt tegenwoordig voor zijn baas Fritz "Bebop" Jackson (Barry Pepper) met schimmige pakketjes kriskras door het Amerkaanse continent. In de snikhete zomer van 2003 pikt hij de even rijke als vreemde liftster Nora (Scarlett Johansson) op. Ze lijkt geen enkele behoefte te hebben terug naar "college" te gaan. En waarom lijkt het geen toeval te zijn dat Maloy's veel te jonge vlam van de vorige zomer, Vanessa (Tina Majorino) ook ineens weer opduikt..

"een hartverwarmende meesterwerk" (Sp!ts)

Brent M. Berkowski werd op 8 mei 1972 in Appleton, Wisconsin geboren. Zijn grootouders waren vanuit Polen naar Amerika geëmigreerd. Via zijn opa werd de liefde voor muziek aangewakkerd, aangezien deze een groot liefhebber van Ogiński, Chopin en Jarzębski was. De kleine Brent ontwikkelde zich al snel tot een verwoed pianist. Op zijn 15e werd Berkowski toegelaten op het New England Conservatory of Music in Boston, waar hij piano en akoestische gitaar studeerde. Berkowski werd echter na 3 jaar studeren verwijderd nadat hij op een maandag dronken en verkleed als indiaan op het conservatorium was aangekomen, waar hij een mede-leerling aanrandde. Hij keerde terug naar Wisconsin waar hij zich begon te verdiepen in de elektronische muziek. Na enkele kleinschalige dark ambient releases besloot hij zich te richten op het componeren van soundtracks, een "genre" waarin hij zijn veelzijdigheid uitstekend weet te benutten. De pers reageerde jubelend op zijn eerste soundtrack "A Maoist Fish Goes To Brooklyn." The Post-Crescent noemde het zelfs een contemporaine klassieker. When I Pretend To Fall is de 2e soundtrack van zijn hand, een waarmee hij waarschijnlijk weer op enthousiaste reacties kan rekenen.

2.Julies Moron - To All Sleeping Daughters
3.Tenuzu No Chiizu - TNC 025
5.I Am Kloot - Hong Kong Lullaby
6.Nick Drake - Horn
8.Leo Kottke & Mike Gordon - Te Veo
11.Knellotron - Thru
12.Ochre - Brancaster Coast
14.Múm - Random Summer
17.Josh Rouse - Twilight
18.Tenuzu No Chiizu - TNC 39
20.Zoppo - Avant Asta

5 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Die brug op de voorkant doet me denken aan een passage uit Kerouac... weet het niet meer precies, maar ik geloof dat Dean keihard een auto inhaalt en op virtuoze manier, maar op het nippertje, een tegenligger ontwijkt. HET IS DIE BRUG!!

Of niet?

En bedankt voor het opsturen. Het is een hele aangename soundtrack.

11:04 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

Nee, nu ik goed kijk, is deze brug vierbaans. Die in On the road was veel smaller. Toch leuk verzonnen van mij :p

11:08 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

Op je kamer was trouwens een cd van Grandaddy waar je 'Grandady' op had gezet. Dat staat er al vijf jaar, maar het viel me vorige week pas op, hehe. Nu echt weer aan de scriptie.

11:14 a.m.  
Blogger Ludo said...

had ik dat zelf gedaan? dat was vast het werk van Smoeder.

Nog leuker en erg Freudiaans was dat rond ze rond de moord op die Kale Pim Cody op de cd van Phil schreef.

En ik heb geen flauw idee welke brug het was. Op het Subs forum staan trouwens een paar voorbeelde van echt geniale voorkantjes.
(met minder goede muziek natuurlijk ;) )

11:41 a.m.  
Anonymous Anoniem said...

Dat zou kunnen, ja. Anders had ik het waarschijnlijk überhaupt niet kunnen lezen. Pim Cody is natuurlijk een klassieker.

Ik dacht dat de cd van Martha Wainwright 'II' heette, als in een fout Romeins cijfer à la Led Zeppelin, maar dan wel weer grappig omdat ze in de familie Wainwright natuurlijk allemaal getallen achter hun naam hebben. Maar wat blijkt? Het waren dubbele aanhalingstekens. Tsjonge.

11:59 a.m.  

Een reactie posten

<< Home