De Week (van 28-02-06)

*Eef Barzelay - Bitter Honey
Zoals men kon verwachten heb ik deze week een begin gemaakt met het beluisteren van de enorme Soulseek-vangst. Echte toppers heb ik nog niet ontdekt, helaas. Eef Barzelay is mijn favoriet van deze week en wat wil je ook met een openingszin waar niemand dit jaar nog overheen gaat: "That was my ass you saw bouncing, next to Ludacris. Was only on the screen for a second, but it was kinda hard to miss." Overigens, om verwarring uit te sluiten, Eef is een man en heeft het daar niet over zijn eigen kont.
Eef is een droefsnoet met een gitaar die liedjes schrijft over mensen waar je alleen maar medelijden mee kan hebben. Heerlijk. Uit hetzelfde liedje van de eerdere quote: "Tried to finish nursing school, but all those broken bodies, well, they really got to me." Toch jammer dat Ballad of Bitter Honey, het openingsnummer, eigenlijk het enige echt goede nummer. Daarna neemt het niveau gestaag af. Maar een beetje positief blijven kan geen kwaad, het is desondanks wel een fijne plaat!

*Beth Orton - Comfort Of Strangers
Zo, nu zal ik nooit meer Beth Hirsh met Beth Orton verwarren. Beth Orton heeft een scherpere stem. Ze maakte een aangenaam kabbeldekabbel plaatje met hulp van Jim O' Rourke en M Ward, die ik helaas beiden NIET hoor. Conceived, Countenance, Absinthe, het zijn allemaal zeer aardige liedjes. Gewoon klassieke feminiene singer/songwriter pop met net wat minder ballen dan een Martha Wainwright.

*Casiotone For The Painfully Alone - Etiquette
Voor de fans van Daniel Johnston. Pijnlijke ontboezemingen, gezongen met dubbele tong en gespeeld op goedkope instrumenten . Zou mijn weeklijst niet hebben gehaald als Bobby Malone Moves Home niet aanwezig was geweest. Driftig wordt er op de piano getimmerd. "Hey Bobby Malone, it's good to have you home! A couple of months on the couch, wouldn't do you no harm."

*Paulusma - Here We Are
2 kenmerkende momenten waarom deze plaat niet veel is: In On Rubber Tiles zingt Paulusma: "I am lost in translation". Ik vind dat een flauwe verwijzing en een matig grapje dat op ideeënarmoede duidt. (Ook al is het misschien een gewone Engelse uitdrukking, het bevalt me toch niet..) Ook uitermate pijnlijk is de 5,4,3,2,1.. Ignition sample in Silence = Golden. Mischien een een beetje zeikerige voorbeelden van mij, maar ach, er zijn simpelweg ook geen liedjes aanwezig die werkelijk beklijven. De enige lichtpuntjes zitten aan het slot en dan met name Fall, waarin Paulusma zijn melodica tevoorschijn haalt. Iets wat hij eerder met succes deed op Trailer Tales. De Paulusma vermomd als Daryll-Ann plaat waar Here We Are logischerwijs het meest aan doet denken. Jammer dat er dit keer geen Serenade For The Lonely is te vinden.

*Mew - And The Glass Handed Kites
Ik had, zonder dat ik naar het scherm keek, MTV aanstaan, toen ik ineens Pinback hoorde. Verrek, hebben ze alweer een nieuwe plaat? En is er een single op MTV!? Toen herinnerde ik me een zij-projectje van een tijdje terug met wat leden van Incubus. Dat zal het wel wezen. Heette dat Mew? Neen. Mew zijn een stel Deense rockers die op de single Special voor een zeer smakelijke poppy kopie van Pinback door kunnen gaan. De rest van de plaat is een aaneengesloten zweeftrip. M86 dat een emo/indierock hit probeert te scoren. Best lekker, al zal het net als Pinback wel snel vervluchtigen.

*Good Night and Good Luck
*Spring, Summer, Fall, Winter and Spring
*Around the Bend
*La Marche de L'Empereur
*Adaptation
Good Night and Good Luck is ideale kost voor een geschiedenisles op de middelbare school. De film dramatiseert de McCarthy periode uit de Amerikaanse geschiedenis, op de manier zoals een degelijke BBC serie dat ook zou doen. Zeer kundig, maar wel gortdroog. Wat grotere dramatische wendingen hadden de film goed gedaan. Ook jammer dat subplots er een beetje doelloos bijhangen. Al is de gepijnigde kop van Ray Wise als Don Hellenbeck erg sterk.
Spring, etc. geeft heel wat stof tot nadenken. De Koreaanse film over een oude monnik en zijn opgroeiende leerling, begint heel meditatief en lieflijk, maar zodra in hoofdstuk 2 (zomer) de liefde (of lust) zich aan de leerling openbaart wordt de toon grimmig. Ik kon die verandering maar met moeite accepteren.
Lust wakkert moordzucht aan waarschuwt de oude monnik en hij krijgt natuurlijk gelijk. Vervolgens is de leerling de rest van de film bezig boete te doen, totdat ook hij een oude meester is met een leerling. Die vervolgens weer dezelfde fouten maakt.. Wat moeten we daar nu van denken. Is het simpelweg een schets van de cyclus die het leven is. Of krijgt de nu oude leerling een kans om zijn fouten goed te maken?
Around the Bend is een rommelig geheel. In feite een doorsnee Hollywood-familiedrama. De film poogt independent en Europees te zijn, maar het wil niet echt lukken. De plaatjes zijn ook wat te mooi. De hoofdmoot van de film is een reis langs kiprestaurants om de as van een familielid uit te strooien. Jammer dat de film op het cruciale punt faalt: Het wil maar geen fijne roadmovie worden, met een fijn landerig reisgevoel. Misschien gaat het allemaal te snel.
La Marche de L'Empereur is een absolute afrader, en dat terwijl ik hem -naar het schijnt- in de beste versie heb gezien. (De originele Franse versie)
Eigenlijk zijn er 3 manieren om een natuurdocumentaire te maken. Gortdroog met een donkerbruine commentaarstem, zoals op tv. Artistiek, haast zonder commentaar en met goedgeplaatste muziek zoals in Microcosmos: Le Peuple de l'Herbe. Of, wat Le Marche doet, het projecteren van menselijke emoties op de beestjes. De pinguïns krijgen letterlijk ieder een menselijke stem. Dat had misschien nog grappig uit kunnen pakken, maar neen, de pinguïns praten over "de litanie van onze dans der liefde". Brrr. Tenenkrommend.
Adaptation is fascinerend. Nicolas Cage als Charlie Kaufman die fantasieën heeft over een serveerster. Geniaal.

De Top 25 van..10 juni 1996

1.Ironic - Alanis Morrissette
2.Hand in Hand - Dune
3.Children - Robert Miles
4.Children of the Night - Nakatomi
5.Play Dead - Björk
6.Happy Birthday - Technohead
7.Fable - Robert Miles
8.Get Down - Backstreet Boys
9.Believe in the Future - Criticall Mass
10.Rainbow to the Stars - Dune
11.Together in Wonderland - CL en MT
12.Music Instructor - Hymn
13.Fantasy World - Charly L. en M. Theo
14.De Eerste Keer - Max Fra in e Brown klin (???)
15.Together in Wonderland - CL en MT
16.Drill Instructor - Captain Jack
17.They Don't Care About Us - Micheal Jackson
18.Heaven - U96
19.Lombelico del Mondo - Jovanotti
20.Your Smile - CL en MT
21.How I Want To Deserve You - Bette Midler
22.California Love - 2Pac feat. Dr Dre
23.X-Files - Mark Snow
24.Cover Me - Björk
25.Weak - Skunk Anansie

Tip van de week Tina Turner - Silent Wings
(volledige lijst in authentieke spelling)

Deze week een heel saaie lijst, waarin zo goed als niks is veranderd. Het weer zal wel goed zijn geweest. Bovendien, juni '96.. Misschien was het EK begonnen? Jazeker. Nederland speelde haar eerste wedstrijd op de dag van de "publicatie" van deze lijst. Een zwakke 0-0 tegen Schotland, met een onbestrafte handsbal van een Schot op de doellijn..
Nieuwe binnenkomer U96 is vooral bekend van het geweldige Club Bizarre. Ik moet altijd denken aan een B-film die ik ooit bij een vriend zag, vlak nadat we onder andere de clip van Club Bizarre hadden zitten kijken. In de afgezaagde actiefilm staat me naast explosies in de sneeuw vooral nog een scène voor de geest waarin een crimineel zijn maatje (een vrouw) met een kruisboog euthanaseert, nadat ze dodelijk getroffen is. Geen flauw idee hoe de film heette.
Wat is dat voor raar taalspelletje op 14? Ik verveelde me kennelijk ook toen al een beetje die week.
Over nummer 8 en 7 wil ik het later nog hebben, als ze hogere posities hebben bereikt.
Blijft over dat dit wederom een week is vol Charly Lownoise en Mental Theo liedjes. Ze moeten toentertijd echt mijn grote helden zijn geweest, als ik de lijstjes de afgelopen weken bekijk. Toch jammer dat hun muziek de tand des tijds niet echt heeft doorstaan. Juist het nummer wat wel een zekere tijdloosheid heeft was al (ver?) voor het begin van de top 25 uitgebracht: Wonderfull days. Heeft ook wel even in de lijst gestaan. Zonde dat ik dat nummer niet op single bezit.
Mijn rockistische vriend was ooit op onduidelijke wijze aan een smak geld gekomen, iets wat hij al weken had aangekondigd. We zouden samen de stad ingaan en het geld flink laten rollen, waarbij hij - hoe galant - zelfs een cd single voor mij zou kopen.. Ik ben altijd slecht in het ontvangen van cadeaus, dus ik stond tot zijn grote ergernis ellenlang te dralen en te piekeren welk plaatje ik zou kopen. Uiteindelijk ging ik voor de afgeprijsde maxi-single van Fantasy World. Een van de mindere nummers van mijn favoriete happy hardcore duo, van een bijna kinderachtig niveau zelfs. Wat weer past bij het niveau van de bijbehorende, afschuwelijke videoclip, opgenomen in het Land van Ooit. Wat trouwens ook een ongelofelijk pauper pretpark is. (of was?) Vaste prik als schoolreisbestemming. Altijd op maandagen, zo lijkt het nu, wanneer het park helemaal leeg was en er geen "riddershows" werden gegeven. Was er eens een keer wél een riddershow, dan ging er prompt wat mis en raakte een ridder ernstig gewond. Daar was ik gelukkig niet bij aanwezig, dus kan het ook wel zo'n typisch basisschoolgerucht geweest zijn.
Together in Wonderland is een heel wat betere "CL en MT" kraker. Zachte melancholische elektronische strijkers en een droef toeterend bliepje zorgen voor een goede start. Daarna gaat al snel de razendsnelle happy hardcore modus aan. Ideaal om slow motion beelden van de Love Parade bij te tonen. Daarna duikt, elke keer toch weer verrassend, een zangeres met soul op.. Is het een sample? Forever now. Raving. (Bliep bliep bliep)
Klik.

De Week (van 21-02-06)

*Yes - The Yes Album
Ik luisterde naar de soundtrack van Almost Famous toen ik plotseling een een stelletje Sufjan Stevens-blokfluiten hoorde. Dat bleek I've Seen All Good People: Your Move van Yes te wezen. En tsja die ambitieuze arrangementen van Sufjan, dat is toch eigenlijk meer progrock dan ik zou willen toegeven. Dus het bijbehorende album opgezocht en het valt me reuze mee. Sufjan Stevens hoor ik alleen in het genoemde nummer, maar de Flaming Lips zitten links en rechts in de plaat.

*Soulseek Galore!
Eindelijk Soulseek weer in zijn volle glorie aan de praat. Probleempjes met de router e.d. Die dingen schijnen niet zo goed om te kunnen gaan met p2p programma's, als je ze niet op de juist manier afstelt. (Zie http://www.portforward.com/)
Vervolgens kreeg ik natuurlijk een aanval van verzamelwoede en zit ik hier met meer dan 20 recente albums.. Hopelijk zitten er een paar krenten bij.

*Everything Is Illuminated
*Fargo
Ik was al geen groot fan van het boek van Foer, maar de film is (natuurlijk?) nog wat minder. Boekverfilmingen.. Het blijft een riskante onderneming. De film focust logischerwijs op de makkelijkst verfilmbare lijn, die van Foer's zoektocht naar Trachimbrod. Vanzelfsprekend worden er ook nog wat zaken omgegooid, om het allemaal wat makkelijker te maken. Al met al zien we wat mooie plaatjes, horen we leuke Oekraïnse muziek en verder niks.
Fargo moet volgens IMDB gebruikers een meesterwerk van de Coen broertjes zijn. Ik vond er weinig aan. De acteurs zijn van naam en aangenaam, maar het verhaaltje is flinterdun. Aan het eind verzucht Frances McDormand waarom toch al die moeite (en een hoop doden) voor een paar dollars. En dat is precies het gevoel wat ik na de film had: what's the fuzz about?

De Top 25 van..3 juni 1996

1.Ironic - Alanis Morrissette
2.Children of the Night - Nakatomi
3.Children -Robert Miles
4.Hand in Hand - Dune
5.Play Dead - Björk
6.Rainbow to the Stars - Dune ZOZ uitleg
7.De Eerste Keer - Maxine en Franklin Brown
8.Together in Wonderland - Charly L. - M. Theo
9.Music Instructor - Hymn
10.Get Down - De Backstreet Boys
11.Drill Instructor - Captain Jack
12.Happy Birthday - Technohead
13.They Don't Care About Us - Micheal Jackson
14.Your Smile - C. Lownoise en M. Theo
15.How I Want To Deserve You - Bette Midler
16.California Love - 2Pac feat. Dre
17.Spread Your Love - 2Unlimited
18.X Files - Mark Snow
19.Cover Me - Björk
20.Isobel - Björk
21.Wonderfull Days - CL en MT
22.It's Oh So Quit - Björk
23.Lombelico Del Mondo - Jovanotti
24.Weak - Skunk Anansia
25.Salvation - The Cranberries

Tip van de week Robert Miles - Fable
(volledige lijst in authentieke spelling)

Als ik vorige week nog vertel dat buitenaardse wezens nu niet bepaald mijn grootste vrienden waren, is het misschien wat vreemd dat we deze week het openingsdeuntje van the X-Files aantreffen. Dat was ook bepaald niet mijn serie. Ik denk dat ik in totaal 2 afleveringen, met tegenzin, bij een vriend heb gekeken. De ene ging over een op hol geslagen lift, de ander over een meisje op een schommel. Zij zal wel een alien geweest zijn. Ik hield het maar bij genieten van het deuntje, als liefhebber van cheesy keyboard muziek. Het klinkt ook wel een beetje als The Box van Orbital, ook zo'n spookachtig nummer, wat ik een keer in de uitverkoop kocht. Misschien niet in '96.. Alhoewel het toen wel verscheen.
Midler maakt nu toch een verrassend grote sprong in de lijst. Dit keer is de titel dus uiteindelijk toch nog (bijna!) goed gespeld, volgens Musicmeter moet er eigenlijk To Deserve You staan. Daar blijkt ook dat het nummer (in een album & een single remix) op een greatest hits cd staat, die in 1996 uitkwam. Dat verklaart wat. Ik lees ook dat het een liefdesliedje is, nee echt.. Dus misschien is er wel op geschuifeld. (Brabants voor slijpen..)
Ik heb het nummer opgezocht en vergeet die laatste zin maar. Het is een danstrack. En wat voor een! Vreselijk. Veel zwoel gefluister.. "I'd die for you.. Oooh" Brrr. De "album" versie kan er trouwens wel mee door. Lekker galmend.
Technohead is natuurlijk vooral bekend van de enorme happy hardcore hit I Wanne Be a Hippy. Net voordat dit nummer een succes werd overleed een van de groepsleden. Ik denk dat ik toentertijd altijd heb gedacht dat de zangeres dood was. Het nummer had toch vocalen verzorgd door een vrouw? Ik herinner me dat ik dit droeve nieuws in een blaadje in een winkel las. Ik was er best door aangedaan, want ik heb een erg groot hart. Een paar jaar daarvoor vond ik het ook al vreselijk dat René Klijn het loodje legde. Al vind de rockist in mij het tegenwoordig jammer dat Mr. Blue een cover bleek te wezen.
Om terug te komen op Technohead.. Nu merk ik dus dat het niet de zangeres was die stierf, maar een van de producers achter de band. Ik heb wel vaker dat soort berichten verkeerd gelezen, zo dacht ik ooit de overlijdensadvertentie van mijn basisschooljuf in de krant te zien!
Zou het hebben uitgemaakt als ik het wél goed had gelezen? Ik denk dat in de clip van I Wanna Be A Hippy waarschijnlijk wel een leuke vrouw te zien was.. Waarvan ik dan dus dacht dat zij.. etc.
"ZOZ uitleg" staat er achter de in de lijst teruggekeerde single van Dune. En wat lezen we op daar dan? "Dune was met DJ Paul Elstak in een rechtszaak aangegaan want DJ PE vond dat Rainbow to the Stars - de naam - teveel op Rainbow in the Sky leek. Daarom plaatsten wij die niet vorige week."
Het is niet te geloven..! Je zou toch zeggen dat iemand me dat wijs heeft gemaakt. Maar je weet het nooit misschien waren in die tijd plagiaatrechtszaken wel aan de orde van de dag. Dat irritant officiële toontje is ook erg flauw trouwens. Serieus werk, zo'n lijst samenstellen!
En dan is daar natuurlijk Ironic. De beste nummer 1 tot nu toe en een echte klassieker. Ik heb deze week weer wat aardige dingen over het nummer geleerd. Ten eerste was Alanis pas 21 toen het nummer verscheen. Respect. Ze had er toen al een carrière als popsterretje in Canada opzitten, maar dat wist ik, dankzij een begrijpend lezen tekst voor Engels..
Het intro van Ironic kan makkelijk in mijn top 10 van favoriete intro's aller tijden: hay yai ya.. En die akkoorden. Een simpele greep die een paar fretten opgeschoven wordt. Mijn favoriete muzikale truc. Het enige nadeel aan het liedje is misschien is het springerige grungy refrein. Als ik het vaak achter elkaar hoor gaat me dat vervelen. Gelukkig is daar al snel de break waarin de intro akkoorden weer terugkeren.
Maar er is altijd nog de videoclip die alle missertjes die het nummer muzikaal laat vallen weer goedmaakt. Een rijdende auto: bonuspunten. Winter: bonuspunten. Alanis met maffe vlechtjes en in felgekleurde truitjes: bonuspunten. Ik zou bijna aan Kate Winslet in Eternal Sunshine of the Spotless Mind gaan denken. De clip is van de hand van Stéphane Sednaoui en ineens is dat volkomen logisch. Net als Gondry namelijk een Fransman en ook deze Sednaoui maakte clips voor Björk en Kylie Minogue. Met die laatste had hij zelfs een relatie, wat Gondry jaloers zou maken. ("Kylie is de knapste vrouw met wie ik ook gewerkt heb")
De Alanis achter het stuur, in het bruine leren jasje en de rooie muts, doet me trouwens aan mijn moeder denken. (Ook bonuspunten?)
Tot slot zit er in Ironic nog een prachtig "tekst nooit goed verstaan" momentje in.. (En ik weet nu al dat ik de juiste tekst weer ga vergeten) Alanis zingt "It's like ten thousand spoons when all you need is a knife." Terwijl ik dacht en graag mag denken: "It's like ten thousand truths and all you need is a lie."
Aangezien iedereen Ironic al kent is hier de remix van To Deserve You: klik.

De Week (van 14-02-06)

*Akron/Family - Akron/Family
Best ok, deze knotsgekke neefjes van Adem. I'll Be on the Water brengt de lente alvast in huis. Ook leuk om te horen, nee eigenlijk lezen, dat de hele plaat in Fruity Loops is gearrangeerd.

*Erik Satie - Orchestral Works
(Jérome Kaltenbach & Orchestre Symphonique et Lyrique de Nancy)
Ik vind deze eigenlijk leuker dan zijn pianowerk.. Zou dat mogen van de muziekpolitie? ;)

*Tifèn - Sublimatie
*New Order - Republic
Nadat ik vorig jaar voor mijn verjaardag de eerste ep van lokale rapper Skum had aangeschaft, besloot ik mezelf dit jaar opnieuw een eerste worp van een Nederhop talent te schenken. Tradities weet je. Sublimatie is een heel aardig album. Het is allemaal nog wat schetsmatig en de beats zijn wat droog. Er is echter 1 enorme uitschieter aanwezig, die de hele aanschaf rechtvaardigt: Chill D'r Onder is zo'n typische Hier Ben Ik hiphop track. Met vrolijk fluitende synthjes, een huppelende beat en een diepe dub sinebass. Tifèn heeft precies de juist melodieuze flow te pakken, met half gezongen refreintjes, waar een geweldig soulvolle overdub inzit. De meeste rappers zijn niet dik maar te vol van zichzelf!
Ander verjaardagskado Republic, valt me reuze mee. Het album dringt zich niet echt op de voorgrond, maar opener Regret, Special en instrumentale afsluiter Avalanche zijn zeer aangenaam.

*Napoleon Dynamite
*Almost Famous
*Dazed and Confused
Napoleon Dynamite is alsof je naar een 90 minuten lange videoclip van de Foo Fighters zit te kijken. Als je me dat vooraf had verteld had ik vast niet gekeken, maar kennelijk behoren die typische "foute" Foo Fighters clips tot mijn guilty pleasures, want Napoleon Dynamite is een hele leuke film. De film werd voor een (relatieve) habbekrats gemaakt en was een gigantisch succes in de VS. In deze contreien heeft ie niks gedaan, ik vraag me af of de film eigenlijk wel in de bios te zien is geweest. Misschien ook wat lastig te promoten zonder "grote namen". Hoofdrolspeler Jon Heder was wel te zien in Just Like Heaven, maar dat bijrolletje als paranormaal begaafde had hij vast aan deze film te denken. Napoleon Dynamite, als gezegd door Heder gespeeld, is een enorme nerd. Zonder vrienden, zonder meisje. Aan het eind van de film heeft hij in elk geval 1 vriend (de Mexicaan Pedro) en ook nog een creatief Björkmeisje: Deb. Ook alle subplots lopen goed af. Hoera! Van het verhaal hoeft de film het dan ook echt niet te hebben. De film draait uitsluitend om gortdroge humor en typetjes. Dat is leuk, maar voor een Amerikaan schijnt de film nog een tweede laag te bevatten. De film is geregisseerd en geschreven door een Mormonen echtpaar en is ook gebaseerd op hun omgeving en achtergrond. De Mormonen lopen altijd wat achter op de rest van Amerika. Zo dansen de meisjes op de Backstreet Boys en wordt er tijdens de schooldance Alphaville gedraaid. Best fascinerend allemaal, ik kan niet wachten op Sufjan Stevens' Utah plaat. Op de voorkant daarvan in elk geval die patserige Latter Day Saints kerk, neem ik aan.
Ik zag een trailer voor een nieuwe film van regisseur Jared Hess, helaas niet door hemzelf en Jerusha geschreven, met in de hoofdrol ene Jack Black. Dat feit + de trailer beloofde weinig goeds. Flauw in plaats van droog.
Nu heb ik wel een mooi bruggetje naar Almost Famous, want de hele film lang dacht ik dat journalist Lester Bangs door Black werd gespeeld. Achteraf las ik dat hij wel gesolliciteerd had voor die rol, maar die uiteindelijk aan Philip Seymour Hoffman werd vergeven.. Die dus kennelijk toch wat van Black weg moest hebben. Misschien ligt het aan mij, want ik zag Kate Hudson aan voor Drew Barrymore. Hollywoodactrices zijn soms inwisselbaar.
Regisseur/scriptschrijver Crowe baseerde de film op de tijd dat hij op vijftienjarige leeftijd als journalist voor de Rolling Stone op pad werd gestuurd: on tour met bekende bands. Een anekdote zo mooi dat hij eigenlijk de rest van zijn leven daarop had kunnen teren. De filmversie van dit avontuur is een lieve, braaf verbeelde road trip, waarin de jonge protagonist de nodige levenslessen leert. Ik heb me er prima mee vermaakt, maar ik was jarig dus in de juiste licht-melancholische stemming.
Dazed and Confused is weer eens een Linklater. Niet onaardig. Een film met een kort tijdbestek (1 dag in dit geval) en een hoop karakters scoort hier meestal wel.

De Top 25 van..28 mei 1996

1.Children - Robert Miles
2.Children of the Night - Nakatomi
3.Play Dead - Björk
4.Ironic - Alanis Morissette
5.Hand in Hand - Dune
6.Music Instructor - Hymn
7.Drill Instructor - Captain Jack
8.They Don't Care About Us - Micheal
9.De Eerste Keer - Maxine en Franklin Brown
10.Together in Wonderland - Charly Lownoise en MT
11.Your Smile - CL en MT
12.Get Down - The Backstreet Boys
13.Spread Your Love - 2Unlimited
14.It's Oh So Quit - Björk
15.California Love - 2Pac(RIP) feat. Dr Dre
16.Isobel - Björk
17.Wonderfull Days - CL en MT
18.Scatman - Scatman John
19.Weak - Skunk Anansie
20.Used en Abused - Party Animals
21.Dancing in the Dark - Bruce Springsteen
22.Salvation - The Cranberries
23.Fairy Tales - 2 Brothers on the 4th Floor
24.I Want Deserve You - Bette Middler
25.Hallo Spaceboy - David Bowie

Tip van de week Mark Snow - X-Files
(volledige lijst in authentieke spelling)

Merk allereerst op dat Macarena weer uit de lijst is verdwenen: Toch een vuller.
De 2 onderste posities in de lijst behoren tot de vreemdste nummers die ik tot nu toe in de lijst heb aangetroffen. Hallo (geen taalfout) Spaceboy van Bowie is volgens mij een samenwerking met de Pet Shop Boys. Of misschien was het een re-release met een toegevoegde remix. Ik raakte gefascineerd door de clip, die, logisch eigenlijk, een soort outer space melancholie toonde. Overigens vond ik E.T. vroeger de engste film die ik me maar voor kon stellen. Ik dacht altijd dat onze buitenaardse vriend in mijn klerenkast woonde. Het ritselde er ook altijd, maar dat zullen wel muizen zijn geweest. Die af en toe doodgingen, want dan stonk het er naar rottende lijken..
Ik tast volledig in het duister wat betreft het Bette Mid(d?)ler nummer. Zal voor een soundtrack geweest zijn.
In 1996 zat er hier in Breda slechts 1 clipzender op de kabel: MTV. Toen nog werkelijk een muziekzender, in het Engels, met overdag bijvoorbeeld het geweldige Select MTV. Een requestprogramma gepresenteerd door een Zweed, ik dacht Thomas geheten. Op school keek ik op het eind van de dag altijd uit om thuis MTV te gaan zitten kijken, want dan konden er weer leuke clips worden opgenomen. Mijn rockistische vriend was ermee begonnen, en hij zal bepaalt niet de eerste geweest zijn, toch, een even simpel als geniaal idee om zodra er een leuke clip langskomt, die op een videoband op te nemen. Dat ging vreemd genoeg ook heel makkelijk met de stokoude videorecorder, maar dat is een saai en technisch verhaal. In elk geval had ik na een tijdje 2 videobanden vol videoclips en op het doosje de tracklist gekriebeld, in onleesbaar handschrift. Weak, van Skunk Anansie lijkt me een typisch nummer dat daarop zou hebben kunnen gestaan. (Al schiet me nu te binnen dat het juist op de videoband van de uitvinder van dit idee stond. De videobanden werden natuurlijk af en toe vergeleken)
Eigenlijk vreemd, California Love werd dus kennelijk pas een hit toen 2Pac al dood was. Aan de andere kant zat hij wel in de video, en niet als archiefbeelden.. Aha, nader onderzoek leert dat hij in september '96 het loodje legde, oftewel, het RIP teken is later toegevoegd.. Toen ik laatst tijdens Last Days probeerde te bedenken wat de Cobain van mijn tienerjaren was, had ik dus eigenlijk aan 2Pac moeten denken. Niet echt mijn subcultuur natuurlijk, de hiphop. Maar toch wel vergelijkbaar ergens.
Geweldige clip trouwens California Love. Stond 100% zeker op mijn videoband. In een Mad Max setting. Jammer dat er een vervolg kwam, waar het allemaal een droom bleek te zijn.
In 1996 vond het Eurosong festival op 18 mei plaats. Kennelijk was ik niet onder de indruk van Eimear Quinn, de toen nog gebruikelijke Ierse winnaar. Echt knap was ze ook niet, trouwens. Nee, als een echte nationalist ging ik voor De Eerste Keer van het gelegenheidsduo Franklin en Maxine. Ik meen dat een van de 2 ook Bredaos was.. Een van de laatste successen ook voor Nederland trouwens, met een 7e plaats. Volgens mij zijn "we" daarna nooit meer zo hoog geëindigd. Terecht, want ook nu nog kan ik me het refrein van dit liedje nog wél herinneren. Een zeer aanstekelijk deuntje.
Over de hoogste nieuwe binnenkomer Ironic hebben we 't een andere keer.
Opvallend is nog het 9 plaatsten stijgende gedrocht van Nakatomi, een projectje van Wessel van Diepen. Toch een man met een uitstekend gevoel voor de hitlijsten.
Luisteren we tot slot toch maar naar Hallo Spaceboy, volgende week uit de lijst verdwenen namelijk. Ik heb het even opgezocht en het nummer is veel sneller dan ik het me herinnerde. Het begin lijkt regelrecht van een Faithless hit gejat, de band die ergens in deze jaren hun eerste grote hits hadden. Daarna buigt Bowie zich op het ritme van een matige beat over de problemen van deze tijd: Do you like boys or girls? It's confusing these days. Ach maanstof zal ons bedekken. De mazzel geliefde, Hallo Spaceboy! klik.

De Week (van 07-02-06)

*Richard Thompson - Front Parlour Ballads
Oude rot maakt plaat. Ik vind eigenlijk dat je dan al ongeveer kunt weten hoe het klinkt. Wel aardig, maar weinig urgent. Thompson heeft als bijkomend probleem dat hij te verwoed probeert "mooi" te zingen. Hij heeft vast cursussen gehad en een hoop technische bagage, maar zijn stem is te matig om tonen lang aan te houden. In het beste nummer Solitary Life lijkt hij eindelijk de zangtechniek achterwege te laten en klinkt hij als Michael de Jong, een man die veel beter met zijn vocale beperkingen weet om te gaan.
Nee, die plaat van Linda Thompson verslaat dit werkje gemakkelijk. Wanneer zou het er nu eens van komen iets van Fairport Convention te beluisteren?

*Ariel Pink's Haunted Graffiti 5 - House Arrest
De verrassing van de week. House Arrest benadert het geluid en de aanstekelijkheid van A Wizard, A True Star van Todd Rundgren. Heel fijn.

*Graham Lindsey - Hell Under The Skullbones
Op een stuk of 3 toegankelijke nummers horen we David Gray die een country/americana plaat maakt. Heel glad, maar behoorlijk goed. De andere nummers zijn echter in schorre en matige Bob Dylan stijl. Beetje wisselvallig werkje dus..

*Last Days
*The Royal Tenenbaums
*Just Like Heaven
3 keer een zesje zou ik zeggen.
Last Days is in het eerste uur, op bijna meditatieve wijze, erg fascinerend. Het laatste half uur beginnen al de stiltes me wat op te breken, bovendien ergerde ik me aan enkele (kennelijk een bekend Van Sant stijlmiddel) scènes die gewoon "opnieuw" langskomen. Ging ik ondertussen maar bedenken wie nu de Kurt Cobain van mijn generatie zou moeten zijn.. Er zijn wel beroemde en schokkende doden in mijn tienerjaren, maar geen muzikanten.
De Tenenbaums vormen een excentrieke familie, neergezet door een absolute sterrencast. Hun avonturen worden begeleid door een fijne soundtrack. Toch is de film niet méér dan onderhoudend, meeleven met de personages wil niet echt lukken. Hooguit met gewezen toptennisser Archie, maar aan de andere kant komt diens zelfmoordpoging ook min of meer uit het niets.
Just Like Heaven is een oerdegelijk Hollywoodformulefilmpje, een soort Sneeuwwitje over de liefde tussen mens en een achtergebleven geest. Ruffalo (mens) is zijn gebruikelijke mompelende, ietwat in de goot verkerende, personage. Witherspoon (halve geest + comapatiënte, die moet worden wakker gekust) is natuurlijk ook erg sympathiek. Af en toe zijn de grappen die Ruffalo volgens het script moet maken echt te slecht voor worden, maar het moment dat hij, geholpen door dokter Witherspoon, een medische handeling uitvoert, en dan, na gebleken succes, enthousiast "I am a doctor" schreeuwt, is geniaal. (En deze zin is hopeloos)

De Top 25 van..20 mei 1996

1.Children - Robert Miles
2.Play Dead - Björk
3.Your Smile - Charly Lownoise en Mental Theo
4.Rainbow To The Stars - Dune
5.They Don't Care About Us - Micheal Jackson
6.Hand in Hand - Dune
7.Drill Instructor - Captain Jack
8.Wonderfull Days - C-L - M-T
9.Music Instructor - Hywn
10.Spread Your Love - 2Unlimited
11.Children of the Night
12.It's Oh So Quit - Björk
13.Isobel - Björk
14.Born in the USA - Bruce Springsteen
15.The Promissed Land - D Paul (Hitler) Elstak
16.Stars - C-L - M-T
17.Scatman - John Scatman
18.Fairytales - 2 Brothers on the 4th Floor
19.Dancing in the Dark - Bruce Springsteen
20.Used en Abused - The Party Animals
21.Hallo Spaceboy - David Bowie
22.Together in Wonderland - CL en MT
23.Captain Jack - Captain Jack
24.Jump For Joy - 2Unlimited
25.Macarena - Los Del Rio

Tip van de week Backstreet Boys - Get Down
(volledige lijst in authentieke spelling)

Ik dacht dat in deze top 25 veel klassieke oudjes al uit de lijst zouden zijn verdwenen, maar dat lijkt mee te vallen. Interessante testcase is Los Del Rio's Macarena, nieuw binnen op 25.. Werd dat nummer echt pas in 1996 een hit? En in hoeverre zal het nummer dan, met de massa mee, gaan stijgen richting de nummer 1 positie? Ik ben benieuwd.
Vergelijkbare vreemde eend, of liever, "is dit nu recent of vulling?", is John's Scatman. Ik meen zijn 1e single, maar vorige week stond Scatman's world al in de lijst. Een van mijn grootste helden toentertijd trouwens die John Scatman. Coole snor, coole zwarte bolhoed en erg vriendelijke eurohouse nummers. Skapadabadapimdoewah. Ook met een licht melancholische toon: If the Scatman can do it, so can you! Ik hoop dat hij ergens in de top 25 nog een nummer 1 positie weet te bereiken.
En dan de hilarisch/licht tenenkrommende toevoeging: Paul "Hitler" Elstak. Een man met een bedenkelijke reputatie. Er zal toen wel een affairetje hebben gespeeld rond clips vol Nederlandse vlaggen en bomberjacks enzo. Het beloofde land is een land vol blanken, natuurlijk... Zal ik wel opgepikt hebben via VPRO's Achterwerk, op de achterkant van de tv-gids, waarop de linkse kerk natuurlijk moord en brand schreeuwde, haha. En terecht. De duistere kantjes van het happy hardcore verhaal. Tenslotte een genre dat uit de gabber/hardcore underground ontstond, dat via die happy variant de jeugd begon te bederven. Nou ja, mij hebben ze niet te pakken gehad. Waarom heb ik Elstak eigenlijk niet als een baksteen uit die hele lijst geschrapt?
Hywn moet natuurlijk Hymn zijn. Music Instructor was een heel ander soort Instructor dan de legendarische Drill Instructor. Al kan het geen toeval dat er 2 instructor singles tegelijk een hit werden. Music Instructor was een lesje in het maken van hits, zeg maar een heel simpele variant van het boek van KLF, op muziek gezet.
Hand in Hand was de tip van vorige week. Ludo's alarmschijf. Ik zei vorige week al dat de single-verzamelwoede met Dune begon, maar de single van Hand in Hand heb ik lange tijd niet in mijn bezit gehad. Totdat ik 'm ruilde met een goede en erg rockistische vriend: ik gaf hem Spacemen van Babylon Zoo en ik kreeg dus Dune's Hand in Hand (dat hij natuurlijk als simplistiese eurohouse had afgezworen) Hij had natuurlijk gelijk. Ik had die single van Babylon Zoo moeten houden. Aan de andere kant heb ik nu een hele serie Dune singles compleet..
Komen we bij de nummer 1 Robert Miles. Je weet dat je een megahit hebt gemaakt als er parodieën/andere versies van verschijnen. Zo kwam iemand op het geniale idee om een snellere versie van dit dreamtrance nummertje te maken onder de naam A.I.R.M.I.L.E.S. Geniaal. Het origineel en de parodie stonden op 1 van mijn favoriete cassettes. Een in de winkel aangeschafte cassette nog wel. Dat was ook toen al zeer uitzonderlijk. Bovendien was het een ordinaire vorm van besparing van mijn kant, die 5 of 10 gulden minder kon ik natuurlijk beter gebruiken om een singletje te kopen. Op de cassette staat een met de computer gegenereerde afbeelding van 2 woest kijkende dj's, eentje heeft zelfs een machinegeweer bij zich om het publiek in bedwang te houden. Dat natuurlijk volledig uit zijn plaat gaat bij het horen van al die superhits. Want dat is de reden dat ik euforisch de winkel verliet: Al de top 25 hits verzamelt op 1 cassette!
Children vind ik ook nu nog een uitstekend nummer. De elementen zijn net als in Dune's Rainbow to the Stars afgezaagd, maar dit keer geeft dat niks. Zelfs de snarerolls kunnen me vandaag de dag niet ergeren.Tel daarbij opdat stemmige gitaartje en de weemoedige pianomelodie en je hebt een superhit. Bovendien is de opbouw van het nummer ook uitgekiend, met modern klinkende synths die erbij komen, gevolgd door een break met lekker neppe strijkers. Nu ik er over nadenk, als de melodie niet zo goed zou zijn, zou het ook een nummer van Tiësto kunnen wezen.
Ik ben ook altijd gevoelig voor droevige videoclips en, eerlijk is eerlijk, ik ben in staat op alles melancholie te projecteren (zie Scatman) In mijn herinnering had Children een videoclip met jongetjes in een auto. Stemmig zwart-wit en dan maar rijden. Landschappen die voorbijschieten, ik heb er een zwak voor. (Zolang ik zelf op de bank zit)
Luisteren? klik.